شهادت حضرت رقیه ( س ) 2

 

عمه زینب کو سر بابای من

 عمه زینب مونس شب های من

عمه زینب کو دُر والای من

 عمه زینب آن یل تنهای من

عمه زینب شد خرابه جای من

عمه زینب نالم از اعدای من

ای عمه کو بابم سالار بی آبم

ای عمه بی تابم همرنگ مهتابم

دارم دلی خون از فراق روی بابا

 در دیده و دل اشتیاق روی بابا

آتش گرفته جان من از درد دوری

بینم دوباره عمه طاق روی بابا

 در سینه دارم آرزوی دیدنش را

شوق رقیه گفتن و بوسیدنش را

 ای عمه زینب می شود آیا ببینم

یک بار دیگر در برم خندیدنش را

 عمه زینب کو دُر والای من

 عمه زینب آن یل تنهای من

عمه زینب کو سر بابای من

عمه زینب مونس شب های من

عمه بگو بابا بیاید در بر من

دست نوازش را کشد روی سر من

من تشنه ام من تشنة دیدار اویم

آید کنارم لحظه های آخر من

 ر هجر بابا روز و شب خونابه بارم

شوق دوباره دیدنش در سینه دارم

سیلی زده دشمن به رخسار کبودم

آید برایش جای سیلی می شمارم

عمه زینب کو دُر والای من

عمه زینب آن یل تنهای من

 عمه زینب کو سر بابای من

عمه زینب مونس شب های من

ای عمه کو بابم  سالار بی آبم

 ای عمه بی تابم همرنگ مهتابم

دارم هوایت ای پدر اما کجایی؟

باز آ کنارم ریشه کن بنما جدایی

روی لبم پیوسه نامت می برم من

بر درد تلخ بی کسی هایم دوایی

سوز عطش دیگر ندارم بر لبانم

اما جدایی برده از  جانم امانم

دیدم بخوابم لحظه ای رخساره اش را

بی او دگر در این جهانِ دون نمانم

عمه زینب کو دُر والای من

 عمه زینب آن یل تنهای من

عمه زینب کو سر بابای من

 عمه زینب مونس شب های من

بابا کجایی تا ببینی حال و روزم

 باران غم از ناله های سینه سوزم

هر لحظه گویم با خودم شاید بیاید

چشمان خود را دم به دم بر در بدوزم

این شرح ماتم قصة طفلی یتیم است

بر شانه های کوچکش داغی عظیم است

اشک رقیه آه شعر سروری شد

آوای غم در واژه های من سهیم است

عمه زینب کو دُر والای من

 عمه زینب آن یل تنهای من

عمه زینب کو سر بابای من

عمه زینب مونس شب های من

شاعر:محمدرضا سروری