" کمترین‌ها در احتضار و عذاب "

در روایات آمده است مرگ برای مومنان همانند بوییدن سیب است اما برای مسلمانان

آسان‌ترین حالت همانند آن است که صد ضربه شمشیر به یک باره بر تن وارد شود.

از این روست که جان‌کندن سخت می‌شود؛ زیرا هر گناهی موجب سختی مرگ و فشار

قبر می‌شود، چنان که برخورد نادرست با همسر چنین حالتی برای محتضر پیش می‌آورد.

پیامبر(ص) می‌فرماید: ادنی جبذات الموت بمنزلهًْ مائهًْ ضربهًْ بالسیف؛ آسان ترین

کشش های مرگ مانند صد ضربت شمشیر است.

(نهج الفصاحه ص 176، ح 122)

اما کمترین عذاب‌هایی که انسان در دوزخ متحمل می‌شود، عذابی است که باید به

خدا پناه برد.

پیامبر(ص) می‌فرماید: ادنی أهل النار عذابا ینتعل بنعلین من نار یغلی دماغه من

حرارهًْ نعلیه؛ از مردم جهنم آنکه عذابش از همه آسان‌تر است دو کفش آتشین بپا

دارد که مغز وی از حرارت کفشهایش به جوش می‌آید.

(نهج‌الفصاحه ص 176، ح 121)

در روایات است که هر کسی که به خدا ایمان داشته باشد به بهشت می‌رود، ولی مسئله

چگونه رفتن است؛ زیرا برخی‌ها تا بهشت رفتن باید عذاب‌های حالت احتضارو مرگ و

فشار قبر و عالم برزخ را تحمل کنند و سپس در قیامت از مواقف پنجاه‌گانه نماز و روزه

و مانند آنها که هر یک پنجاه هزار سال به زمان قیامت طول می‌کشد بگذرد .

و سپس به بهشت برود وگرنه باید به شش دوزخ با توجه به درجات گناهانش برود و

عذاب ببیند تا از آنجا با سیمای خاص بیرون رفته و به بهشت در آید. البته کافران به خدا

و مشرکان بالله در طبقه هفتم از دوزخ جاودانه هستند.