چشم‌هایش
توی سنگر خوابیده بودم. نیمه‌های شب از ناله‌اش بیدار شدم.
صدای یوسف بود که خوابم را پریشان کرد.
در بین گریه‌هایش می‌گفت: «خدایا، دوست دارم چشم‌هایم را در راهت هدیه کنم.»
***
همان‌طور که دوست داشت شهید شد؛ گلوله درست به چشم‌هایش اصابت کرده بود.
خاطره‌ای از شهید یوسف پرانداخ
راوی: مجید محمدی، دوست شهید
مریم عرفانیان
