هر علمی برای انسان، غذای روح است، بلکه هر چه انسان می‌بیند یا می‌شنود و در حافظه‌اش باقی می‌ماند، روح او از آن تغذیه می‌کند. به قول مولوی: آدمی فربه شود از راه گوش. یعنی غذای روحی از راه گوش وارد می‌شود و انسان از همین چاق می‌شود.
رادیو و تلویزیون انسان‌ها را تغذیه می‌کند؛ همچنین سینماها، فیلم‌ها، روزنامه‌ها و نطق‌ها. کتاب‌هایی که انسان در طول عمرش می‌خواند، دائما از آنها تغذیه می‌شود. آن‌وقت شما ببینید در میان این تغذیه‌ها چه مقدارش تغذیه سالم و حیات‌بخش است و چه مقدارش تغذیه ناسالم و مسموم‌کننده است. حدیثی است از امیرالمؤمنین علی(ع)، که خیلی حدیث عجیبی است. می‌فرماید: چرا مردم این‌گونه‌اند که اگر شب تاریکی باشد و آنها را بر سر یک سفره بنشانند، تا وقتی که چراغی روشن نکنند دست به این سفره نمی‌برند، چطور مردم در غذای جسمانی دقیقند (باید هم دقیق باشند) ولی در غذای روحانی دقیق نیستند؟!
* استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۱۲، صص۴۵-۴۴
