بسترهای آمرزش گناهان :

امام جعفر صادق(ع) روایت می‌کند که خدای تعالی به حضرت داود(ع) وحی فرستاد:

 ای داود! هرگاه از بنده مومن من گناهی سر زند، و سپس از آن دست کشیده و توبه

 نماید و چون به یادش آید از من شرمگین گردد، من او را بیامرزم، و آن گناه را از یاد

فرشتگان محافظش ببرم و آن را به نیکی و ثواب تبدیل کنم و باکی هم از این کار ندارم

 و من مهربان‌ترین مهربانانم. (1)

همچنین شیخ صدوق از امام صادق(ع) نقل کرده است که هر کس گناه بزرگ و کوچکی

 مرتکب شود و در نظر ندارد که من می‌توانم او را عذاب کنم، یا از او درگذرم، هرگز از

او درنگذرم نسبت به آن گناه. و هر کس مرتکب گناه کوچک و بزرگی گردد و معتقد است

که من می‌توانم او را عذاب کنم، یا از او گذشت کنم، از او درمی‌گذرم. (2)

در روایت دیگر خداوند به بندگانش می‌فرماید: ای بنده من! هرگاه از من شرم کنی

عیب‌های تو را از مردم می‌پوشانم، گناهان و لغزش‌هایت را از نامه عملت محو می‌کنم و

در قیامت هنگام بازجویی و حساب رسی بر تو سخت نگیرم. (3)

در روایتی دیگر کلینی از امام صادق(ع) روایت کرده که خدای متعال به حضرت داود(ع)

چنین فرمود: ای داود! گناهکاران را بشارت بده، و راست‌پیشگان را بترسان. داود(ع)

گفت: چگونه گنهکاران را بشارت دهم و صدیقان را بترسانم؟ خداوند فرمود: گناهکاران

 را مژده بده که همانا من توبه آنها را می‌پذیرم و از گناه آنان درمی‌گذرم و صدیقان را از

 این جهت بترسان که به اعمال خود مغرور نشوند، زیرا که بنده‌ای نیست که از او به

 طور دقیق حساب بکشم مگر این که هلاک شود. (4)

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- سخن خدا (کلیات احادیث قدسی)، آیت‌الله سیدحسن شیرازی، ص 84
2- همان
3- همان،
ص 854- همان، ص 87