زنده‌بودن آیات قرآن همانند جریان شب و روز

قال الامام صادق(ع):

«انّ القرآن حی لایموت، و الایه حیهّ کما یجری اللیل و النهار و

کما تجری الشمس و القمر، یجری علی آخرنا کما یجری علی اوّلنا».

امام صادق(ع) فرمود: «قرآن حی است و آیات قرآن زنده‌اند،

و مانند شب و روز در جریان است، و همچون خورشید بر تارک قرون و

اعصار می‌درخشد، و بر گروه‌های آینده از کاروان بشریت جاری است،

همچنان که بر جوامع اولیه جاری بود.(1)

____________

1- بحارالانوار، ج 35، ص 403

شاخص‌های سبک زندگی مومنانه

امام حسن(ع) می‌فرماید: پرسش صحیح نیمی از علم است، و مدارا کردن با مردم نیمی از عقل است. و اقتصاد و اعتدال در زندگی نیمی از مخارج است.(1)

آن حضرت در کلامی دیگر می‌فرماید: بیشترین زیرکی، ترس از خدا و پرهیزکاری است، و بیشترین نادانی، عیاشی و شهوت‌رانی است.(2)

همچنین در فرازی دیگر می‌فرماید: دنیا محل گرفتاری و آزمایش است و هرچه در آن است رو به زوال و نابودی می‌باشد. و خداوند ما را از احوال دنیا آگاه کرده است تا عبرت گیریم، و به ما وعده عذاب داده تا بعد از آن، حجتی بر خدا نداشته باشیم. پس در این دنیای فانی زهد بورزید و به آنچه باقی و پایدار است رغبت داشته باشید و در خفا و آشکار از خدا بترسید.(3)
____________
1- شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید، ج18، ص108
2- حلیه الاولیاء، ج2، ص37
3- توحید صدوق، ص378

تشبیه دنیا و آخرت به مشرق و مغرب

قال الامام علی(ع):

مثل الدنیا و الاخرهًْ، مثل المشرق و المغرب؛

متی ازددت من احدهما قرباً ازددت من الاخرهًْ بعداً.
امام علی(ع) فرمود: همانا مثل دنیا و آخرت، همانند مشرق و مغرب است،

هر اندازه به یکی از آنها نزدیک‌تر شوی، از دیگری دورتر می‌افتی.(1)
____________
1- امالی سید مرتضی، ج، ص107

رو در دل برگشای حاضر و بیدار باش

ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش

بر در دل روز و شب منتظر یار باش

دلبر تو دایماً بر در دل حاضر است

رو در دل برگشای حاضر و بیدار باش

دیده ی جان روی او تا بنبیند عیان

در طلب روی او روی به دیوار باش

ناحیت دل گرفت لشگر غوغای نفس

پس تو اگر عاشقی عاشق هشیار باش

نیست کس آگه که یار کی بنماید جمال

لیک تو باری به نقد ساخته ی کار باش

در ره او هرچه هست تا دل و جان نفقه کن

تو به یکی زنده‌ای از همه بیزار باش

گر دل و جان تو را در بقا آرزوست

دم مزن و در فنا همدم عطار باش

افسار شیطان برای شیخ انصارى (حکایت اهل راز)

نقل مى‌‏کنند که در زمان شیخ انصارى، شخصى در خواب شیطان را دید که تعداد زیادى افسار همراه خودش دارد ولى این افسارها مختلف است؛ بعضى از افسارها خیلى شل است، طناب بسیار ضعیفى را به صورت افسار درآورده است، بعضى از آنها چرمى است و بعضى به صورت زنجیر، آن‌‌هم زنجیرهاى مختلفى که بعضى از آنها خیلى کلفت است.

در میان اینها یک زنجیر خیلى کلفت و قوى‏ بود که خیلى ‏جالب بود.

از شیطان پرسید: اینها چیست؟

گفت: اینها افسارهایى است که به سر بنى ‏آدم مى‌‏زنم و آنها را به طرف گناه مى‌‏کشانم.

گفت: آن زنجیر کلفت براى کیست؟

گفت: این براى یک آدم خیلى گردن کلفتى است.

گفت: چه کسى؟

گفت: شیخ انصارى؛

اتفاقا دیشب زدم به سرش و چند قدم آوردم ولى زد و آن را پاره کرد.

بعد آن شخص گفت: حالا افسار ماها کجاست؟

شیطان گفت: شما که افسار نمى ‏خواهید، شما دنبال من هستید!

این افسار مال آنهایى است که دنبال من نمى‌‏آیند.

آن شخص صبح آمد خواب را براى شیخ انصارى نقل کرد.

مثل اینکه شبى بوده که شیخ خیلى اضطرار پیدا مى‌‏کند و از پولى که بابت سهم امام بوده و فردا بایستى تقسیم مى‌‏کرده است، به عنوان قرض چیزى بر مى‌‏دارد.

مى‌‏آید تا دمِ در، ولى پشیمان مى‌‏شود و برمىگردد مى‌‏گذارد سر جایش.

شیطان که گفته بود زنجیر را زدم به سرش و او را چند قدم آوردم ولى پاره کرد و رفت، قضیه این بوده است‏.

* مجموعه آثار استاد شهید مطهرى، ج‏4، صص: 277- 276

منتقم کربلا در راه است .......

چشمم به انتظار تو تر شد نیامدی
اشکم شبیه خون جگر شد نیامدی

گفتم غروب جمعه تو از راه می رسی
عمرم در این قرار به سر شد نیامدی

تا خواستم به جاده ی وصل تو رو کنم
غفلت مرا رفیق سفر شد نیامدی

در مسجدیم و طاعت این ماه شغل ماست
بی قبله هر نماز به سر شد نیامدی

این نفس بد مرام مرا خوار و زار کرد
روز و شبم به لغو سپر شد نیامدی

رسوایی گدای تو از حد گذشته است
عمرم به هر گناه هدر شد نیامدی

از ما گناه سر زد و تو شاهدش شدی
دیدی دلم به راه دگر شد نیامدی

خسران زده کسی است که از یار غافل است
بی تو دعا بدون اثر شد نیامدی

از ما که منفعت نرسیده برای تو
هر چه ز ما رسیده ضرر شد نیامدی

گفتیم لا اقل سر افطار می رسی
دیده به راه ماند و سحر شد نیامدی

احسان محسنی فر

منتقم کربلا در راه است .......

خواهم که به زیر قدمت زار بمیرم
هر چند کنی زنده دگر بار بمیرم

دانم که چرا خون مرا زود نریزی
خواهی که به جان کندن بسیار بمیرم

من طاقت نادیدن روی تو ندارم
مپسند که در حسرت دیدار بمیرم

خورشید حیاتم به لب بام رسیده است
آن به که در آن سایه ی دیوار بمیرم

گفتی که ز رشک تو هلاکند رقیبان
من نیز بر آنم که از این عار بمیرم

چون یار به سر وقت من افتاد(هلالی)
وقست اگر در قدم یار بمیرم


«هلالی جغتایی»

عید فطر بر عاشقان ولایت مبارک

بگذشت مه روزه، عید آمد و عید آمد

بگذشت شب هجران، معشوق پدید آمد

آن صبح چو صادق شد، عذرای تو وامق شد

معشوق توعاشق شد، شیخ تو مرید آمد

شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد

شد سنگ و گهر آمد، شد قفل و کلید آمد

جان از تن آلوده، هم پاک به پاکی رفت

هرچند چو خورشیدی بر پاک و پلید آمد

از لذت جام تو دل مانده به دام تو

جان نیز چو واقف شد، او نیز دوید آمد

بس توبه شایسته برسنگ تو بشکسته

بس زاهد و بس عابد کو خرقه درید آمد

باغ از دی نامحرم سه ماه نمی زد دم

بر بوی بهار تو، ازغیب رسید آمد

مولوی

عید سعید فطر خجسته باد

عید آمد و عید آمد و آن بخت سعید آمد

برگیر و دهل می زن، کان ماه پدید آمد

مولانا

طوفان الاقصی در راه است ......

در شهر صدای آتش و آوار است

برخیز، کدام خفته‌ای بیدار است

ای خواب‌دلانِ ساحلِ آرامش!

یک شهرِ شکسته آن‌ورِ دیوار است

این قافله قصدِ دودمانت دارند

نیرنگ برای آسمانت دارند

امشب شبِ جشن است و خدایانِ جهان

صد نقشه برای کودکانت دارند

این قوم به انجماد دادند تو را

سرمایۀ غم زیاد دادند تو را

آنان‌که چو بید از تو می‌لرزیدند

ای شمع! به دستِ باد دادند تو را

از خاکِ خودت محافظت کن، غزّه!

از این‌همه گل مراقبت کن، غزّه!

تا لحظۀ زیبای شکفتن در خون

با جان و تنت مقاومت کن، غزّه!

ای کاش دوباره عشق آغاز شود

تا بار دگر غزّه سرافراز شود

صدها غزل نگفته دارند، اگر

یک‌روز دهانِ سنگ‌ها باز شود

سرزمین مقدس

تو سرزمین مقدس تو با صفا بودی
تو جلوه گاه مقامات انبیا بودی

پر از ترنم یاد خداست حافظه ات
معطر از نفس انبیاست حافظه ات

تو سرزمین عروج و تو وادی معراج
ولی به روی گلوی تو چکمه ی تاراج

هوا عوض شد و بادی وزید و طوفان شد
بهار دستخوش هجمه ی زمستان شد

تفنگ کهنه ی تو خالی از فشنگ مباد
در این نبرد تو را لحظه ای درنگ مباد

میان دست تو سنگی که هست سجیل است
حریف ابرهه ها غیرت ابابیل است

غمت مباد که زخمی است دست خالی تو
چرا که خیمه زده فتح در حوالی تو

غمت مباد که فرعون یکه‌تاز شده ست
که ایستادگی تو حماسه ساز شده ست

اگرچه هجمه ی طغیان گرفته دریا را
بزن به نیل دوباره عصای موسی را

همیشه بر سر پیمان خود بمان ای قدس
بمان و سوره "والفتح" را بخوان ای قدس

بیا که دشمنت افتاده از نفس امروز
مبارک است! رهایی تو از قفس امروز

ببین که نسل تو نسل قیام و فریاد است
برای چیدن زیتون تازه آماده ست

"رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند"

در آسمان تو باران نور نزدیک است
بایست! مژده که صبح ظهور نزدیک است..

سیدعلیرضا شفیعی

شعر بلند روز قدس

درخت سیب را می آورند
با دستبند
به جرم این که چرا
سیب هایش را چون سنگ، پرتاب کرده است!
درخت پرتقال را می آورند
به جرم این که چرا
میوه های امسالش خونین است!
درخت زیتون را می آورند
به جرم این که چرا
یک در میان گلوله به دنیا آورده است!
دادگاه، رسمی ست
متّهم موجی ست که به او ایست داده اند
و نایستاد
متّهم کبوتری ست
که از قبه الصخره نرفت
متّهم، گنجشکی ست
که زبان عبری نمی داند!
دادگاه، رسمی ست
متّهم، درخت "سدره المنتها" ست
و جاده ای که به معراج می رود
متّهم، تمام سنگ قبرهایند
که "بسم الله" دارند
و تمام مادران
که در شکم هاشان،
فرزندانی دارند،

سنگ در مشت

علیرضا قزوه

رازی مگو

رازی مگو

امشب به شهر کوفه غوغایی به پا بود
شوری به پا از ماتم شیر خدا بود

امشب سخن از هر دری می‌گفت مولا
از قطعه قطعه پیکری می‌گفت مولا

امشب علی با زینبش رازی مگو داشت
گویی سخن از بوسه زیر گلو داشت

امشب حکایت از یزید و ملک ری داشت
صحبت ز قرآن خواندن بالای نی داشت

امشب علی بوسید چشم مست عباس
دست حسینش را سپرده دست عباس

❆❆❆❆

اذان آخر

اذان آخر

طبیبا وامکن زخم سرم را
مسوزان قلب زینب دخترم را

طبیبا کار من از درمان گذشته
زد آتش زخم سر این پیکرم را

طبیبا نسخه ننویسی که باید
اجل برچیند امشب بسترم را

ببند آنگونه فرقم را که در قبر
نبیند فاطمه زخم سرم را

من آن یارم که شستم در دل شب
تن خونین تنها یاورم را

درود زندگی را گفتم آن روز
که زد در کوچه قنفذ همسرم را

در و دیوار مسجد هست شاهد

خدا داند نوایم جز علی نیست

غریبم آشنایم جز علی نیست
انیس ناله‌هایم جز علی نیست

اسیرم، مستمندم، بی‌نوایم
خدا داند نوایم جز علی نیست

مناجات و دعا از من نخواهید
مناجات و دعایم جز علی نیست

دلم تا شهر کوفه پر کشیده
که من حال و هوایم جز علی نیست