خاکستری دل

دلتنگ که باشی، دل بهانه می‌گیرد،

به سان کودکی که آرام و قرار ندارد...

آسمان، زمین، باد، هوا...

آه از هوای دلتنگی که به صورتت بخورد...

دلتنگی معنای قریبی دارد که فقط من می‌فهمم...

منی که سال‌هاست دلتنگم.

درمانش را نمی‌دانم...

فقط می‌فهمم دلتنگ که باشی، همه چیز خاکستری‌ست.

چیزی درونت هست که دیگران نمی‌فهمند.

بخواهی بفهمانی، می‌میری.

فقط،

هر وقت دلتنگ می‌شوم، پناه می‌برم به صحن‌‌و‌سرای دل،

نشانی‌اش؟ حرم

مریم عرفانیان

صبح صادق

ستاره می‌شکند، ماه قصد خواب ندارد

در این مسیر اگر چه کسی شتاب ندارد

برای رد شدن از مرزهای سرد اسارت

جنون و وحشت این جاده آب و تاب ندارد

مقاومت گل سرخی است زیر بارش باران

شقایق است منور که آفتاب ندارد

چنان خوش است رسیدن به صبح صادق فردا

که شادمانی این سرزمین حساب ندارد

نشسته کودک تنها کنار مرز فلسطین

به آسمان بنویسید وطن شهاب ندارد؟

طلوع طالع ما روشن است مثل سپیده

و چهره‌های پر از اشک ما نقاب ندارد

قطار وحشی قدرت از ایستگاه گذشته

قطار خسته و ویرانه اضطراب ندارد

بیا به مدرسه ما، بیا به مکتب قرآن

نگو در این غم و غربت کسی کتاب ندارد

ونوس جامی‌پور