ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
امامباقر(ع) میفرماید: به خدا سوگند من گاهی با یکی از فرزندانم بیش از حد نرمی و مدارا میکنم، او را بر زانو مینشانم و به شیرینکاری با او میپردازم و از او تعریف و تمجید میکنم در حالی که میدانم حق با دیگر فرزندانم است. اما از این ترس دارم که مبادا ماجرای حضرت یوسف(ع) و آنچه برادرانش با او کردند بر سر او نیز بیاید و در حقیقت خداوند متعال این سوره را جز برای درس عبرت نازل نکرده است، از بهر آنکه بعضی از ما بر بعضی دیگر حسد میورزند. چنانکه برادران یوسف(ع) بر او حسادت و ستم کردند. (1)
امام صادق(ع) به نقل از پدر بزرگوارشان فرمود: سوگند به خدا که من برخلاف میل باطنیام با برخی فرزندانم بیشتر خوشرفتاری کرده، او را روی زانویم مینشاندم و بیشتر به او ابراز محبت کرده و تشکر میکردم، حال آنکه این همه حق دیگر فرزندان است. لکن این کارها برای آن است که فرزندان شایسته را از شر این (ناشایسته) حفظ کنم تا چنان نکنند که برادران یوسف با یوسف کردند. (2)
_______________
1- وسائلالشیعه، ج 13، ص 344
2- مستدرکالوسائل، ج 12، ص 626