قنوت شهادت

کنار مزارت که می‌نشینم

دل را به سرای عشق می‌سپارم.

چه جان‌سوز و نفس‌گیر است

این لحظه‌ها

که بی‌قراری این جان خسته‌ام می‌شود.

دیدن روی تو این‌گونه

اما...

تو چه خوب عهد بستی با تکلیف و دینت و چه عاشقانه ادا کردی

محبتت را به کشورت که همه‌ی عمرت را با جان و خونت به پایش اهدا کردی.

سر پیمانی که عهد بسته‌ای بمانی

جز پروردگار به هیچ چیزی نیندیشی

جز رضای خودش

که نیمه‌شب‌ها در خلوت

و سکوت

سر بر سجاده و قنوت‌ها خواستی

شهادت را.

‌زهرا کلاته میمری،

همسر شهید علی دیمه