" شعری از شیخ بهایی "

 

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن              همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن 

ز مدینه تا به کعبه سر و پا برهنه رفتن                دو لب از برای لبیک به وظیفه باز کردن 

به مساجد و معابد همه اعتکاف جستن                   ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن 

شب جمعه ها نخفتن به خدای راز  گفتن                    ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن 

به خدا که هیچ کس را ثمر آنقدر نباشد                 که به روی نا امیدی در بسته باز کردن  

" شیخ بهایی "