شخصی به امام حسن(ع) عرض کرد:
چرا شما هرگز نیازمندی را ناامید برنمیگردانید، اگرچه سوار بر شتر باشید؟
حضرت فرمود: خود من هم محتاج و نیازمند درگاه خداوند هستم و دوست
دارم که خداوند مرا محروم نگرداند .
شرم دارم، در حالی که نیازمند هستم، نیازمندان را ناامید کنم. عادت خداوند
این است که نعمتهایش را بر من ارزانی بدارد و عادت من هم این
است که نعمتهایش را به بندگانش عطا کنم، و میترسم که اگر از این
عادت خود دست بردارم، خداوند هم دست از عادت
خود بردارد. (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- کنز المدفون، جلالالدین عبدالرحمن سیوطی، ص 434