من معلم هستم : اسم من گم شده است !

 

اسم من گم شده است !

توی دفترچه ی پرحجم زمان ،

دیرگاهی است فراموش شدم

لابه لای ورق کهنه ی آن لایحه ها ،

زیرآن بندغریب ،

پشت انبوهی از آن شرط و شروط ،

لای آن تبصرها ،

در تریبون معلق شده ی سخت سکوت ،

حق من گم شده است !

زنگ انشا دیگر ،

کسی انگار دلش نیست معلم بشود !

شان من گم شده است !

شان من نیست بنالم هرگز ،

شان من نیست بگویم اصلا ،

ز تهی و ز نبود ،

یا از این زخم کبود

لیک رنگ رخساره گواهی دهد از سرّ درون ،

از همه رنج فزون

نردبانی شده ام

صاف به دیوار ترقی ،

تا این نسل ، آن نسل ،

پای برپله ی من سوی فردا بروند

و غریبانه فراموش شوم