" واقعه کربلا از دید مولوی "

کجائید اى شهیدان خدائى

 بلاجویان دشت کربلائى

 کجائید اى سبکروحان عاشق

 پرنده تر زمرغان هوائى

 کجائید اى شهان آسمانى

 بدانسته فلک را در گشائى

 کجائید اى ز جان وجان رهیده

 کسى مر عقل را گوید: کجائى؟

 کجائید، اى در زندان شکسته

بداده وامداران را رهائى

کجائید اى در مخزن‏گشاده

کجائید اى نواى بى‏نوائى (1)

تا چه کین دارند دائم دیو و غول

چون یزید و شمر با آل رسول

گفت دانم کز تجوع وزخلا

جمع آمد رنجتان زین کربلا (2)

 آن غریب شهر سربالا طلب

گفت مى‏خسپم درین مسجد به‏شب

مسجدا، گر کربلاى من شوى

کعبه حاجت رواى من شوى (3)

" مولوی "