" محرم آمدی با همان سیمای همیشگی ، همان قامت خمیده و ردای سیاه دریده " :

محرم آمدی ... با همان سیمای همیشگی  ، همان قامت خمیده  و ردای سیاه دریده ، همان

چشمان به خون نشسته و همان قلب شکسته ! 

همه چیز در تو آشنای آشناست و آشناتر ازهمیشه عاشورا است .

تو آمدی ، با غمنامه ای به وسعت دریا ، به سرخی شفق ف به کبودی داغ شقایق ، تو آمدی

 تا باردیگر سفره ی دل مان را بگشایی و برای چندین بار ، میهمان شنیدن درد دلت شویم .

تو که می آیی ، باد غمنامه ات را ورق می زند و کبوتران عاشق ، سطرسطر آن را با صدایی

بغض آلودمی خوانند . تو ... عاشقی ، یادگار حماسه ای و یادگار حسینی ....

محرم می آید ، مثل پرنده ای غریب از التهاب خاکستری آسمان ، محرم می آید و برف سکوت

را با آفتاب  عشقی که برآسمان سینه داریم آب می کند .

محرم می آید ، ماهی که روزها را همسایه شیرمردان میدان کربلا و شب ها را در کنار

خیمه های  ذکر و مناجات و دعا به سو گ می نشینی .

محرم می آید ، ماه سرخ بلوغ ، ماهی که در آن عشق آفریده شد و مردانگی و شرف در عطش

 معنا گرفت .

( آنیتا حسین پور ، دوم علوم تجربی ، دبیرستان شیخ الاسلام )