شیرینی پفکی یا مرنگ,ساده و خوشمزه ( 11 )

طرز تهیه شیرینی پفکی یا مرنگ:
 

مواد لازم:

سفیده تخم‌مرغ: 5 عدد

وانیل و پودر هل: به میزان لازم

آب لیمو ترش: یک قاشق چایخوری

پودر شکر: 2 لیوان


طرز تهیه:
برای تهیه این شیرینی ساده سفیده تخم‌مرغ‌ها را در ظرفی گود بریزید و با همزن برقی، آن‌قدر بزنید تا سفیده سفت و پفکی شود و از ظرف نریزد. پودر شکر را به آن اضافه کنید و باز هم بزنید تا مایه کشدار شود.

وانیل و آب‌لیمو و پودر هل را هم افزوده و مخلوط کنید.

فر را از قبل گرم کنید. یک ورق کاغذ روغنی، کف سینی فر بیندازید.

مواد را در قیف بریزید و از سر قیف شکوفه‌زنی استفاده کنید.

شیرینی را با فاصله روی سینی جای دهید. این شیرینی را به مدت 10دقیقه با دمای 140 درجه سانتی‌گراد در فر قرار دهید.

بهتر است بعد از 5 تا 7دقیقه، فر را خاموش کنید و اجازه دهید شیرینی با گرمای فر پخته شود و پس از سرد شدن از فر بیرون آورید.

همچنین می‌توانید مقداری از مواد شیرینی را در ظرف دیگری بریزید و کمی رنگ خوراکی مورد نظر خود را به آن اضافه کنید و دو رنگ شیرینی تهیه کنید.

" جدیدترین اختلال ایرانی‌ها! " :

۳۰ درصد ایرانی‌ها به اختلالات خواب دچارند و تصادفات مرگباری به علت بی‌خوابی

اتفاق می‌افتد.

 

" پایگاه خبری تحلیلی اعتدال "

" الگو‌پذیری ازحضرت زهرا(س) در عصر حاضر؛ چرا و چگونه؟ " :

گرایش به الگو و تأثیرپذیری از آن در امور مختلف زندگی فردی و اجتماعی‌، از جمله گرایش‌های فطری انسان است و فطرت کمال جویی انسان او را وا می‌دارد تا برای رسیدن به هدف و کمال از بهترین الگوها ‌استفاده کند. از طرفی قرآن کریم‌ که برای هدایت انسان و پاسخگوئی به نیازهای فطری او نازل شده است‌، کامل‌ترین الگوها‌ را پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله وسلّم- و اهل بیت آن حضرت برمی‌شمارد و به‌صراحت آنها را به عنوان برترین الگوها معرفی می‌کند. حضرت فاطمه زهرا – سلام الله علیها- از جمله الگوهای معرفی شده از این خاندان مطهّر است. با این همه، شبهه‌ای که در فضای مجازی و غیر مجازی مطرح شده و می‌شود این است؛ زنی که در عصر صنعت و تکنولوژی زندگی می‌کند، چگونه می‌تواند زندگی حضرت زهرا– سلام الله علیها- را سرمشق و الگوی زندگی خود قرار دهد؟مطلب حاضر درصدد پاسخگوئی به این سؤال است.
اسلام به‏ عنوان آخرین و کامل‌ترین دین، گر چه چهارده ‏قرن پیش توسط خاتم انبیاء بر جامعه بشری عرضه شده است، اما برای همه ‏زمانها و تمامی انسانهاست. همین طور، کسانی که تجسم کامل دین ‏و تبلور عینی قرآن و وحی الهی‏اند و ما از آنان به عنوان الگوی هدایت و اسوه تکامل نام می‏بریم، برای همه ‏انسان‌ها و در همه‌ زمان‌ها الگو هستند و در مورد آنها دیروز و امروز مطرح نیست. آنان ‏همواره اسوه‏های روز و فراتر از زمانند؛ زیرا ما هر قدر مراتب رشد و کمال را بپیمائیم، باز آنان جلوتر و کامل‌ترند. به عبارت دیگر، آنان چون تمامی‏مدارج تکامل را پیموده‏اند، در واقع درهر نقطه از مسیر هدایت، حضوردارند، برای هر مرتبه تکامل و هرانسانی الگو و اسوه‏اند. البته جامعه و شرایط زندگی‏هر دوره با دوره دیگر تفاوت دارد؛ اما سخن بر سر شرایط نیست. اسوه‏های انسانی هیچگاه محصور در یک دوره و شرایطی خاص‏نیستند، وگرنه نمی‏توانستند الگو قرار گیرند. الگوپذیری انسان امروز از آن بزرگواران ‏در واقع، یافتن راه‌ها، خطوط اصلی زندگی اسوه‌های دینی و چگونگی‏ رسیدن به کمال و شکوفاسازی استعدادها است و این مسئله ارتباطی به زمان و مکان خاصی ندارد.
«این شبهه از اینجا نشأت می‌گیرد که برخی تصور می‌کنند با تغییر زمان و سبک زندگی، ارزشهای اخلاقی و معنوی نیز تغییر می‌کنند و جای فضایل با رذایل عوض می‌شود؛ درحالیکه آنچه تغییر و تحول پیدا می‌کند، عنصر زمان و مکان و ابزارهایی است که مفاهیم اخلاقی در آن ظهور و بروز پیدا می‌کند».
«مفاهیمی مانند حق، تقوا، احسان، راستگویی، صبر، حیا، عفت و پاکدامنی همیشه پسندیده و قابل ستایش بوده و باطل، ظلم، دروغگویی، بی‌عفتی و امثال آن در همه زمانها ناپسند است و با فطرت انسان ناسازگار می‌باشد و لذا فضای زندگی، قالب‌ها، امکانات، رنگها، ظواهر مادی، تکنولوژی، زندگی در آسمان خراش‌ها موجب نمی‌شود جای عفت را با بی‌عفتی عوض کنیم، دروغ را زیبا و راستگویی را زشت بدانیم.»(1)
تفکیک میان قالب و محتوای سیره‌ها
الگوپذیری از حضرت زهرا – س- به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم می تواند صورت پذیرد. الگوپذیری مستقیم آن است که گفتار و رفتار آن بزرگوار را عیناً برنامه و راه و رسم زندگانی خویش قرار دهیم. در بعضی از موارد از جمله عبادت و دعا، با همان شکل و قالب رفتاری می‌تواند اسوه و الگوی ما قرار گیرد. برای نمونه در روایت آمده است که حضرت زهرا – س- پس از هر نماز واجب ذکر مخصوص داشتند. (34 مرتبه الله اکبر، 33 مرتبه الحمدلله، 33 مرتبه سبحان الله)؛ ذکری که دستور آن را به عنوان هدیه‌ای عظیم از پدر بزرگوارشان دریافت کرده بود و همواره بر آن مداومت می‌ورزید و به شیعیان خویش نیز توصیه می‌کرد. از این رو، ما نیز به آن حضرت اقتدا می‌کنیم و همان ذکر را با همان ترتیب بعد از هر نماز واجب به عنوان تعقیبات نماز می‌گوئیم. چنین اقتدائی به آن بزرگوار، اسوه پذیری مستقیم خواهد بود.
الگو پذیری غیر مستقیم آن است که روح و حقیقت گفتار یا کردار آن اسوه الهی را درک کنیم و با تحلیل و استنباط از سیرة علمی و عملی آن بزرگوار، وظیفة خویش را در همة ابعاد زندگانی (فردی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... ) دریابیم. بسیاری از شکل‌ها و قالب های رفتاری اسوه‌ها ویژه شرائط خاص بوده است؛ از این رو، منظور از اسوه پذیری از آن رفتارها این نیست که همان قالب و شکل رفتاری خاص را اقتباس و تقلید کنیم؛ بلکه مطلوب و مقصود این است که روح و محتوای آن سیره رفتاری را درک کنیم و آن را در شکل‌ها و کالبد‌های نوین، طبق اقتضای شرایط زمانی و مکانی خویش تحقق دهیم.
برای نمونه در روایات می‌بینیم که حضرت فاطمة زهرا و علی مرتضی – علیهما السّلام- در یک چهار دیواری کوچک و گلین زندگی می‌کنند. از یک پوست گوسفند، به عنوان رو اندازشان استفاده می‌کنند. حضرت زهرا – س- چادری از لیف خرما می‌بافد و از آن استفاده می‌کند. قالب و شکل این گونه رفتارها به هیچ وجه در عصر حاضر قابل تأسی نیست؛ اما آنچه ارزشمند و قابل تأسی است، «حقیقت»، «محتوا» و «روح» این رفتارهاست. اسوه‌پذیران حقیقی آنانی‌اند که روح این رفتارها را درک و اقتباس کنند و در کالبد زندگی خویش به اجرا گذارند؛ مانند روح بی‌اعتنایی به دنیا و حقیر شمردن مظاهر فریبندة آن، روح پارسایی و رستگی از حبّ دنیا، روح ساده زیستی و پرهیز شدید از تجمّل‌گرایی.(2)

الگوگیری از حضرت زهرا(س) در رفتار با پدر

حضرت زهرا درسنین شش هفت سالگی ‏قرار داشت که قضیه شعب ابی‏طالب پیش ‏آمد. شعب ابی‏طالب، دوران بسیارسختی در تاریخ صدر اسلام است؛ یعنی دعوت پیامبر اکرم شروع شده بود، دعوت را علنی کرده بودند، بتدریج ‏مردم مکه - بخصوص جوانان و برده‏ها - به حضرت ‏می‏گرویدند؛ بزرگان طاغوت، مثل ‏ابولهب، ابوجهل و دیگران ‏دیدند که هیچ چاره‏ای ندارند جز اینکه ‏پیامبر و پیروان تازه گرویده به آن حضرت را از مدینه اخراج کنند؛ تعداد زیادی از اینها را که ده‌ها خانوار می‏شدند از مکه بیرون کردند. جناب ‏ابی‏طالب در نزدیک مکه ‏و در شکاف کوه، ملکی داشت که از آن به ‏«شعب ابی‏طالب‏» یاد می‌شد؛ این بزرگواران به مدت سه سال در این ملک ساکن شدند و در این مدت در محاصره و تحریم کامل اقتصادی قرار داشتند. این دوره، یکی از دوران‌های بسیار سخت و طاقت‌فرسای پیامبر(ص) بود. در همین اثنا، جناب ابی‏طالب و خدیجه کبری که از پشتیبانان و امید پیامبر بودند، در ظرف یک هفته از دنیا رفتند. حضرت فاطمه زهرا در این دوره پر مشقت و طاقت فرسا، احساس مسئولیت می‌کند و مثل یک ‏مادر، یک مشاور و یک‏پرستار، تلاش می‌کند تا غبار غم و اندوه و مشکلات را از چهره پدر بزداید. لذا پیامبر گرامی اسلام از ایشان به عنوان «ام‏ابیها» (مادر پدرش) یاد کرده است. آیا این نمی‏تواند برای یک نوجوان و جوان در همه زمان‌ها الگوباشد؟(3)

الگوگیری از حضرت زهرا (س) در رفتار با همسر

در طول ده سالی که پیامبر(ص) در مدینه حضور داشت، حدود نه سالش حضرت ‏زهرا و حضرت امیرالمؤمنین – علیهما السّلام- به عنوان زن و شوهر در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند. در این نه ‏سال، حدود شصت جنگ اتفاق‏افتاده که در اغلب آنها امیرالمؤمنین‏ - علیه السّلام- شرکت داشته است. حالا شما ببینید او خانمی ‏است که در خانه نشسته و شوهرش ‏مرتب در جبهه است و اگر در جبهه ‏نباشد، جبهه لنگ می‏ماند؛ از لحاظ زندگی هم وضع رو به راهی ندارند؛ انسان چقدر روحیه قوی‏ داشته باشد تا بتواند این ‏شوهر را تجهیز کند؛ دل او را از وسوسه اهل و عیال و گرفتاری‌های ‏زندگی خالی کند؛ به او دلگرمی بدهد؛ بچه‏ها را به آن خوبی که ایشان تربیت‏کرده، تربیت کند. این طور خانه‏داری و شوهرداری نمی‏تواند برای یک دختر جوان و یک خانم خانه‏دار الگو باشد؟(4)

الگوگیری از حضرت زهرا(س) در رفتار با فرزند

با کمى دقت در برخورد عاطفى و منطقى حضرت زهرا در مى‌یابیم که آن بانوى بزرگوار، در ساختن روح و شخصیت فرزندان گرامى‌اش از ابزارى بسیار ظریف و دقیق استفاده کرده است که بسیارى از آنها در حال حاضر، میان روان‌شناسان تربیتى مورد بحث و بررسى قرار گرفته و خبرگان این فن، به نتایج مثبت آن ایمان آورده‌اند. بى‌شک، این توفیق بى‌نظیر در تربیت کودکان، ناشى از معرفت عمیق و صحیحى است که اسلام در مورد انسان، ارائه داده است. بنابراین، اگر بگوییم هر مکتبى به اندازه شناخت درستى که از انسان دارد، در نظام تربیتى خود به توفیقاتى دست مى‌یابد، سخن به گزاف نگفته‌ایم. دین آسمانى و الهى اسلام از کامل‌ترین و واقع بینانه‌ترین شناخت در مورد انسان برخوردار است، لذا بیشترین توفیق را در مسئله تربیت انسان بدست آورده است. روش تربیتى و اخلاقى حضرت فاطمه(س) که برگرفته از دین اسلام است، بهترین شیوه، و تجربه براى ساختن نسلى پاک و سعادتمند است. از این رو جا دارد که پیروان و ارادتمندان مکتب اسلام، با به کار بستن شیوه‌ها و ظرایف تربیتى آن حضرت در رشد و تربیت نسلى پاک و پیشرو همت نموده، سعادت دنیا و آخرت فرزندان خود را بیمه کنند.
روح انسان به گونه‌اى ساخته شده که نیاز به محبت و عطوفت، یکى از اساسى ترین نیازهاى او محسوب مى‌شود، بدین جهت، کودکان محروم از این موهبت، دچار کمبودها و مشکلات روانى و گاه نواقص جسمى خواهند شد. حضرت فاطمه(س) که خود از سرچشمه محبت و عطوفت رسول خدا سیراب گشته و قلبش کانون محبت به همسر و فرزندان خود بوده، در این جهت نیز وظیفه مادرى خود را به بهترین شکل انجام داد. حضرت فاطمه فرزندان خود را به بازی و مسابقه تشویق و گاهی با آنان به بازی مشغول می‌شد و با حرکتها و گفتارهای شیرین مادرانه و بالا و پائین انداختن فرزندان خود آنان را از احساسات پاک مادری سیراب می‌کرد.
نقل شده است که حضرت زهرا(س) با فرزندش امام حسن مجتبى(ع) بازى مى‌کرد و او را بالا مى‌انداخت و مى‌فرمود: «پسرم حسن، مانند پدرت باش. ریسمان ظلم را از حق برکن. خداى را بپرست که صاحب نعمت‌هاى متعدد است و هیچگاه با صاحبان ظلم و تعدى، دوستى مکن».

الگوگیری از حضرت زهرا(س) در رفتار با مردم

یکى از نقش‌آفرینى‌هاى درخشان فاطمه بالا بردن فرهنگ جامعه، رشد فکر و اندیشه مردم و رفع مشکلات و شبهات آنان است. آن حضرت از مسائل ساده گرفته، تا پیچیده‌ترین مشکلات را پاسخگو بود و این میسّر نبود، مگر با احاطه علمى، قوت فکرى و همت بلند ایشان. این بانوى بزرگ اسلام، زجر تبلیغ و رنج تعلیم و تربیت را تحمل کرده، چون مشعلى فروزان در راه هدایت جامعه، نورافشانى کرده و با سوختن خود به دل و جان مردم، گرمى بخشید و پاسدارى از ارزش‌ها و مفاخر اصیل، مبارزه پیگیر با بدعت‌ها، جهل، کجروى‌ها و رکود جامعه را خط مشى خود قرار داد. حضرت فاطمه از کودکى در متن اجتماع به سر برده و با مردم همدم و همدرد بوده است. این بانو رابطه‌اى صمیمانه و عالمانه با یاران خود داشت.
زنى به خدمت حضرت زهرا رسید و عرض کرد: مادر پیر و ناتوانى دارم که در نماز بسیار اشتباه مى کند، مرا فرستاده تا از شما بپرسم که چگونه نماز بخواند. آن حضرت فرمود: هر چه مى‌خواهى بپرس. آن زن سؤالات خود را مطرح کرد، تا به ده سؤال رسید و حضرت با روى گشاده جواب داد. زن از زیادى پرسش خود، شرمنده شد و گفت: شما را بیش از این زحمت نمى‌دهم. حضرت فاطمه فرمود: باز هم بپرس. آنگاه براى تقویت روحیه وى چنین فرمود: اگر به کسى کارى واگذار کنند، براى مثال از او بخواهند که بار سنگینى را به ارتفاع بلندى حمل کند و در برابر این کار صد هزار دینار به او جایزه بدهند، آیا او با توجه به آن پاداش احساس خستگى مى کند؟ زن جواب داد نه. آن حضرت فرمود: من در مقابل پرسشى که جواب مى‌گویم از خدا پاداشى به مراتب بیشتر دریافت مى کنم و هرگز ملول و خسته نمى‌شوم. از رسول خدا شنیدم که روز قیامت دانشمندان اسلام در برابر خدا حاضر مى‌شوند و به اندازه علم و تلاش و کوششى که در راه آموزش و هدایت مردم داشته اند، از خداى خود پاداش مى‌گیرند.
از آنچه گذشت نتیجه می‌گیریم که منظور از اسوه‌پذیری این نیست که در همه‌ رفتارها همان قالب‌های رفتاری فرد الگو را مد نظر قرار داده و به همان شکل عمل کنیم. هر یک از رفتارهای حضرت فاطمه(س) دارای حقیقتی است که آن را به سادگی و با تحلیل و استنباط می‌توان در همه زمان‌ها ‌و در همه ابعاد فردی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی به کار برد. البته رفتارهایی هم در سیره حضرت فاطمه وجود دارند که عیناً قابل اقتباس و پیروی است؛ مانند عبادت و دعا، احترام به همسر، رفتار مناسب و مهرورزی به خانواده. پس الگوها منحصر به زمان و مکان نیستند و در همه اعصار می‌توان برای الگوگیری به آنها مراجعه کرد.

پی نوشت‌ها:

1.مؤمنی، علی اکبر، الگوی زنان بعد ار هزار سال، سایت تبیان، گروه خانواده و زندگی.
2. مصباح، محمدتقی، جامی از زلال کوثر، چ اول، انتشارات مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1380، ص92.
3و4.بخشی از سخنان رهبر معظم انقلاب در جمعی از دانشجویان، به نقل از وبلاگ سبزترین پاسخ، به تاریخ 15/1/1392.
مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم

طنز جبهه ( 51 ) :

      

فرمانده اگر از رژه راضی بود ، می گفت : گروهان ، خیلی خوب .

اون روز تو هوای گرم آبادان ، همه ام بیحال ، رژمون تعریفی نداشت .

فرمانده : گروهان ، حیف نان ! ناگهان یکی جواب داد: استوار ، بی خیال !

تمام جایگاه زدن زیر خنده !

بقیّه تمرینم لغو شد !

جمعه های انتظار ................

دعای مومنین برای ظهور/ تاثیر توجه خالصاله به امام زمان(عج)

                        

     

   همان اندازه که تو به یاد امام باشی، او هم به یاد توست. نمی شود آدمی به یاد خدا نباشد؛ امّا توقّع داشته باشد که خدا مثل اولیای خاصّ خودش به او توجّه کند.                        

 آیت الله موسوی اصفهانی در کتاب گرانسنگ مکیال المکارم احادیثی را که دلالت بر این ویژگی امام مهدی (عج) می کنند ، اشاره نموده است:« محبّت آن حضرت علیه السّلام به مؤمنان و محبّت مؤمنان به آن حضرت از مهم‌ترین انگیزه‌های دعا کردن برای آن حضرت و درخواست تعجیل فرج آن جناب از پروردگار متعال است.

و امّا: دسته‌های مختلفی از اخبار بر محبّت آن حضرت علیه السّلام نسبت به مؤمنین دلالت دارد، از جمله: 

١ -احادیثی که دلالت می‌کند: امام ...به منزلۀ والد مهربان و پدر شفیق و برای آن‌ها از پدر هم مهربان‌تر است.  ٢ -اخباری که دلالت دارد: شیعیان به منزلۀ برگ‌هایی برای درخت امامت هستند.  ٣ -روایاتی آمده که: امام به خاطر حزن شیعیانش محزون و در مصایب آن‌ها متأثّر و در بیماری آن‌ها متألّم می‌گردد.  ۴ -احادیثی که دلالت می‌کند: امام علیه السّلام برای شیعیانش و در حق آنان دعا می‌کند.  ۵ -روایاتی دلالت دارد که: امام علیه السّلام انفال و مانند آن را برای شیعیانش در زمان غیبت مباح نموده است.  ۶ -اخباری دلالت می‌کند که: امام علیه السّلام برای دوستانش دادرسی می‌کند، در موارد بسیار نیز این امر اتفاق افتاده که بعضی از آن‌ها را در این کتاب آورده‌ایم.  ٧ -آنچه دلالت می‌کند که امام علیه السّلام در تشییع جنازۀ مؤمن حاضر می‌شود.  ٨ -احادیثی که حاکی از گریستن امامان علیهم السلام هنگام گرفتاری دوستانشان و هنگام وفاتشان و غیر این‌ها می‌باشد.»(۱) 

با توجه به موارد فوق الذکر«ما هرچه داریم، به واسطه فیض و لطف و محبّت اهل بیت است؛ امّا ایشان در برابر محبّت بیکرانشان چیزی از ما نمی خواهند؛ چرا که محبّت ایشان علیه السلام خدا گونه است؛ ولی شرط محبّت این است که ما نیز شرط وفا را نگه داریم. 

طرز تهیه سوهان عسلی خانگی ( 10 )

طرز تهیه سوهان عسلی:
 

مواد لازم:
شکر: یک لیوان

عسل: یک قاشق غذاخوری

روغن مایع: یک قاشق غذاخوری

کنجد: 3 تا 4 قاشق غذاخوری

طرز تهیه:
اول شکر را در ظرفی بریزید و روی حرارت ملایم بگذارید. کم‌کم ذوب می‌شود.

عسل و روغن مایع را هم به آن اضافه کنید و مرتب هم بزنید تا کاملا کاراملی شود.

وقتی شکر ذوب شد کنجد را درون آن بریزید و به هم بزنید.

کف یک سینی را از قبل کمی چرب کنید و سریع از مواد ذوب شده با قاشق با فاصله در دیس بریزید.

بعد از چند دقیقه شیرینی خنک شده و از سینی جدا می‌شود. سوهان‌ها را در یک ظرف ریخته و روی آنها را بپوشانید که در معرض هوا قرار نگیرند.

شما می‌توانید در چند مرحله و به جای کنجد از چند نوع مغز استفاده کنید و سوهان عسلی متنوع درست کنید.


برای درست کردن سوهان عسلی باید سریع عمل کنید، اگر مواد سرد شوند ریختن روی سینی دشوار می‌شود,به همین منظور به مقدار کم و در چند مرحله تهیه کنید.

شکر پاره,طرز تهیه شیرینی شکر پاره ( 9 )

 

طرز تهیه شکر پاره:
 

مواد لازم:
آرد: 2 لیوان

تخم‌مرغ: یک عدد

پودر قند: 6 قاشق غذاخوری

بکینگ پودر: یک قاشق چایخوری

کره: 100 گرم

زرده تخم‌مرغ: برای روی شیرینی یک عدد

زعفران آب کرده: یک قاشق غذاخوری

شهد آماده شده: یک لیوان


طرز تهیه:
برای تهیه شهد، یک لیوان شکر را با یک لیوان آب مخلوط کنید و بجوشانید تا غلیظ شود. کمی آبلیمو و گلاب به آن اضافه کنید و کنار بگذارید.


کره را در دمای محیط قرار دهید تا گرم شود. آرد، بکینگ پودر و پودر قند را باهم چند بار الک کنید.

زعفران آب کرده و تخم‌مرغ را به آرد اضافه کنید و بعد کره را بریزید و با دست ورز دهید تا مخلوط شوند و خمیری لطیف حاصل شود.

در این مرحله روی سطحی صاف، نایلون پهن کنید و خمیر را به قطر نیم سانتی باز کنید. بعد با قالب‌های کوچک، مخصوص شیرینی عید خمیر را قالب بزنید و در سینی چرب شده بچینید و در دمای 160 درجه سانتی‌گراد، به مدت 10 دقیقه در طبقه وسط فری که از قبل گرم شده قرار دهید.

روی آنها را زرده تخم‌مرغ بمالید و بگذارید طلایی شود. شیرینی را از فر بیرون آورده و شهد را کم‌کم روی آنها بریزید. این کار را چند بار با فاصله انجام دهید تا شربت به خورد شیرینی برود و جذب شود.

با چای یا شیر داغ و این شیرینی ساده از دوستان در ایام عید پذیرایی کنید.

من ؛ پیامبر مردمی هستم ؛ که بت پرست خواهندشد .....

 من

پیامبر مردمی هستم

که بت پرست خواهندشد

تمام تو

یک روز

درازدحام

برقلب من

نازل شد

پس ازآن

به غارتنهایی خودرفتم

و

با تبربت بزرگ

بازگشتم

کسانی که

بارسالت من

به توایمان می آورند

دشمنم می شوند

ازنیل سینه ات

عبورمی کنم

و

آن سوی اعجاز

بادست نجات یافتگان

پیش چشم پدرم

به صلیب کشیده خواهم شد

با پیراهنی

که تو

آن را

از روبرو

دریده ای ........

" دکترافشین یداللهی "

جدیدترین اختلال ایرانی‌ها!

۳۰ درصد ایرانی‌ها به اختلالات خواب دچارند و تصادفات مرگباری به علت بی‌خوابی اتفاق می‌افتد.

" پایگاه خبری تحلیلی اعتدال "

طرز تهیه شیرینی کشمشی,ساده و خوشمزه ( 8 )

طرز تهیه شیرینی کشمشی:
 

مواد لازم:

***************

کشمش پلویی: یک لیوان

آرد:350 گرم

تخم‌مرغ: 3 عدد

وانیل: کمی

روغن: 180 گرم

پودر قند: 350 گرم

طرز تهیه:
پودر قند و روغن را در یک ظرف گود بریزید و آن‌قدر آن را بزنید که از ظرف نریزد.

کشمش و آرد را هم مخلوط و در انتها همه مواد را یکجا کنید.

فر را از قبل گرم کرده و سینی فر را با یک ورق کاغذ روغنی پوشش دهید.

مواد را در قیف ریخته و منظم و با فاصله روی کاغذ روغنی بریزید و سینی را در فر قرار دهید.

این شیرینی در دمای 160 درجه سانتی‌گراد و به مدت 5 تا 8 دقیقه پخته می‌شود.

بلافاصله بعد از پخت آن را از کاغذ جدا کنید و در ظرف مناسبی چیده و روی آنها را با سلفون بپوشانید تا نرم و تازه بمانند. شیرینی کشمشی را با چای یا شیر داغ میل کنید.

طرز تهیه کلمپه‌ کرمان,شیرینی محلی کرمان ( 7 )

طرز تهیه کلمپه‌ کرمان:
 

مواد لازم:
آرد: 900 تا 1000 گرم

روغن جامد یا کره: 350 گرم

تخم‌مرغ: 2 عدد

شکر: 250 گرم

شیر و آب ولرم: یک فنجان

پودر هل یا عرق هل: مقدار لازم

خرما: نیم کیلو

گردوی خرد شده: یک لیوان

پودر زنجبیل، هل و جوز هندی: از هر کدام به میزان لازم

پودر پسته: برای تزئین به میزان لازم


طرز تهیه:
ابتدا تخم‌مرغ‌ها را در ظرفی بشکنید و با هل یا وانیل و روغن مخلوط کنید.

آرد را قبلا الک کرده و کم‌کم به مواد اضافه نمایید.


سعی کنید آب و شیر را به میزان مساوی با مواد افزوده و خوب هم بزنید تا خمیر لطیفی حاصل شود.


هسته خرما‌ها را درآورید و با جوز هندی رنده‌شده و پودر زنجبیل و گردوی خرد شده، مخلوط نموده و خمیری‌شکل شود و این خمیر، مواد میانی کلمپه است.

از خمیر، به اندازه یک نارنگی کوچک بردارید و در دست آن را باز کنید و از مواد میانی، مقداری وسط خمیر باز شده بگذارید و دوباره آن را ببندید و با فاصله در سینی فر چیده و روی آن مهر بزنید و پودر پسته بپاشید و در فر از قبل گرم شده با دمای 180 درجه سانتی‌گراد، به مدت 15 دقیقه قرار دهید.

سپس از فر بیرون آورده و در ظرف دردار گذاشته و با چای یا شیر داغ از مهمانان خود پذیرایی نمایید.

اگر بی تفاوت باشیم و برای رفع گرفتاریها و بلاهایی که .........

اگر بی تفاوت باشیم و برای رفع گرفتاریها و بلاهایی که اهل ایمان بدان مبتلا

هستند دعا نکنیم، آن بلاها به ما هم نزدیک خواهد بود.

محمدتقی بهجت

" پذیرایی و تکریم مهمان از نگاه قرآن " :

در آیات قرآن آدابی برای میزبانی و مهمانی بیان شده است.مهمان عزیز است و باید او را تکریم کرد، اکرام نهایت ایثارگری و از خودگذشتگی است که فراتر از عدل و احسان قرار
 می‌گیرد.
براساس آیات 24 تا 28 سوره ذاریات تکریم و پذیرائی مهمان از سوی میزبان به اشکال گوناگون  و با رعایت آدابی انجام می‌شود.
خداوند در آیات26 و 27سوره ذاریات می‌فرماید: فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ؛ فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ؛ پس ابراهیم بی‌صدا و سریع به سوى زنش رفت و گوساله‏‌اى فربه و بریان آورد. آن را به نزدشان برد و گفت: آیا غذا  نمى‌‌خورید!
در این آیات چند نکته بسیار زیبا درباره مهمانی بیان شده که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. آماده‌سازی سریع اسباب پذیرایی از مهمان؛ زیرا واژه «راغ» از «روغ و روغان» به معنای حرکت بی‌سر و صدا و نهانی و مکارانه ولی سریع روباه برای شکار گفته می‌شود. پس میزبان باید این‌گونه برای مهمانی کردن اقدام کند؛
2. پذیرایی از گوشت نرم و تازه: گوساله را عجل می‌گویند چون عجله دارد و پرشتاب است. این گوشت تازه و لذیذ وقتی پرواربندی شده باشد بسیار گوارا خواهد بود. باید از بهترین‌ها برای مهمان آورد و پذیرایی کرد؛
3. پیش کشیدن اسباب پذیرایی: باید اسباب پذیرایی را به نزد مهمان برد و از ایشان پذیرایی کرد نه آنکه مهمان را برای پذیرایی جابجا کرد و به نزد سفره آورد. سفره و غذا و اسباب پذیرایی را باید پیش مهمان برد نه مهمان را پیش آن؛
4. تعارف: باید تعارف کرد و از مهمان خواست تا از وسایل پذیرایی تناول کند، چون ممکن است خودش دست به سفره دراز نکند بنابراین باید غذا را به او عرضه کنند و در ظرفش یا دستش قرار دهند تا بخورد.
5. به همسرش در پخت و پز و فراهم‌آوری طعام کمک کند.
همچنین رعایت نکات دیگر از موارد اکرام است:
1. با سلام و صلوات به استقبال مهمان  بشتابند.
2. او را در جای خوب قرار دهند؛
3. به میزان نیاز مهمان نزدش غذا نمی‌برند که بخورد و سیر شود چنانکه در باره اطعام فقیر به عنوان کفاره گفته شده ؛ بلکه باید به اندازه‌ای غذا و میوه برد که بیشتر از حد نیاز باشد و این از مصادیق اسراف و تبذیر نیست؛ بلکه تکریم است.
4. غریب نوازی کنند و نسبت به مهمانانی که ناشناس هستند مانند شناس چیزی کم نگذارند؛
5. ترس از مهمان غریب را به رویش آشکار نکنند، بلکه میزبان در مهمان نوازی محبت خود را تمام کند و تکریم و  اکرام نماید. البته مهمان غریب نیز کاری نکند که موجب خوف و ترسی شود، بلکه برای ایجاد آشنایی سخنان بشارت‌آمیز و محبت‌آمیز داشته باشد.

کیهان

" گشاده رویی؛ صدقه‌ای با فضیلت " :

***
روی گشاده؛ بهترین صدقه

شاد کردن دیگران، هنر دشواری نیست و هزینه‌ای نیز ندارد؛ اما بی‌گمان، سود سرشاری دارد که هیچ خردمندی هرگز از آن نمی‌گذرد. از نظر قرآن، مومن واقعی همواره در دل مسرور است و نشانه‌هایی از سرور در مواجهه با دیگران بر چهره‌اش نشسته است؛ حتی اگر به هر دلیلی غم و اندوهی در دل داشته باشد، هرگز آن را آشکار نمی‌سازد و تنها شادی خودش را با دیگران تقسیم می‌کند، نه آنکه دیگران را تنها در غم و اندوهش شریک گرداند.
انسان‌ها بیش از آنکه به صدقات مالی کسی نیاز داشته باشند، به روی گشاده و خوش او نیاز دارند؛ زیرا عواطف انسانی بسیار قوی‌تر، روشن‌تر و حساس‌تر است؛ این گونه  است که انسان‌ها با همه نیاز به لقمه نانی و قرض مالی، گاه عطای تندخو را بر لقایش می‌بخشند و از خیر نیاز می‌گذرند تا عواطف و احساسات خویش را پاس داشته باشند؛ چرا که انسان عزت نفس خویش را هرگز فدای چیزی نمی‌کند و حاضر است بدترین شرایط و سخت‌ترین مشکلات از جمله گرسنگی و تشنگی را تحمل کند، ولی گام بر عزت نفس خود نگذارد و خود را خوار و ذلیل در برابر بندگان و دیگران نکند؛ زیرا خواری را تنها در پیشگاه خدا می‌پسندد ولاغیر.
در فرهنگ و ادبیات اسلامی، صدقات انواع مختلفی دارد که شامل صدقات مالی، امر به معروف و نهی از منکر، ارشاد و هدایتگری، برداشتن مانع از سر راه مردم، کمک به دیگران و مانند آنها می‌شود؛ اما در این میان از نظر اسلام، روی خوش و گشاده، مهم‌ترین و زیباترین و اساسی‌ترین صدقه‌ای است که کسی به دیگری می‌بخشد. از همین رو پیامبر(ص) می‌فرماید: تَبَسُّمُکَ فی وَجهِ أخیکَ صَدَقه؛ لبخند زدن تو به روى برادرت صدقه است.(کنز العمّال، هندی،  شماره حدیث 16305 )
سرور باطنی و لبخند ظاهری
از نظر قرآن، مومن واقعی در مقام اطمینان قرار دارد(فجر، آیه 27)؛ زیرا وی با پیروی از نفس ملهمه الهی که حق و باطل را به وی نشان داده و گرایش به خیر و گریز از شر را در جانش قوام بخشیده است(شمس، آیات 7 تا 10) از یقین شهودی در مقامات علم‌الیقین و عین‌الیقین و حق‌الیقین برخوردار است؛ پس همیشه با مقدرات الهی که با تدبیرش همسانی نیافته‌، کنار می‌آید و «راضیه مرضیه» به آن می‌نگرد و می‌پذیرد(فجر، آیات 28)؛ زیرا بر این باور است که هر آنچه از خیر و شر به عنوان ابتلاء (انبیاء، آیه 35) به وی می‌رسد، بر اساس مشیت الهی است که پیش از خلقت در ام‌الکتاب رقم خورده است و نباید به گرفته‌هایش اندوهگین و به داده‌هایش فرحناک شده و هیجان‌زده رفتاری غیرعقلانی از خود نشان دهد.(حدید، آیات 22 و 23)
بنابراین، انسان مومن همواره مسرور است  و حالتی خوش در جانش دارد و شادی نهانش او را به وجد می‌آورد.
این سرور باطنی که برخاسته از مقام رضا و رضوان و اطمینان است، در ظاهر نیز بروز می‌کند و چهره‌اش شاد و گشاده است و لبخند بر لبش نشسته است. با دیگران با چنین حالتی مواجه می‌شود‌، به طوری که دیگران از نشست و برخاست و معاشرت با وی لذت می‌برند.
انسان مسرور، به دور از افراط و تفریط عمل  می‌کند. پس گرفتار مرح و فرح باطل نیست؛ زیرا خداوند فرح باطل و مرح  در دنیا را ناخوش داشته و دوست نمی دارد: لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْفَرِحِینَ‌؛ فرح و شادی افراطی نداشته باش! زیرا خداوند فرحناکان را دوست نمی دارد.(قصص، آیه 76)
خداوند همچنین می‌فرماید: ذَلِکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ و َبِمَا کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ؛ این عقوبت و کیفر به سبب آن است که در زمین به ناروا شادى و سرمستى می‌کردید و بدان سبب است که سخت به خود مى‌‏نازیدید و به شدت شادمانی می‌کردید.(غافر، آیه 75)
واژه «مرح» در لغت به معناى شدّت افراط در شادمانى است. (مجمع البیان، ج 7 - 8، ص 827؛ روح‌المعانى، ج 13، جزء 24، ص 132)؛ همچنین فرح به معنای شادی افراطی و بدمستی است که گاه با پایکوبی و هیجانات شدید رفتاری و گفتاری  همراه است. البته قرآن، فرح را در قیامت و آخرت جایز دانسته است؛ زیرا آن را برای اهل بهشت نیکو می‌داند؛ اما در دنیا آن را نادرست می‌شمارد؛ از همین رو در این آیه فرح را با قید آورده است؛ این در حالی است که مرح همواره مذموم است. به هر حال‌، مقیّد شدن «فرح» در آیه به قید «بغیر الحقّ» به این دلیل است که «فرح» و شادمانى گاهى به حق است و مورد ستایش، و گاهى دیگر باطل است و مورد سرزنش.(مجمع البیان، ج 7 ـ 8 ، ص 828)
انسان‌های مشرک، گمراه و کافر(غافر، آیات 73 تا 75) و حتی مسلمانان غیر مومن غافل(همان)، گرفتار هیجانات افراطی و واکنش‌های تند متقابل هستند. این افراد به سرعت و  با کمترین سختى یا رفاه و مصیبت و نعمت، احوال روحى و روانى‌شان به ناامیدى وشادمانى، تغییر می‌کند (هود، آیات 9 و 10؛ شوری، آیه 48)؛ زیرا این افراد از مقام آرامش و اطمینان برخوردار نیستند.
به هر حال، مومن هم در باطن، مسرور و هم در چهره و رفتار گشاده رو است و همواره لبخند و تبسمی بر لب دارد و با گشاده‌رویی با دیگران برخورد و معاشرت دارد.
رسول‌الله(ص) می‌فرمایند‌: اَحَبُّ الاَعْمالِ اِلَى اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سُرُورٌ یُدْخِلُهُ مُؤْمِنٌ عَلى مُؤْمِنٍ، یَطْرُدُ عَنْهُ جُوعَهُ اَوْ یَکْشِفُ عَنْهُ کَرْبَهُ؛ بهترین اعمال در پیشگاه الهى سه چیز است: ایجاد خوشحالى در دل مؤمن، رفع گرسنگى و زدودن غم و اندوه از چهره او.( بحارالأنوار، ج 74، ص 312 و نیز ص 289).
در منابع اهل سنت نیز آمده است: پیامبر(ص) فرمود: أَحَبُّ النَّاسِ إِلَى اللهِ أَنْفَعُهُمْ لِلنَّاسِ، وَأَحَبُّ الأَعْمَالِ إِلَى اللَهِ سُرُورٌ تُدْخِلُهُ عَلَى مُسْلِمٍ؛  دوست‌داشتنی‌ترین مردم نزد خداوند سودمندترین‌شان است و محبوترین کارها نزد خداوند سروری است که بر قلب مسلمان وارد می‌کنی. (کتاب توبیخ و تنبیه، حدیث 88)
آن حضرت(ص) همچنین می‌فرماید:  مَنْ سَرَّ مُؤْمِنا فَقَدْ سَرَّنى وَ مَنْ سَرَّنِى فَقَدْ سَرَّاللهَ؛ کسى که مؤمنى را خوشحال کند، مرا خوشحال نموده و کسى که مرا خوشحال کرده، خدا را خوشحال کرده است. ( بحارالأنوار، ج 74، ص 287.)
باید با دیگران به گونه‌ای باشیم که غم و اندوه را از آنها بزدایم و با چهره گشاده و لبخند اجازه دهیم که زندگی شیرین و شاد شود. صله رحم  و دیدار با خویشان از عوامل سرور و شادی است. همچنین گردش و حضور در طبیعت و بهره‌مندی از گیاهان و آب دریا و رودها موجب شادی است.(حج، آیه 5؛ نمل، آیه 60 ) پس باید خود را به طبیعت سپرد و با بهره‌گیری از آن شادی را در خود ایجاد کرد؛ چنان که با خواندن آیات  قرآن سرور باطنی را در قلب ایجاد کرد و شادی را بر لب نشاند. (توبه، آیه 124؛ نحل، آیه 86؛ رعد، آیه 36)
اصولا اسلام، دین نشاط و شادابى است و از نشانه‌هاى خوش اخلاقى مؤمن آن است که اهل مزاح و شوخى باشد و با مزاح و مداعبه، دیگران را شاد کند. در روایات اسلامى شاد کردن دیگران و «ادخال سرور در قلب مؤمن» کارى پسندیده و مطلوب به شمار آمده است. در عین حال باید مراعات کرد تا از حدّ نگذرد و به دروغ و طعنه و استهزاى مؤمن و تحقیر و توهین دیگران نینجامد. آرى، شوخى و مزاح خوب است، تا وقتى که از مرز حق فراتر نرود و به دروغ و هتّاکى نرسد. درباره سنت و سیره پیامبر(ص) امام صادق(ع) می‌فرماید: رسول خدا شوخى و مزاح مى‌کرد، ولى جز حقّ چیزى نمى گفت.(بحـار‌الانوار، ج ۱۶، ص ۲۴۴)
پس شوخ طبعى و مزاح، در حدّ اعتدال و دورى از افراط، پسندیده است. سیره پیامبر(ص) و ائمّه(ع) چنین بوده که گاهى براى شاد کردن کسى یا زدودن غم و غصّه از او، شوخى مى کردند و سخنان شیرین و شوخى آمیز مى‌گفتند. انسانهاى شوخ‌طبع به خاطر آنکه موجب شادى و نشاط دیگران مى‌شوند، محبوبیّت پیدا مى‌کنند و افراد عبوس و اخمو و بدخلق، از نظر خداوند هم مطرودند. امّا باید حدّ و حریم‌ها حفظ شود و به زیاده‌روى و افراط کشیده نشود و شوخى و مزاح، سبب رنجش دیگران و تحقیر و استهزاى آنان نگردد.
حضرت على(ع) فرمود: پیامبر خدا هرگاه یکى از اصحاب را غمگین مى‌دید، با شوخى او را خوشحال مى‌کرد و مى‌فرمود: خداوند، کسى را که با برادرانش با ترشروئى و چهره عبوس رو‌به‌رو برو شود، دشمن مى‌دارد. (سُـنَنُ النـَّبى، ص ۶۱)
 نشانه‌های حسن خلق
دستیابی به حسن خلق و گشاده‌روئی یک اصل اساسی در اسلام و بویژه در رفتار اجتماعی است به طوری که گفته می‌شود جز خوشخویان کسی به بهشت نمی‌رود. خوشروئى، خوشخوئى و خوشگوئى از نشانه‌هاى «حسن خلق» است. برخورد خوب و با چهره بشّاش و اخلاق نیک، عامل جذب دیگران است. بر عکس، تندخویى و بداخلاقى و بد زبانى، دیگران را مى‌آزارد و فرارى مى‌دهد. یکى از مهم‌ترین عوامل موفقیت پیامبر در دعوت اسلامى، اخلاق نیکوى او بود چنان که قرآن می‌فرماید: به برکتِ‏ رحمت الهى، با آنان نرمخو و پُر مِهر شدى، اگر خشن و تندخو بودى مردم از دور تو پراکنده مى‌شدند. (آل عمران 159)
امیرمومنان على(ع) با اشاره به برخی از خصوصیات رفتاری پیامبر(ص) نشان می‌دهد که آن حضرت (ص) تا چه اندازه خوش‌خو بود. ایشان می‌فرماید: کانَ رَسُولُ الله دائِمَ الْبِشْرِ، سَهْلَ الْخُلْقِ، لَیِّـنَ الْجانِبِ، لَیْسَ بِفَـظٍّ وَ لا غَـلیظٍ؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله همواره خوشرو، خوش‌خو و نرم بود، خشن و درشت‌خوى نبود.(مـکارم الاخـلاق، ص ۱۴)
گفـتار نرم و محکم و استوار از جمله آداب سخن گفتن است که در آیات قرآن بیان شده است. همچنین انسان می‌بایست زبان از گناه زبانی نگه دارد که بسیاری از گناهان کبیره به زبان باز می‌گردد که از جمله آنها تهمت و غیبت و قذف و بهتان و دروغ است. در آداب اجتماعی و آداب سخنوری و سخن گفتن آمده است که شیرین‌زبان و نرم‌گفتار باشید و با سلام و صلوات سخن بگوئید (فرقان، آیه ۶۳) و همواره نیکو سخن(بقره، آیه ۸۳) و پاک‌سخن (حج، آیه ۲۴) باشید؛ اما برخى از مردم، زبان تلخ و گزنده دارند و پیوسته در پى سرزنش و عیب‌جویى از دیگران و بردن آبروى آنانند. برخى هم بزرگوار و اهل کرامتند و زبان از نکوهش و بدگویى دیگران نگه مى‌دارند. پیامبر خدا از اینگونه افراد بود و هرگز در پى کشف لغزش‌ها و خطاهاى دیگران نبود تا آنها را به رخ ایشان بکشد و آبروى آنان را ببرد. از سخنان لغو و بیهوده هم پرهیز داشت و جایى زبان به سخن مى‌گشود که ثواب داشته باشد و موجب رضاى الهى گردد.
امام عـلى(ع) فرمود: آن حضرت هرگز کسى را مذمّت نمىکرد، و در پىلغزش‌ها و عیوب و اسرار دیگران نبود و سخن نمى‌گفت مگر آنجا که امید ثواب داشت. (سُنَنُ النَّبى، ص ۱۷)

علی راجی

کیهان

پروین اعتصامی یک تاز عرصه ادب معاصر

 

تا به کی جان کندن اندر آفتاب؟ ای رنجبر!

ریختن از بهر نان از چهره آب، ای رنجبر!

زین همه خواری که بینی زآفتاب و خاک و باد

چیست مزدت جز نکوهش با عتاب؟ ای رنجبر!

از حقوق پای‌مال خویشتن کن پرسشی

چند می‌ترسی ز هر خان و جناب؟ ای رنجبر!

جمله آنان را که چون زالو مکندت، خون بریز

وندر آن خون دست و پایی کن خضاب، ای رنجبر!

دیو آز و خودپرستی را بگیر و حبس کن

تا شود چهر حقیقت بی‌حجاب، ای رنجبر!

حاکم شرعی که بهر رشوه فتوا می‌دهد

که دهد عرض فقیران را جواب؟ ای رنجبر!...

پروین اعتصامی