پدر

پدرم خیلی زیبا و مؤثر به ما تذکر مے داد؛

دعوا کردنش همیشه غیر مستقیم بود؛

یعنے اصلا دعوا نمے کرد ؛

و سرمان داد نمے کشید ...

وقتے کار اشتباهے مے کردیم،

صدایمان مے کرد و ما را مے برد توےاتاقش،

مے نشستیم کنار هم ؛

بابا سوره ے والعصر را مے خواند ...

حالا من دل توے دلم نبود که من چے کار کردم!؟

آن قدر زیبا و با ادب حرف مے زد

که به خودم قول مے دادم دیگر اشتباهم را تکرار نکنم.

شهید سپهبد علے صیاد شیرازے