شعر انتظار .... 27

شب که رسید/ پنجره نابود می‌شود

شب که رسید/ پنجره نابود می‌شود

یکباره خانه سرد و غم‌آلود می شود

تقویم روی میز بدل می‌شود به خاک

سرو بلند دهکده مفقود می‌شود

رخوت دوباره می چکد از شانه های شب

از چارسمت، خانه پر از دود می‌شود

چشک گریز نیست در این برزخ سیاه

جاده از این به بعد مه‌ آلود می‌شود

بی آفتاب روی تو ای وسعت سپید!

دنیا چقدر کوچک و محدود می‌شود

بعد از غروب پنجره/ شب می‌رسد و بعد

راه رسیدن به تو مسدود می‌شود

آن قدر گریه می‌کنم از دوریت / که اشک

برگونه‌های لاغر من رود می‌شود

کی می‌رسی پرنده من! نه! دروغ نیست

دارد زمین بدون تو نابود می‌شود

پیمان سلیمانی