میلاد حضرت امام سجاد ( ع ) مبارک .......... 1

ای دعـا گشتـه دعـا بـا نفـس روح‌فزایت

وی اجـابت زده هنگـام دعـا بوسه به پایت

چشم اربـاب کـرم از همه‌سو باز به دستت

دست اربـاب دعـا بستـه بـه دامـان ولایت

عاشق خُلق نکویت همه جا دوست و دشمن

دشمن و دوست کند از دل و جان مدح و ثنایت

کثـرت خلـق الهـی همـه از یمـن وجودت

وسعت مـلک خداونـد بود صحن و سرایت

مصحف تو که زبـور و صحف آل رسول است

وحـی‌ مُنزَل بُـوَد ای روح مناجـات، دعایت

تـو گـل سرسبـد گلشـن کشتـی نجــاتی

رخ گـل انداختــه از بوسـۀ مصباح هدایت

گــره از کـار فـروبستــۀ عالم تـو گشایی

گرچه بسته است به زنجیر، ید عقده‌گشایت

ملک و جن و بشر، ارض و سما گوش، سراپا

تا دل شب شنوند از لب جان‌بخش، صدایت

حلقـۀ سلسله‌ها یکســره در حلقۀ ذکرت

به فلک مـی‌رسد از حلقـۀ زنجیـر، ثنایت

گل لبخند تو بر سنگ لب بام، عجیب است

با وجودی که کند سنگ عدو گریه برایت

تو پیـام‌آور خــون گلـوی خـون خـدایی

بـوده در کرب‌و‌‌بلا مقتل خون غار حرایت

هیجده داغ بـه دل داشتـی و باز شکفتی

ای زده صبر و رضا خنده به لبخنـد رضایت

جای تو همچو خداوند بـود در دل مؤمن

ظاهراً دید عـدو گوشۀ ویران شده جایت

می‌دمـد از نفس روح‌فـزا بــوی حسینت

می‌زند مـوج ز فریـاد درون خون خدایت

نسل‌هـا یکسره چشم‌اند به دیـدار جمالت

نسل‌هـا یکسره گوش‌اند بـه آوای رسایت

سعی تـو بــوده ره قـرب الــی‌الله تعالی

کربلا مـروه شـده، شـام بلا بـود صفایت

به پدر حکم شهادت به تو فرمان اسارت

بـا حسین‌بن‌علـی بـود یکـی جام بلایت

با وجودی که دو بازوی تو در سلسله بسته

بـود از چـار طـرف دیدۀ سائل به عطایت

بستـه درهای جهان بر تو و پشتِ درِ بسته

ملک و جن و بشـر، یکسره هستند گدایت

این عجب نیست که چون پای به محراب‌گذاری

ذات معبـود دهــد سیــد عبــاد، نـدایت

نه عجب گر ملک العرش کند سرمۀ چشمش

آن غبـاری کـه ز صحـرا بنشیند به ردایت

«میثم» و سایۀ لطف تـو و فـردای قیامت

ای پنـاه همـه در روز جــزا ظـل همایت

غلامرضا سازگار

میلاد حضرت ابوالفضل العباس ( ع ) مبارک ..... 2

تو آمدی برسی به مقام سرداری
که خون سرخ خدا با شما شود یاری

تو آمدی که به اذن خدا به دست تو
خدا گره بگشاید زکار بسیاری

تو آمدی که به اذن خدا کرم بکنی
بشر رها شود از بند هر گرفتاری

تو آمدی که بشر از شما بیاموزد
برادری و ادب ورزی و وفاداری

شما که اید که یعقوب در تمام عمر
ندیده است شما را به هیچ بازاری

شباهتی است میان تو و پدر آقا
که یک دم از دو دم ذوالفقار کراری

بدون بودن تو این جهان کسی کم داشت
تو آمدی که به معنا رسد علمداری

ستاره ها همه انگشت در دهان گفتند
که ماه روی زمین پانهاده انگاری

فرات قطره ای از آب مشک تو بوده است
و علقمه که به عشق شما شده جاری

خدا رسانده تو را به مقام سرداری

که خون سرخ خدا را شما کنی یاری

میلاد حضرت ابوالفضل العباس ( ع ) مبارک ..... 1

مژده ای حزب خدا یار حسین آمد
سید و سالار انصار حسین آمد

عید میلاد علمدار حسین آمد
صدق و صفا آمد، عشق و وفا آمد

ای ماه خیرالناس خوش آمدی عباس

نور باران خانه حیدر شده امشب

فاطمه ام البنین مادر شده امشب
غرق شادی ساقی کوثر شده امشب

فخر عرب آمد، روح ادب آمد
ای ماه خیرالناس، خوش آمدی عباس

درد بی درمان عالم را دوا آمد
قهرمان سقای دشت نی نوا آمد

بر حسین فرمانده کل قوا آمد
آرام جان آمد جان، جهان آمد

ای ماه خیرالناس، خوش آمدی عباس

آمد آن ماهی که دارد چشم دریایی

باشدش از کودکی بر عالم آقایی
می کند فردا علمداری و سقایی

ماه حرم آمد، بحر کرم آمد
ای ماه خیرالناس، خوش آمدی عباس

یا امیرالمؤمنین نازم به احساست

گشته عالم زنده از بوی گل یاست

بوسه زن بر دست و بر بازوی عباست

باب المراد آمد، روح جهاد آمد
ای ماه خیرالناس، خوش آمدی عباس

ای گل ام البنین دستم به دامانت
جان من جان همه عالم به قربانت

تو کریمی و منم محتاج احسانت
دل منجلی آمد، نجل علی آمد

فرزند خیرالناس، خوش آمدی عباس

ای تمام انبیا زوّار قبر تو

باغ قرآن تشنه باران ابر تو
جان فدای مکتب ایثار و صبر تو

حق جلوه گر آمد نوری دگر آمد
ای ماه خیرالناس، خوش آمدی عباس

میلاد امام حسین ( ع ) مبارک ..... 3

رنج تـو را به گنجِ فراوان نمیدهم

درد تـو را به دارو و درمان نمی دهم

زخم تـو را به مرهم و خاک تـو را به مشک

خار ره تـو را به گلستان نمیدهم

سنگ غم تـو شیشه قلب مرا شکست

این سنگ را به گوهر غلطان نمیدهم

عمری بـه بزم روضه ات الفت گرفته ام

این روضه را به روضه رضوان نمی دهم

مـن با محبت تـو در این عالم آمدم

والله بی محبت تـو جان نمی دهم

مهر تـو را به مهر و مه و آسمان دهم؟

هرگز! خداگواست بـه قرآن نمی دهم

یک قطره اشک در غم تـو هستی مـن اسـت

این قطره را به بحر خروشان نمیدهم

از کودکی بـه بزم عزایت گریستم

این گریه را به صد گل خندان نمیدهم

مـن گوشه گیر مجلس انس تـو بوده ام

این گوشه را به عالم امکان نمیدهم

مـن چشم خود بـه اشک عزای تـو شسته ام

این چشم را به چشمه حیوان نمیدهم

مـن خاک آستان حبیب تـو میثمم

این رتبه را به افسر شاهان نمی دهم

میلاد امام حسین ( ع ) مبارک .....2

یک سجده که از مـن بپذیرند ندارم

بگذار که رو بر روی خاک تـو گذارم

با هر دمم از چشمه خورشید دمد گل

یک آه اگر در غمت از سینه برآرم

هر کس هدفی داشته از آمدن خویش

مـن آمده ام درغم تـو اشک ببارم

رضوان مـن و خلد مـن و حور مـن این اسـت

تـو دل ببری از مـن ومن جان بسپارم

مـن زاده فریادم و ذریه اشکم

بی گریه مبادا گذرد لیل و نهارم

هرگز نزنم سینه بـه زیرعلم کس

در سینه فقط عشق علمدار تـو دارم

نه کار بـه شهرم بود و نی بـه دیاری

هر جا که غم توست بود شهر و دیارم

با آنکه بود خانه قلبم حرم تـو

شوق حرمت برده زدل صبر و قرارم

بشکن بربا شعله برافروز بسوزان

زیرا که تعلق بـه تـو دارد دل زارم

مـن میثمم و وصف شما میوه نخلم

در حشر همین اسـت همین اسـت شعارم

میلاد امام حسین ( ع ) مبارک .... 1

هزار مرتبه گر سر برند از بدنم

خدا نیاورد ان دم که از تـو دل بکنم

بـه نوک نیزه مجسم کنم جمالت را

بـه چوب محمل زینب جبین دل شکنم

تمام عمر سخن از تـو گفته ام چـه شود؟

که وقت مرگ بود نامت آخرین سخنم

گریستم بـه تـو، یک عمر و از تـو میخواهم

در آخرین نفسم باز بر تـو گریه کنم

در آشیانه تن با تـو بوده ام مانوس

مباد بی تـو از این آشیانهِ پر بزنم

سری که خاک تـو نبود بـه دورش اندازم

دلی که بر تـو نسوزد در آتشش فکنم

بـه خاک کربلا سجدهِ کرده ام عمری

که بوی تربت پاک تـو خیزد از کفنم

کریم تر ز کریمان روزگار تویی

گناه کارتر از هر گناهکار منم

بـه چشم مـن نگهی کن که وقت جان دادن

تـو را نگه کنم و جان برآید از بدنم

ز سرشکستگی میثم از گنه فریاد

مگر بـه سنگ شما خانواده سر شکنم

پیروزی انقلاب اسلامی مبارک ......3

بیسـت و دوی بهمــــــن(۲) روز از خود گذشتــــــن

روز آزادی مـــــــــــــــا روز نجـــــات میــــــهن

روز پـــیـــــــروزی مــــــا روز شکست دشــــــمن

بیســــــت و دوی بهمــــــن بیســت و دوی بهمــــــن

به پیش ای رهروان راه الله رسیده مژده پیروزی ما

زریشه برکنیم بنیاد دشمـــن به یاری خداوند توانـــــا

الله یــــــــاور ماســـــــــــت خمینی رهبر مـــــــاست

الله یـــــــــاور ماســــــــــت خمینی رهبر مـــــــاست

ای دشمـــــــن سـتـــمـــــگر ای ظالـــــمــــان کافـــــر

خون شمـــــــا می ریزیــــم مـــــــــــا ملــــــت دلاور

خون شمـــــــا می ریزیــــم مـــــــــــا ملــــــت دلاور

الله یـــــــــاور ماســــــــــت خمینی رهبر مــــــــاست

الله یـــــــــاور ماســــــــــت خمینی رهبر مــــــــاست

بیســت و دوی بهمـــــن(۲) روز از خود گذشـــــــتن

روز آزادی مــــــــــــــا روز نــــجات میهـــــــن

روز پـــیـروزی مــــــــــــا روز شکست دشمـــــــن

بیســـــت و دوی بهمـــــــن بیست و دوی بهمـــــــن

کتــــــاب ما قــــــرآن است مکتب ما اسلام اســـــت

کتــــــاب ما قــــــرآن است مکتب ما اسلام اســـــت

همـــــرزمان همـــــرزمان ای امـــــت مسلمـــــــان

همـــــرزمان همـــــرزمان ای الـــگوی دلیـــــــران

بر دشمـــــنان بتـــــازیـــــد ای پاســــداران قـــــرآن

الله یـــــــــــاور مــــــــاست خمینی رهبر مـــــــاست

پیروزی انقلاب اسلامی مبارک ......2

یک گل و صد بهار

یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود
و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود

یاد باد آن دل تپیدن های مشتاقان یار
و آن عجب نقشی که آن زیبا نگار آورده بود

عشق را صد رشته جان، در لعل نوشین بسته بود
حسن را صد چشم دل، آیینه وار آورده بود

از گلستان شهیدان تا به مهرآباد عشق
موج دریای زمان، چشم انتظار آورده بود

منکران گفتند با یک گل نمی گردد بهار
لیک ما دیدیم، یک گل صد بهار آورده بود

در نگاهش جلوه گل بود و با غوغای عشق
در چن هر گوشه ای را صد هزار آورده بود

پیروزی انقلاب اسلامی مبارک ......1

به لاله ی در خون خفته. شهید دست از جان شسته
قسم به فریاد آخر. به اشک قلتان مادر

که راه ما. باشد آن. راه تو . ای شهید
که راه ما باشد آن راه تو ای شهید.

همه به پیش. همه به پیش. به یک صدا.
“جاویدان ایرانه عزیز ما”

قسم به اسم آزادی. به لحظه ای که جان دادی
به قلب از هم پاشیده. شهیده در خون غلتیده
که راه ما. باشد آن. راه تو. ای شهید
که را ه ما باشد آن راه تو ای شهید

همه به پیش. همه به پیش. به یک صدا.
“جاویدان ایرانه عزیزه ما

سحرخیزپیروزی انقلاب

غوغای عشق

یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود
و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود

یاد باد آن دل تپیدن های مشتاقان یار
و آن عجب نقشی که آن زیبا نگار آورده بود

عشق ما صد رشته جان در لعل نوشش بسته بود
حسن او صد چشم دل، آیینه وار آورده بود

از گلستان شهیدان تا به مهرآباد عشق
موج دریای زمان، چشم انتظار آورده بود

منکران گفتند با یک گل نمی گردد بهار
لیک ما دیدیم، یک گل صد بهار آورده بود

شب پرستان را به کار خویش حیران کرده بود
آفتاب ما که صبحی بی غبار آورده بود

«ما به او محتاج بودیم، او به ما مشتاق بود»
کان چنان، باغ محبت گل به بار آورده بود

در نگاهش جلوه گل بود و با غوغای عشق
در «چمن» هر گوشه ای را، صد هَزار آورده بود

محمد رضا یاسری

منتقم کربلا در راه است

آیا شود که یکبار سویم نظرکند یار
با دست مهربانش پنجه بسر کند یار

آیا شود که یکبار بر زانوان دلدار
من سر نهم فراوان آوازه سر کند یار

آیا شود که یکبار آید مرا وصالی
تا بر زنخدان من بوسه خبر کند یار

آیا شود که یکبار از دست پرتوانش
جامی دهد شرر بار دل پر ثمر کند یار

آیا شود که یکبار از مهر پر فروغش
این پرده از دلم را راه گهر کند یار

آیا شود که یکبار پرده زچشم براید
تا بینم آن جمالش در دل اثر کند یار

آیا شود که یکبار دست مرا بگیرد
تا هر چه غیر خود را از دل بدر کند یار

مبعث پیامبراکرم ( ص ) مبارک ........ 2

روز مبعث روز فخر انبیاست
مصطفیٰ نورٌ عَلیٰ نور خداست

عید مبعث وعده گاه کبریاست
رستگاری، مژدگانی خداست

عید مبعث وعده قالو بَلیٰ ست
سرّ مکنونات هستی بر مَلاست

بر دل کعبه طنین این نواست
یا رسول الله لفظ کیمیاست

روز مبعث مبدأ عشق و صفاست
جلوه گاه مظهر نور هُداست

یا رسول الله ذکر ما سواست
وعده گاه عشق بازی با خداست

مصطفیٰ آئینه مهر و وفاست
قلب او با روح قرآن آشناست

نور او افزون ز نور انبیاست
سروریّش بر همه عالم رواست

بر لب پیک خدا شور و نواست
لفظ حاتم در ثنای او خطاست

کشتی او مأمن شاه و گداست
ساحلش مطلوب اصحاب رضاست

هر چه باشد او رسول کیمیاست
او شفیع روز فردای شماست

ذکر روز مبعثم یا مصطفاست
یا رسولالله مدد ذکر خداست

اصغر چرمی

مبعث پیامبراکرم ( ص ) مبارک ........ 1

شعر اگر از تو نگوید همه عصیان باشد
زنده در گور غزلهای فراوان باشد

نظم افلاک سراسیمه به هم خواهد ریخت
نکند زلف تو یک وقت پریشان باشد

سایه ابر پی توست دلش را مشکن
مگذار این همه خورشید هراسان باشد

مگر اعجاز جز این است که باران بهشت
زادگاهش برهوت عربستان باشد

چه نیازی ست به اعجاز، نگاهت کافی ست
تا مسلمان شود انسان اگر انسان باشد

فکر کن فلسفه خلقت عالم تنها
راز خندیدن یک کودک چوپان باشد

چه کسی جز تو چهل مرتبه تنها مانده
از تحیر دهن غار حرا وا مانده

عشق تا مرز جنون رفت در این شعر محمد
نامت از وزن برون رفت در این شعر محمد

شأن نام تو در این شعر و در این دفتر نیست
ظرف و مظروف هم اندازه یکدیگر نیست

از قضا رد شدی و راه قدر را بستی
رفتی آنسوتر از اندیشه و در را بستی

رفتی آنجا که به آن دست فلک هم نرسید
و به گرد قدمت بال ملک هم نرسید

عرش از شوق تو جان داده کمی آهسته
جبرئیل از نفس افتاده کمی آهسته

پشت افلاک به تعظیم شکوهت خم شد
چشم تو فاتح اقلیم نمی دانم شد

آنچه نادیده کسی دیدی و برگشتی باز
سیب از باغ خدا چیدی و برگشتی باز

شاعر این سیب حکایات فراوان دارد
چتر بردار که این رایحه باران دارد

حمیدرضا برقعی

یک شهید، یک خاطره

مگر کسی می‌تواند با شاه درگیر شود؟

مدتی از همسرم خبری نداشتم. همسایه‌ها مدام به خانه‌مان رفت‌وآمد می‌کردند تا اطلاعی از او کسب کنند. هر کس چیزی می‌گفت. یکی می‌گفت:

- «اوستا عبدالحسین رو کشتن.»

دیگری ادامه می‌داد:

- «مگه کسی می‌تونه با شاه درگیر بشه؟»

تا وقتی پس از 10 روز یک نفر خبر آورد که:

- «اوستا زندان هست. شما می‌تونید یه سند یا صد هزار تومان پول ببرین و ایشون رو آزاد کنین.»

فهمیدیم روزی که حرم امام رضا(ع) را به گلوله بستند، ساواک دوباره او را گرفته است. آقای غیاثی که کارفرمای همسرم بود، در خانه آمد و پرسید:

- «چرا اوستا عبدالحسین سر کار نیومده؟»

با ناراحتی جریان حرم امام رضا(ع)، زندان و سند را تعریف کردم. آقای غیاثی گفت:

- «نگران نباشین. خودم اوستا رو می‌آورم.»

بعد هم آقای غیاثی سند خانه‌اش را گذاشتند و عبدالحسین آزاد شد.

***

جمعیت زیادی در کوچه جمع شده بودند. اهالی از اینکه عبدالحسین به سلامت آزاد شده خوشحال بودند. یکی از همسایه‌ها میان مردم شیرینی پخش می‌کرد. دخترم را در بغل گرفتم و به استقبال همسرم رفتم. چهره عبدالحسین از شکنجه ساواک فرسوده شده بود، دیگر نه دندان سالم داشت و نه جسم سالم. وقتی به من رسید پرسید:

- «چرا شیرینی پخش می‌کنن؟»

جواب دادم:

- «همسایه‌ها برای سلامتی شما شیرینی گرفتن.»

گفت:

- «نمی‌دونی چه جوون‌هایی زیر شکنجه به شهادت می‌رسیدن. کاش شهید می‌شدم.»

این را که گفت بند دلم پاره شد و او با صلوات جمعیت به خانه قدم گذاشت. حالش که بهتر شد کم‌کم دوستان طلبه‌اش می‌آمدند و با هم صحبت می‌کردند؛ از پشت پرده شنیدم که شکنجه‌گر ساواکی دندان‌هایش را شکسته است.

روزها بعد عبدالحسین برای پس گرفتن سند منزل آقای غیاثی به تهران رفت، وقتی برگشت سند خانه آقای غیاثی و چند برگه دیگر نیز همراهش بود. برگه‌ها را نشانم می‌داد و با خنده می‌گفت:

- «این حکم اعدام من هست.»

آن وقت فهمیدم در همان زمان دستگیری، امام از پاریس آمدند و انقلاب پیروز شد؛ اگر امام نمی‌آمد حکم اعدام عبدالحسین قطعی بود.

* خاطره‌ای از شهید عبدالحسین برونسی

راوی: معصومه سبک‌خیز، همسر شهید

مریم عرفانیان

یک شهید، یک خاطره

چشم‌هایش

توی سنگر خوابیده بودم. نیمه‌های شب از ناله‌اش بیدار شدم.

صدای یوسف بود که خوابم را پریشان کرد.

در بین ‌گریه‌هایش می‌گفت: «خدایا، دوست دارم چشم‌هایم را در راهت هدیه کنم.»

***

همان‌طور که دوست داشت شهید شد؛ گلوله درست به چشم‌هایش اصابت کرده بود.

خاطره‌ای از شهید یوسف پرانداخ

راوی: مجید محمدی، دوست شهید

مریم عرفانیان