بهار گمشده
با چتر آبی ات به خیابان که آمدی
حتماً بگو به ابر، به باران که آمدی
نم نم بیا به سمت قراری که در من است
از امتداد خیس درختان که آمدی
امروز روز خوب من و روز خوب توست
با خنده روئیت بنمایان که آمدی
فواره های یخ زده یک باره وا شدند
تا خورد بر مشام زمستان که آمدی
شب مانده بود و هیبتی از ناگهان تو
مانند ماه تا لب ایوان که آمدی
زیبایی رها شده در شعرهای من!
شعرم رسیده بود به پایان که آمدی
پیش از شما خلاصه بگویم ادامه ام
نه احتمال داشت نه امکان که آمدی
گنجشک ها ورود تو را جار می زنند
آه ای بهار گمشده... ای آن که آمدی
بدون تو
این لحظهها قیامت عظمای چیستند؟
چون آیههای واقعه هستند و نیستند
این لحظهها که بیتو سراسیمه میدوند
ای کاش این دقایق آخر بایستند
یا لااقل برای کسی بازگو کنند
چشمان بیقرارِ که را میگریستند
این چرخ چرخهای مداوم برای کیست؟
تبدار میوزند، مگر شعله زیستند؟
تبدار میوزند، سرآسیمه میدوند
در جستوجوی روشن چشمان کیستند؟
یک روز سرد: جمعة ی دیگر بدون تو
ای کاش این دقایق بیتو بایستند
گوشهـا بـاز کـه امروز هزاران خبر است
صـف ببندیـد کـه هنگـام نماز روح است
همگـی عیـد بگیریـد کـه عید آمده است
ایـن همـان عیـد خدای احد دادگر است
سـورۀ مائده خوانیـد کـه صـد مائـده نور
هـر طـرف مـینگرم قافلـه در قافلـه دل
این همان عید غدیر است که در خم غدیر
خطبۀ ختم رسل حکم خدا مدح علی است
ایهـا النـاس هـر آنکـس کـه منـم مولایش
این علی بعـد نبـی رهبر و مـولای شماست
این علـی وجـه خـدا چشـم خدا گوش خدا
من همـان شهــر علومــم همه باشید گواه
این امـام است امـام است امـام اسـت امـام
چشم، بینور علی تا صف محشر کـور است
شرر نار همان بغض علی بـغض علـی است
بــه تمـام بشـر اعـلام کنــد ختـم رسل
خصـم او را پسـر مـادر خـود باید خواند
بینمــازی اسـت اگـر بیعلی آرید نماز
مهر پروندۀ اعمـال شما مهـر علـی است
گر دو صد کـوه طلا در ره معبـود دهید
هر که شد خصم علی خصم نبی خصم خداست
دشمن آل محمّـد چـو بــه محشـر آید
به سر دوش رسول و به کف پای علی
بـیولایش نفسـی گـر بزنــد جبـراییل
جنـت از مهـر محبّـان علـی شاخـۀ گـل
بــی تولّای علــی نیـست رسـالت کامـل
نخلهــا جملــه گواهـند خــدا مـیداند
سجده بیمهر علی سجده به بت باشد و بس
جنّت و کوی علی هست چو یک قطعه زمین
صورت حق و علی صورت غیب است و شهود
«میثم»این فخر تو را بس که از این مزرع عمر
استاد سازگار
مرا غدیر نه برکه، که بیکران دریاست
علی نه فاتح خیبر،که فاتح دلهاست
مرا غدیر نه برکه، که خم جوشان است
علی نه ساقی کوثر،که کوثر عظماست
مرا غدیر نه یک برگ سرد تاریخ است
علی نه شافع محشر، که محشر کبراست
مرا غدیر حریم وصال محبوب است
علی نه همسر زهرا که کیمیای ولاست
مرا غدیر بود پایگاه دانش و دین
علی نه کاتب قرآن که آیت عظماست
مرا غدیر نه یک واژه در دل تاریخ
که جان پناه همه رهروان راه خداست
مرا غدیر نه یک روز اختلاف افکن
که همچو چشمه ی مبعث زلال وحدت زاست
مرا غدیر ندای بلند آزادی است
علی نه حامی بوذر که روح صدق و صفاست
مرا علی نبود خلقتی خدا گونه
چو غالیان نسرایم که مالک دو سراست
اگر نه عالم و عادل مرا نمی شاید
ستایمش که علی عالی و علی اعلاست
بخوان ز سوره انعام علت درجات
علی ز علم و عمل بر جهانیان مولاست
مگوکه مولد او کعبه شد که می گویم
به هر مکان که علی هست کعبه خود آنجاست
هر آن که دم زند از عشق آن ولی والا
علی صفت اگرش نیست، کار غرق خطاست
بخوان تو نامه مولا به مالک اشتر
که طرز فکر علی از خطوط آن پیداست
ببین که در دل آن رادمرد بی همتا
به یاد قسط و عدالت چه محشری بر پاست
بکوش رنگ علی گیری و صفات علی
هزار نکته باریک تر ز مو اینجاست
به سالروز امامت به جشن عید غدیر
که اشک شوق به چشمان عاشقان پیداست
گل (امید) به لب ها نشاندم و گفتم
خوشا دلی که در آن مُهر مهر میر ولاست
خواهم از طوفان غم ، چون ابر در هامون بگریم
دیده را دریا کنم ، درسوگ یاران خون بگریم
ازغم مرگ عزیزان جوی ها بندم به دامن
بهر آن دریا دلان ، صد دجله وجیحون بگریم
درعزای عاشقان ِ کوی لیلای ِ حقیقت
سر نهم اندربیابان ، زار چون مجنون بگریم
با دلی سوزان و با اشکی دمادم شمع آسا
در غم پروانگان با آه آتش گون بگریم
با دو چشم خونفشان در مرگ جانسوز رجایی
روز وشب درکنج حسرت با دلی محزون بگریم
یاد ِ روی ِ باهنر ، درخاطرم چون نقش بندد
برجفای نقش بند گنبد گردون بگریم
بهر هفتاد و دو تن بسیار کردم گریه اما
در عزای این دو تن ، شاید کز آن افزون بگریم
بنگرم چون ماجرای قتل این مردان حق را
برشقاوت ها و پـَستیهای خصم دون بگریم
نی غلط گفتم نشاید بر شهیدان مویه کردن
برکسی کو شـَد به بزم قرب واصل ، چون بگریم
شور بختی بین که ما از کاروان ماندیم برجا
( جذبه ) می شاید که براین بخت نامیمون بگریم
محمود شاهرخی
میان راه فقط صدای تو نشانیِ ستاره بود
من راه خانهام را گم کردهام ریرا
میان راه فقط صدای تو نشانیِ ستاره بود
که راه را بیدلیلِ راه جسته بودیم
بیراه و بیشمال
بیراه و بیجنوب
بیراه و بیرویا.
من راه خانهام را گم کردهام
اسامی آسان کسانم را
نامم را، دریا و رنگ روسری تو را، ریرا!
دیگر چیزی به ذهنم نمیرسد
حتی همان چند چراغ دور
که در خواب مسافرانْ مرده بودند!
...
من راهِ خانهام را گم کردهام ری را،
شما، بانو که آشنای همهی آوازهای روزگار منید
آیا آرزوهای مرا در خواب نیلبکی شکسته ندیدید؟
میگویند در کوی شما
هر کودکی که در آن دمیده، از سنگ، ناله و
از ستاره، هقهقِ گریه شنیده است.
چه حوصلهئی ریرا!
بگو رهایم کنند،
بگو راه خانهام را به یاد خواهم آورد
میخواهم به جایی دور خیره شوم
میخواهم سیگاری بگیرانم
میخواهم یکلحظه به این لحظه بیندیشم ...!
- آیا میان آن همه اتفاق
من از سرِ اتفاق زندهام هنوز!
"سیدعلی صالحی"
هر که در عشق نمیرد به بقایی نرسد
مرد باقی نشود تا به فنایی نرسد
تو به خود رفتی، از آن کار به جایی نرسید
هر که از خود نرود هیچ به جایی نرسد
در ره او نبود سنگ و اگر باشد نیز
جز گهر از سر هر سنگ به پایی نرسد
عاشق از دلبر بیلطف نیابد کامی
بلبل از گلشن بی گل به نوایی نرسد
سعی کردی و جزا جستی و گفتی هرگز
بی عمل مرد به مزدی و جزایی نرسد
سعی بی عشق تو را فایده ندهد که کسی
به مقامات عنایت به عنایی نرسد
هر که را هست مقام از حرم عشق برون
گر چه در کعبه نشیند به صفایی نرسد
تندرستی که ندانست نجات اندر عشق
اینت بیمار که هرگز به شفایی نرسد
دلبرا چند خوهم دولت وصلت به دعا
خود مرا دست طلب جز به دعایی نرسد
خوان نهادهست و گشاده در و بی خون جگر
لقمهای از تو توانگر به گدایی نرسد
ابر بارنده و تشنه نشود زو سیراب
شاه بخشنده و مسکین به عطایی نرسد
سیف فرغانی دردی ز تو دارد در دل
میپسندی که بمیرد به دوایی نرسد؟!
سیف فرغانی
غفور :
یکی ازاسمای حسنای الهی است . خداوند غفور است .یعنی زشتی ها رامی پوشاند
و گناهان را می آمرزد . اگر کسی مرتکب گناهی می شود و آن را افشا نکند خداوند
آن را می پوشاند و افشایش نمی کند .
هروقت شخص گناهکار به او رجوع می کند ، آن ها را می بخشد و از خطایش در
می گذرد .
خواص :
1-امام رضا ( ع) می فرماید : جهت پنهان ماندن از خطر و پنهان داشتن امور کلی
" 1209 " بار برسنگ سیاهی خوانده و آن را در چاه اندازد . ( 1 )
2- هر کس آن ذکر را بیشتر بگوید وسواس از او زایل می شود .
3- چون بخواهی که امری مخفی بماند و بروز نکند سه روز و هر روز " 70 " بر
دانه ی ریگ خوانده شود و به چاه اندازد .
4- هرکس به اسم " الغفور " مداومت نماید فورا اندوه او به شادی مبدل گردد .
5- یکی از بزرگان گفته که جهت تب و درد سر و همه ی بیماری ها که از علاج
آن ها عاجز باشند بر سه تکه کاغذ " الغفور " را بنویسند و بر هر پاره ی کاغذ
نیز سه بار " یا غفور " بخواند و آن کاغذ را بخورد از آن مرض نجات یابد و
مرضش به صحت و سلامتی مبدل می شود و اگرشخص دلتنگی یا غمزده ای
این عمل را انجام بدهد فرح و شادی بیابد .
6- اگر کسی مرتکب معصیتی شده اما پشیمان است و نمی خواهد که در دنیا
و آخرت رسوا شود ، ظهر جمعه ، " 1286 " مرتبه ذکر " الغفور " را بخواند .
7- به جهت رفع وسواس شیطانی حتی در عبادات ، هر روز بعد از نماز صبح
" 100 " بار ذکر " الغفور " خوانده شود .
1- بحرالغرائب ص 79
به نام نامی هادی که هادی دلهاست
یگانه فاتح دلها امام بی همتاست
امام مهر، امام وفا، امام عشق
امام رأفت و رحمت امام خوبیهاست
هدایتش همه جا را به زیر سایه بَرَد
امامتش متعالی، زِعامتش یکتاست
معلّم همه ی انبیاست آقایم
که میوه ی دل و دلدار سیّد بَطحاست
علیّ چارم ما، مرتضای دوّم اوست
دهم امام تشیّع حقیقت عظماست
فرشتگان مقرّب مقیم حجره ی او
قسم به روح مقدّس سلاله ی زهراست
نواده ی حسن مجتباست این آقا
سلیل آل نبی، نور چشم آل عباست
خورشید پر تلألو هفت آسمان شدی
ذی الحجه شهیر زمین و زمان شدی
با اهدنالصراط تو شد راه ، مستقیم
وقتی که حمد خواندی و تفسیر آن شدی
تکثیر گشته آیه ی ایاک نعبدوا
از آن زمان که هادی اهل جهان شدی
ابن الجواد ! تا که گدایت شدیم ما
مثل پدر کریم شدی ، مهربان شدی
تا سفره های دست کریم تو پهن شد
ما میهمان شدیم ، تو هم میزبان شدی
امروز بر دریچه قلبم نزول کن
لطفی کن و مرا به غلامی قبول کن
هر وقت شیعه سائل و محتاج می شود
دریای لطف و جود تو مواج می شود
دل را به دست غیر تو هرگز نمی دهم
از این قضیه عشق تو انتاج می شود
پرهای جبرئیل نگاهم در آتش است
وقتی که خاک پای تو معراج می شود
در امتحان رشته عشق و ولای تو
هر کس که زیر ده شده اخراج می شود
تو پادشاه کشور دینی بدون شک
گاها عمامه بر سر تو تاج می شود
امروز بر دریچه قلبم نزول کن
لطفی کن و مرا به غلامی قبول کن
**امروز آمدیم که عیدی به ما دهید
یک گوشه ، یک کنار به ما نیز جا دهید
چشمان ما به دست شما خیره گشته اند
تا که مجوز سفر سامرا دهید
از این چل و دو سال فقط لحظه ای بس است
تا با اشاره ای دل ما را جلا دهید
از التماس پر شده دستان خالیم
وقتش شده که تکه نان بر گدا دهید
گفتند که بلا سبب قرب می شود
بی زحمت ای طبیب به ما هم بلا دهید
امروز بر دریچه قلبم نزول کن
لطفی کن و مرا به غلامی قبول کن