منتقم کربلا در راه است

هر شب به دل غمزده، غوغای تو دارم
نقشی به دل از قامت رعنای تو دارم
غائب ز نظر باشی و در قلب هویدا
از دیده ی دل، دیده به بالای تو دارم
نادیده مجسّم شده ای در بر چشمم
آن سان که نظر، بر رخ زیبای تو دارم
اندر ظلمات دلم ای خضر طریقت
صد شعله به هر شب ز تجلای تو دارم
گر جلوه کنی یا نکنی، حکم تو باشد
امّا چه کنم، میلِ تماشای تو دارم
ای یوسف زهرا(س)! سر بازار محبّت
با رشته کلافی سر سودای تو دارم
از ذره زیانی نرسد مهر فلک را
من ذره ی ناچیز و تمنای تو دارم
با غیر توأم نیست در عالم سروکاری
امید کرم از تو و آبای تو دارم
مپسند که نادیده جمال تو بمیرم
این مسئلت از درگه والای تو دارم
از قبر و قیامت نبود بیم و هراسم
زیرا که به دل مهر تولای تو دارم
امضای قبولی زنی ار بر دل عاشق
فخرم به جهان است که امضای تو دارم

منتقم کربلا در راه است

ای دل رنجور مرا مشتعل
ای همه عشاق به تو مشتغل

حجت معبود سلام علیک
مهدی موعود سلام علیک

دست من خسته و دامان تو
چشم من و سفره ی احسان تو

جمعه ی دیگر دگر از دست رفت
طاقت این محتضر از دست رفت

سر به گریبان و شهیدم تو را
خسته شدم بسکه ندیدم تو را

جمعه غروبش چه نفس گیر شد
یاور مظلوم بیا دیر شد

زخم فراق تو دهن باز کرد
شمع شد و سوختن آغاز کرد

آخر این شام سحر گاه نیست
کار من زار به جز آه نیست

طعنه زدن زخم زبان یک طرف
شیعه غریب است و جهان یک طرف

من که غلام استم و خاک تو ام
گرچه بدم لیک هلاک تو ام

امشب اگر جواب دعوت دهید
شور به بزم این رعیت دهی

رنجه کن ای ماه قدم هات را
جلوه نماکن رخ زیبات را

روضه ی من سینه ی سوزان تو
جان من و عشق عمو جان تو

باز دلم خانه ی غم شد بیا
روضه ی عباس علم شد بیا
محمود کریمی