مامایِ تیربارچی

زهره شجاعی از امدادگران سوسنگرد از یک زایمان عجیب در دل معرکه سخن می‌گوید. این خاطره که در سایت «فاش نیوز» منتشر شده به این شرح است:
در سوسنگرد خدمت می‌کردیم. روزی دو، سه زائو برای وضع حمل می‌آوردند. یک روز سه‌تا زائو آوردند؛ در همان موقع حمله شروع شد. پرسنل بیمارستان ناچار شدند آنها را سوار وانت کنند از سوسنگرد بیرون ببرند.
در میان گلوله و خمپاره به جایی می‌رسند که دیگر امکان رفتن نیست. وارد سنگری شدند که تیربار داشت و دو برادر سرباز پشت تیربار بودند، دو تا از زائوها همان‌جا توسط یکی از خواهران ماما وضع حمل می‌کنند. ترکش خمپاره به برادران می‌خورد و همان‌ دم شهید می‌شوند. بعثی‌ها جلو می‌آیند. خانم ماما خودش پشت تیربار می‌نشیند و بعثی‌ها را به جهنم می‌فرستد و بعد زائوها را به سلامت به بیمارستان می‌رساند.

تفاوت رفتاری مومن و منافق

قال ‌الامام‌ الحسین(ع):

«ایاک و ما تعتذر منه، فان المومن لایسیئ و لا یعتذر، و المنافق کل یوم یسیئ و یعتذر».

امام حسین(ع) فرمود:

بپرهیز از اینکه کاری کنی که به دنبال آن پوزش و عذرخواهی نمایی، زیرا شخص مؤمن هرگز

خطایی نمی‌کند که بعد از آن عذرخواهی نماید، ولی منافق هر روز بدی می‌کند و به دنبال آن

عذرخواهی و پوزش می‌طلبد.(1)
‍____________
1- بحارالانوار، ج 75، ص 120

فرق میان شیعه و محب حسین(ع )

 

مردی به امام حسین(ع) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! من از شیعیان شما هستم.

حضرت به او فرمود: ای مرد! از خدا بترس و چیزی را ادعا مکن که خداوند بگوید:

در ادعای خود دروغ گفتی و گناه کردی! زیرا شیعیان ما کسانی هستند که دلهایشان از هرگونه

غل و غش و مکر و فریب و خیانت و دغل‌بازی پاک باشد. پس تو یک چنین ادعایی مکن که از

شیعیان ما هستی، بلکه فقط بگو که از دوستان و علاقه‌مندان شما هستم.(1)
‍____________
1- بحارالانوار، ج 65، ص 156

در محضر امام خمینی(ره)

می‌خواستم خودتان بفهمید
کیفیت خرج خانه و خرید به عهدۀ من بود. لیست چیزهایی را که‏‎ ‎‏می‌خواستیم، می‌نوشتم و آن را خدمت امام می‌بردم و پول می‌گرفتم و برای‏‎ ‎‏خرید به بازار می‌رفتم. هرچه باقی می‌ماند، به‌عنوان تنخواه نگه می‌داشتم.‏
یک روز خدمت ایشان رسیدم و گفتم: این چیزها را می‌خواهیم و‏‎ ‎‏جمعش اینقدر می‌شود. مبلغ را که گفتم امام فرمودند: در جمع اشتباه کردی.‏‎ ‎‏من دوباره شروع کردم به جمع زدن و گفتم: جمعش درست است. ایشان‏‎ ‎‏سکوت کردند و فقط پول را دادند.

من به بازار رفتم و خرید کردم. دست آخر‏‎ ‎‏دیدم پول زیاد آوردم. فهمیدم که در جمع کردن 9 فرانک را 90 فرانک حساب‏‎ ‎‏کرده‌ام. خدمت‌شان رسیدم و گفتم: حاج آقا! من اشتباه کردم و پول زیاد آوردم.‏‎ ‎‏فرمودند: من همان صبح فهمیدم، می‌خواستم خودتان بفهمید.

این نکتۀ ریز‏‎ ‎‏و لطیفی است. اگر ایشان همان صبح روی حرف خودشان پافشاری‏‎ ‎‏می‌کردند، من احساس می‌کردم که در این خانه به من اطمینان ندارند و دلسرد‏‎ ‎‏می‌شدم. اما وقتی که ایشان به من اعتماد کردند، چقدر ارتباط خالصانه شد.‏

* خانم مرضیه حدیده چی (دباغ )- کتاب آینه حسن
ص 85- خاطره 91.

شعرانتظار .....

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم

شعرانتظار .....

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم

بیعت و گریه کوفیان هنگام خواندن نامه امام‌حسین(ع)

مسلم ‌ابن عقیل نماینده امام‌حسین(ع) وارد کوفه شد و در منزل مختار ثقفی سکنا گزید، و شیعیان به رفت و آمد نزد او روی آوردند. هرگاه گروهی از شیعیان نزد او اجتماع می‌کردند، نامه حسن‌ابن‌علی(ع) را برایشان می‌خواند و آنان می‌گریستند! مردم با او بیعت کردند و این بیعت ادامه یافت تا شمار آنان به هجده هزار نفر رسید. آنگاه مسلم برای امام‌حسین(ع) نامه نوشت و به ایشان خبر داد که هجده هزار نفر بیعت کرده‌اند و از او خواست به کوفه بیاید.(1)
‍____________
1- الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 41

شاخص دوست و دشمن انسان

قال‌الامام‌الحسین(ع): «من احبک نهاک، و من ابغضک اغراک».

امام‌حسین(ع) فرمود: هرکس تو را دوست دارد، تو را از بدی‌ها و زشتی‌ها و

کارهای ناشایسته بازمی‌دارد، و هرکس تو را دشمن بدارد، تو را به‌سوی زشتی‌ها

و پلیدی‌ها و کارهای ناپسند تشویق می‌کند.(1)
‍____________
1- بحارالانوار، ج 75، ص 128

یک شهید، یک خاطره

مردِ عمل باش
 

مسئول یکی از تیم‌های شناسایی با گریه آمد پیش من و گفت: «به برادرت بگو دیگه مشمول (سرباز وظیفه) پیش من نفرسته. به خدا حاضرم تنها برم شناسایی و تو راهکار شهید بشم؛ ولی این مشمول‌ها رو با خودم نبرم.»
از حرف‌هایش متعجب شدم. تا آن روز او را اینطور ندیده بودم. پرسیدم: «خب! چرا؟!»
جواب داد: «برای این‌که حرف‌شنوی ندارن...»
آن لحظه فکرم رفت پیش سید علی. بااینکه برادرم یک نظامی مقرراتی و ضابطه‌ای بود، همین مشمول‌ها وقتی همراهش به مأموریت می‌رفتند، شیفتة رفتار و شخصیت او می‌شدند و حاضر بودند جانشان را هم بدهند.
سید علی همیشه می‌گفت: «اگه می‌خواهین حرفتون به دل مردم بشینه و به اون عمل کنن؛ خودتون باید مردِ عمل باشین.»
خاطره‌ای از شهید سید‌علی حسینی ابراهیم‌آبادی
راوی: سید عباس حسینی ابراهیم‌آبادی، برادر شهید

مریم عرفانیان

خانه دوست کجاست؟

خانه دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت

به تاریکی شن ها بخشید و به انگشت

نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا
سبز تر است

و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است

میروی تا ته آن کوچه
که از پشت بلوغ سر به در می آرد
پس به سمت گل تنهایی می پیچی

دو قدم مانده به گل

پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش‌خشی می‌شنوی:

کودکی می بینی

رفته از کاج بلندی بالا
جوجه بردارد از لانه نور
و از او می پرسی
خانه دوست کجاست؟

وصیت امام حسین(ع) به برادرش محمدابن حنفیه

امام حسین(ع) در وصیتی به برادرش فرمود: ای برادرم منعی نیست که تو در مدینه بمانی و از سوی من مراقب امور باشی و چیزی از اخبار آنان را از من مخفی مداری!... به درستی که من از روی ناسپاسی و زیاده‌خواهی و برای فساد و ستمگری قیام نکردم، بلکه برای تحقق رستگاری و اصلاح امت جدم پیامبر(ص) قیام نمودم.

می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به سیره جدم محمد(ص) و پدرم علی‌ابن ابیطالب رفتار نمایم... آنکه مرا به حقانیت می‌پذیرد (بداند که) خداوند سرچشمه حق است (و پاداش او را خواهد داد) و اگر کسی در این دعوت دست رد بر من زند، شکیبایی می‌ورزم تا خداوند، میان من و این گروه، بر پایه حقیقت داوری کند و به حقیقت حکم دهد، که او بهترین داوری‌کنندگان است. برادرم، این است وصیت من به تو...(1)
‍____________
1- الفتوح، ج 5، ص 21

شعر انتظار .......

ای آنکه در نگاهت حجمی زنور داری
کی از مسیر کوچه قصد عبور داری؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی
ای آنکه در حجابت دریای نور داری

من غرق در گناهم، کی می کنی نگاهم؟
برعکس چشمهایم چشمی صبور داری

از پرده ها برون شد، سوز نهانی ما
کوک است ساز دلها، کی میل شور داری؟

در خواب دیده بودم، یک شب فروغ رویت
کی در سرای چشمم، قصد ظهور داری؟

شعر انتظار ............

دعا میکنم باز بــــــاران بیاید

بر آوار من حس طوفان بیاید

دعــا میکنم مثـل هر شب نباشد

کسی سمت دل های لرزان بیاید

به یک تار مو بسته اوضاع گردون

که یک جــمعه تکــرار قـــرآن بیاید

نسیمی پر از عطر کوثر ز خیبر

به چشـمان خاموش کنعان بیاید

غم ذوالفقار از نگـــــاهش بریزد

به خون خواهی نسل انسان بیاید

پر از بغض چاه از یتیمان بگوید

به دلــداری یـــاس پنـــهان بیــاید

و بر خالی سفره های دوباره

به نــام بلنــدای او نان بیاید

جنون میوزد بر من ای کاش باران

به لب خشـــکی این بیــابــان بیاید

کبوتر کبوتر جهــــان پر بگیرد

غریب از غروب خراسان بیاید ….

روز جمعه شد و دلبر نیومد

ای خدا کاسه ی صبرم سر اومد

تاثیر بخل و سخاوت

قال الامام الحسین(ع):

«ایهاالناس! من جاد ساد، و من بخل رذل».

امام حسین(ع) فرمود: ای مردم! (بدانید) هرکس بخشش کند، بزرگی

و سروری یابد و هرکس بخل ورزد پست و فرومایه می‌گردد. (1)

‍____________

1- بحارالانوار، ج 75، ص 121

با خورشید انقلاب(خاطراتی از رهبر معظم انقلاب)

اطلاع از واقعیات جامعه
رهبر معظم انقلاب درباره تورم و گرانی از مسئولانی انتقاد می‌کردند، در مقابل، مسئولینی مدعی بودند که گزارش‌های نادرست محضر ایشان ارائه می‌کنند. معظم‌له با اطمینان پاسخ می‌دادند که اینها گزارش‌های دیگران نیست، محصول ارتباط من با جامعه و مردم است.

اعضای خانواده من هر روز خودشان برای خرید مایحتاج روزمره از قبیل نان و... به کوچه و بازار مراجعه می‌کنند و با این واقعیات، مانوس و دست به‌گریبانند
*آقای حسین صفار هرندی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، 24/7/1390.