از رایج ترین تنبیهات عراقی ها فلک کردن بود.

این آلت تنبیه را چوبی به طول یک متر که به دو سر آن طنابی بسته شده بود تشکیل می داد.

نحوه تنبیه بوسیله فلک :فرد را وادار به درازکشیدن برپشت نموده فرد مور تنبیه قرار گرفته علاوه برکفشها جورابهایش راباید در میآوردوپاهایش را تا مچ بین طناب وچوب فلک قرارمیداد،دراین وضعیت سربازان عراقی چوب فلک را چند بار می پیچاندند تا پاها ی فرد محکم وکامل بین چوب وطناب قرار بگیردکه این کار موجب وارد شدن فشار بیش ازحد برساق وپشت پا می شد واگرکسی زمان زیادی را درحال فلک شدن بود چوب فلک وطناب پاهارا زخم می کرد. بدلیل بالا بودن پاها شلوار بچه ها معمولا تا ساق پائین می آمد که همین امر موجب زخمی شدن ساق پاهانیز می گشت.

عواقب وتاثیرات فلک شدن :

ورم کردن پاها بعدازضربات اولیه که معولا با شدت وحدت بیشتری نواخته می شدو پوکیدن پوست پا وجاری شدن خون- متورم شدن کف پاها،فلک شدن بلافاصله تاثیرات منفی برکلیه ها می گذارد ویکی از راهای پیشگیری این آسیب قدم زدن بودکه در این وضعیت کاری سخت وطاقت فرسا می باشدزیرا هرگاه قدم برزمین گذاشته می شد انگار که کف پایت را بر روی صدها سوزن قرار داده ای وناچارا ناخواسته پایت رابسرعت از زمین برداشته، قدم دیگر را که بر زمین می گذاشتی همین احساس تکرار می شدوراه رفتن دشوار بود.