" ای ذات آب عباس ( ع) " :

سلام ، ای سفای تشنه لب ! ای پسر ام البنین !

سلام ، ای عموی آب ها ! و ای اسوه برادری و ایثار و وفا !

سلام ، ای پشت و پناه حسین ! ای حامی و هم رکاب ولایت !

ای بهترین اسوه ی پیروی از امامت !

ای که تنها بهانه آمدنت این بود که عشق ، در روز مبادا تنها نماند .

ای که بودنت ، رنج های ابا عبدالله را کم می کرد و رشته های غم پیشانی اباعبدالله به لبخند تو گسسته می شدند !

اباالفضلی ها ! مدام عباس ، حمایت از ولایت تا آخرین قطره ی خون بود .

مسلک عباس ، پیروی از امامت تا آخرین لحظه ی عمر بود .

تمام تلاش ها و موضوع گیری های او در مسیر ولایت قرار داشت ؛ چون خط سیاسی او پیوسته براطاعت از امام و مخالفت

رفتاری و گفتاری  با دشمنان  امام استوار بود .

او ، این ویژگی را تا لحظه شهادت زنده نگه داشت که بهترین گواه بر این سخن .

تقاضای دشمن برای جدا شدن او از وصف هواداران ولایت و رد کردن آن از سوی حضرت عباس ( ع)  بود .

فریاد کشید و گفت : " دست هایت بریده باد ! خداوند تو و امان نامه ات لعنت کند . آیا به امان می دهی  ؟ !

 در حالی که پسررسول خدا ( ص ) ، امام حسین ( ع) امان ندارد ؟  "

به ما امر می کنی که به اطاعت این نفرین شدگان الهی  و فرزندان  ملعون و پلید آن ها در آییم ؟

            او این گونه بر قله ی افتخار ایستاد و بلندترین قصیده را ولایت پذیری سرود . سلام بر تو ای  پدر فضیلت !

 فضیلت دستان بریده ات ، در راه اطاعت و حمایت از ولایت ، هنوز برشاخه های خاک ، سنگینی می کنند و کودکان خیمه ها ،

 شرمنده ی دست های  بریده ات  ، لباس های سوخته شان را مداوم بالا می گیرند تا دست هایت را نبینند .

سلام برتو ای اباالفضل ! ای الگوی ولایت مدار 

( فاطمه دهقانی فورخورجی " اصغر " ، دوم علوم ریاضی ، دبیرستان شیخ الاسلام )