" گاهی فکر می کنم هیچ کس جای کسی را نمی گیرد " :

 

ما عشیره ی خون رویین تنان عشقیم...

 

زسوگ سرخ یاران بار دگر شررها

 

برجمع همسرایان برخیل همسفرها

 

 

ازوادی سپیده پیکی زره رسیده

 

کزهجرت شقایق بازشبود خبرها

 

 

غوغای مادران است دشنام بر پلیدان

 

چاوش این شهیدان غمناله ی پدرها

 

 

بارد دوباره نم نم از ابر سوگ و ماتم

 

باران بی قراری بر سینه ها و سرها

 

 

باور نمیکند دل دزدیه خصم قاتل

 

با پنجه ی شقاوت از باغ حق ثمرها

 

 

گویید خصم دون رازنجیری جنون را

 

ماییم در مسافت آماده ی خطر ها

 

 

ما از عشیره ی خون رویین تنان عشقیم

 

 شمشیرمان شهادت ایثارمان سپرها

 

 

آیین پرگشودن کی میتوان زدودن

 

 سوزند گر ز مرغان زینگونه بال و پرها

 

 

هرگز نمی تواند این باغ را بسوزد

 

توفان آتش افروز با یاری تبرها

 

 

خفاش گر بریزد خون ستاره غم نیست

 

باشد شبان تیره آبستن سحرها

 

 

این امت دلاور زین پس بسان کوثر

 

زاید بسی رجایی بسیار باهنرها

 

 

 

 

شاعر:سید حسن حسینی          

      

برای شهیدان رجای و باهنر       

     

در کتاب غزل هایی از امام خمینی(ره)

 

 

 

 

 " گاهی فکر می کنم

 

 

هیچ کس جای کسی را نمی گیرد

 

 

حکومت عدل علی ( ع)

 

 

بخشش پیامبراکرم ( ص)

 

 

 

عفاف حضرت فاطمه الزهرا ( س )

 

 

شجاعت و مظلومیت امام حسین ( ع)

 

 

خالص و بی ریا بودن در خدمت برادر چون ابوالفضل عباس ( ع )

 

 

قاطعیت رهبری امام خمینی ( ره )

 

 

و گاهی می اندیشم

 

 

رهبرمان مظلومیت امام حسین ( ع) و  دیدگاه جهانی امام عصر(عج) دارد

 

 

گویی افق های دور را می بیند

 

 

درست مثل پیش بینی های رهبر ( ره )

 

 

 

قضاوت شهید بهشتی

 

 

ریاست جمهوری شهید رجایی و نخست وزیری شهید باهنر

 

 

دیدگاه شهید مطهری

 

 

و تمامی شهدای پر گشوده 

 

 

تو چه می اندیشی ؟

 

 

همه آدم ها مثل هم هستند  ؟

 

 

 

راه و بعد اخلاقی شان یکی است ؟

 

 

در زمانی هستیم که فقط پوسته ایی مانده و تظاهر

 

 

جبین های آدم ها حکایتی غریب از باطن آن هاست

 و چشم های بیگانه از دو ستی ها و عاطفه هاست

 

 

گرمای ظهر عاشورا را در خود حس می کنی

 

 

وقتی

 

 

حجب های بر باد رفته است .....

 

 

غیرت ها در طلائیه ها

 

 

جا گذاشتیم

 

 

گناه هایمان شخصی و خصوصی است !

 

 

امر به گناه شیرین و چشم ها ی دریده

 

 

نهی از منکر کریه است !

 

 

نمی دانم به کجا می رویم ؟ !

 

 

گام ها سنگین است به جلو و سبک به گذشته

 

 

فکر نمی کنی هیچ کس جای کسی را نمی گیرد  

 

 

وقتی به دنبال کارت روان هستی

 

 

آدم ها در مسند قدرت ،  دم خدمت به خلق الله می زنند

 

 

جیب ها پراز مال حرام  و جبین ها کریه و زبانی تند

 

 

تنها دل ها می شکنند

 

 

 

اما ، یاد شهید رجایی ، تنها می ماند

 

 

من که فکر می کنم ، باید همه شبیه هم باشیم

 

 

درد من درد تو باشد وگرنه

 

 

از آدمی چه ماند

گاهی فکر و همیشه فکر می کنم هیچ کس جای شهید رجایی نمی گیرد   "  

 

   

 

 

رویا