لزوم نگرانی از خانه قبر و نه آرزوی مرگ

  
امام‌موسی‌بن‌جعفر(ع) بر سر قبری که حضور داشت فرمود: «زندگی که پایانش

 

مرگ و خانه قبر است، سزاوار است

 

انسان از همان ابتدای زندگی با زهد و پارسایی به آن علاقه و دلبستگی نشان

 

ندهد، و  زندگی جاویدی که آغازش این است، شایسته است که انسان از پایان

 

و سرانجامش ترس و واهمه داشته باشد»(1)

همچنین امام‌کاظم(ع) از مردی شنید که آرزوی مرگ می‌کرد، به وی فرمود: آیا

 

میان تو و خداوند قرابت و خویشی است که به خاطر آن از تو حمایت کند؟

 

عرض کرد: نه. فرمود: آیا تو حسنات و خوبی‌هایی داری که از پیش فرستاده باشی

 

تا بر گناهان و بدی‌هایت فزونی یابد؟ عرض کرد: خیر. حضرت فرمود: در این صورت

 

تو که آرزو و تمنای مرگ می‌کنی، در حقیقت آرزوی هلاکت ابدی کرده‌ای. (2)

 

___________________

1- بحارالانوار، ج 75، ص 320

2- همان، ص 327