امام علی(ع) در نامهای خطاب به «اشعثبن قیس» مینویسد: همانا مدیریت و فرمانداری
برای تو وسیله آب و نان نیست، بلکه امانتی در گردن توست، باید از فرمانده و امام خود
اطاعت کنی، تو حق نداری نسبت به مردم استبداد ورزی و بدون دستور به کار مهمی
اقدام نمایی. (1)
آن حضرت در نامه دیگری به برخی از کارگزاران مینویسد: هر کس کار امانت(مسئولیت)
را سبک بشمارد و در آن خیانت روا دارد، و جان و دین خود را از خیانت، پاک ننماید،
درهای خواری را در دنیا به روی خود گشوده و در قیامت، خوارتر و رسواتر خواهد بود...
به یقین خیانت بر امت بزرگترین خیانت است و فریبکاری پیشوایان، زشتترین فریبکاری
است. (2)
و بالاخره حضرت با نگاه وسیلهای(امانتی) به قدرت به ابنعباس میفرماید: به خدا سوگند،
برای من این کفش(کهنه) از ریاست بر شما محبوبتر است، مگر اینکه حقی از شما را ادا
یا از باطلی جلوگیری کنم، و اگر خداوند از علما پیمان نگرفته بود که در برابر ظلم ستمگران
و گرسنگی مظلومان سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر کوهان آن میانداختم. (3)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- نهجالبلاغه، نامه 5
2- همان- نامه 26
3- همان- خطبه 3