شعر عید فطر از شاعران معاصر

روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست‌

می‌ز خمخانه به جوش آمد و می‌باید خواست

✿

عید است و آخر گل و یاران در انتظار
ساقی به روی شاه ببین ماه و می‌بیار

دل برگرفته بودم از ایام گل، ولی کاری بکرد همت پاکان روزه دار

✿

روزه هر چند که مهمان عزیز است‌ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی
حافظ

✿✿✿✿✿✿✿

دیگران را عید اگر فرداست ما را این دمست
روزه داران ماه نو بینند و ما ابروی دوست
سعدی

✿✿✿✿✿✿✿

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت
صد شکر که این آمد و صد شکر که آن رفت

این با طرب و خرمی و فرخی آمد
وان باکرم و محنت و رنج و مرضان رفت

✿

عید آمد و عیش آمد و شد روزه و شد غم
زین آمد و شد جان و دلی دارم خرم

ماه رمضان‌گرچه مهی بود مبارک
شوال نکوتر که مهی هست مکرّم
قاآنی

✿✿✿✿✿✿✿

عید باکوکبه خویش درآمد به جهان
وز جهان با سپه خویش برون شد رمضان
امیرمعزی

✿✿✿✿✿✿✿

رمضان موکب رفتن زره دور آراست
علم عید پدید آمد و غلغل برخاست
ازرقی هروی

✿✿✿✿✿✿✿

عید آمد و ساز پارسایی بشکست
گل نیز چو روزه رخت برخواهد بست
کمال اسماعیل

✿✿✿✿✿✿✿

رمضان رفت و رهی دور گرفت اندر بر
خنک آن کو رمضان را بسزا برد بسر

بس گرامی بود این ماه ولیکن چکنم
رفتنی رفته به و روی نهاده بسفر

سبکی کرد و بهنگام سفر کرد و برفت
تا نگویند فروهشت بر ما لنگر

رمضان پیری بس چابک و بس باخردست
کار بخرد همه زیبا بود و اندر خور

رمضان گر بشد از راه فراز آمد عید
عید فرخنده ز ماه رمضان فرخ‌تر

گاه آن آمد کز شادی پر گردد دل
وقت آن آمد کز باده گران گردد سر

✿

روز عید رمضانست و سر سال نوست
عید او فرخ و فرخنده و فرخ سرماه
فرخی سیستانی

✿✿✿✿✿✿✿

ماه رمضان رفت و مرا رفتن او به
عید رمضان آمد، المنه لله

آنکس که بود آمدنی آمده بهتر
و آنکس که بود رفتنی او رفته بده به

برآمدن عید و برون رفتن روزه
ساقی بدهم باده، بر باغ و به سبزه
منوچهری