امام علی(ع) پس از ماجرای حکمیت و نیرنگ عمروعاص می‌فرماید: بدانید که نافرمانی از دستور نصیحت‌کننده مهربان دانا و باتجربه، مایه حسرت و سرگردانی و سرانجامش پشیمانی است. من رأی و فرمان خود را نسبت به حکمیت به شما گفتم، و نظر خالص خود را در اختیار شما گذاردم، ولی شما همانند مخالفانی ستمکار، و پیمان‌شکنانی نافرمان از پذیرش آن سر باز زدید، تا آنجا که نصیحت‌کننده در پند دادن به تردید افتاد، و از نصیحت خودداری کرد.(1)
____________
1- نهج‌البلاغه، خطبه 35
