هر خیری که به تو رسد، از طرف خداست

و هر بدی که به تو رسد، از طرف خودت می باش د ». پس، اگر کسی با
لحنی اعترا ضآمیز بگوید: «نم یدانم چه گناهی مرتکب شد هام که باید
این بلا به سرم بیاید! » با منطقِ ایمانی سازگار نیست.
واقعیت این است که هی چکس نم یتواند ادّعا کند که در برابر آفریدگارش
بندگیِ کامل و ب ینقصی داشته و شایستگی و لیاقت الطاف خداوندی را دارد.
اصلاً همین ادّعا، خودش نقصِ در بندگی است. وقتی بهترینِ بندگان خدا که
در مسیر بندگی کمترین خلافی مرتکب نشد هاند، خود را به کوتاهی و تقصیر
در بندگی متهّم م یکنند، دیگر تکلیف بقیه معلوم است. ب های نترتیب، مؤمن
که ازی کسو، به نیروی بیکران و ارادۀ نامحدود خدا ایمان دارد و ازسوی دیگر
خود را مسبّب مشکلاتش م یداند، تضرّع و زاری، و اشک و لابه را دستاویز
قرار م یدهد تا خود را در رحمت واسعۀ الهی غرق کند و از چنگال مشکلات

و عواقب گناهانی که دامنگیرش شده، رهایی یابد: و از قهر و سطوتت مرا جز تضرّع و زاری به درگاهت راه نجاتی نیس ت .»
امیرالمؤمنین؟ع؟ در یک دستورالعمل کلی برای برو نرفت از شرایط سخت
اگر مردم هنگامی که بلاها بر آنان فرود م یآید و نعم تها از آنان برداشته
م یشود با نیّاتی پاک و د لهایی مشتاق به درگاه پروردگار خود پناه ببرند،
1. نساء: 79 .
2. صحیفۀ سجادیه، دعای 48 ، بند 13 .
3. نه جالبلاغه، خطبه 177 .
آنچه از دستشان رفته به آنان باز م یگرداند و هرگونه تباهی را برای آنان اصلاح
می کند .»
با این مقدمه در اهمیت و جایگاه تضرع به درگاه الهی، دست به دامن
امام سجاد؟ع؟ شده و با دعای هفتم صحیفۀ سجادیه همراه م یشویم تا
از آن حضرت بیاموزیم که در سخت یهای زندگی با چه عباراتی باید خدا را
بخوانیم و نگاهمان به زندگی در بحرا نهای بزرگ چگونه باید باشد