آیت‌الله شبیری زنجانی نقل می‌کند: من این قضیه را از آقاى واله، از منبرىهاى متّقى مشهد شنیدم. او مىگفت: بعضى از کتابفروشها با مرحوم حاج میرزا على محدّث‌زاده [فرزند مرحوم شیخ عباس قمی] قرار گذاشته بودند که بعضى از نواقص مفاتیح‌الجنان را تکمیل کنند. (در ذهنم است که آقاى واله مفاتیح گفت، ولى از شخص دیگرى شنیدم که منتهى‌الآمال گفت)
براى مثال اگر شعرى نوشته شده، ولى اسم شاعرش ذکر نشده، اسم شاعر ذکر شود یا اگر در جایى گفته: «براى این مطلب به اقبال رجوع شود»، همانجا دعا نقل شود تا نیازى به مراجعه نباشد؛ چون همه اشخاص به این کتاب‌ها دسترسى ندارند. آقاى حاج میرزا على هم قبول کرد.
او شب خواب پدرش را مى‌بیند. مرحوم شیخ عباس به وى مىگوید:« این کار را نکن. من عمداً این کار را کردهام. اینکه من اسم آن شاعر را ذکر نکردم و فقط به نقل شعر بسنده کردم، بدان جهت بود که شعرش خوب بود، ولى شاعر درویش و صوفى یا منحرف بود. خوب بودن شعر، مصحّح این نیست که از شاعر ترویج کنم؛ لذا عمداً نخواستم اسم شاعر مطرح شود. علت عدم نقل کامل آن دعاها این است که صاحبان کتب دعا، بر گردن ما حق دارند و باید حقوق آن‌ها محفوظ بماند. من حس کردم اگر این کتاب منتشر شود، ممکن است آن کتب ادعیه به انزوا کشیده شود و کم‌کم منسوخ شوند. لذا عمداً این کار را کردم تا اگر کسى دسترسى داشت، به آن کتب مراجعه کند.»
آقای شبیری زنجانی می‌افزاید:علت اینکه کتاب‌هاى مرحوم شیخ عباس قمی شیوع پیدا کرده است، اخلاص ایشان و مراعات کردن این نکات است.
*پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله شبیری زنجانی
