یک سجده که از مـن بپذیرند ندارم
بگذار که رو بر روی خاک تـو گذارم
با هر دمم از چشمه خورشید دمد گل
یک آه اگر در غمت از سینه برآرم
هر کس هدفی داشته از آمدن خویش
مـن آمده ام درغم تـو اشک ببارم
رضوان مـن و خلد مـن و حور مـن این اسـت
تـو دل ببری از مـن ومن جان بسپارم
مـن زاده فریادم و ذریه اشکم
بی گریه مبادا گذرد لیل و نهارم
هرگز نزنم سینه بـه زیرعلم کس
در سینه فقط عشق علمدار تـو دارم
نه کار بـه شهرم بود و نی بـه دیاری
هر جا که غم توست بود شهر و دیارم
با آنکه بود خانه قلبم حرم تـو
شوق حرمت برده زدل صبر و قرارم
بشکن بربا شعله برافروز بسوزان
زیرا که تعلق بـه تـو دارد دل زارم
مـن میثمم و وصف شما میوه نخلم
در حشر همین اسـت همین اسـت شعارم
