خوابم نمی آمد . رفیقی داشتم ،
خیلی آدم رگی بود.
حوالی اذان صبح رفتم به بالینش ،
شانه اش راچندبارتکان دادم و آهسته گفتم:
بلندشو آفتاب زد ،
آقا چشمت روز بد نبیند ،
یک مرتبه پتو را کنار زد ،
و با صدای بلند گفت: مرد حسابی بگذاربخوابم ،
به من چه که آفتاب می زند ،
شاید آفتاب بخواهد نیمه شب دربیاید ،
من هم بایدنیمه شب بلند بشوم.
عجب گیری افتادیم
خون اصیل
ای خون اصیلت به شتک ها ز غدیران
افشانده شرف ها به بلندای دلیران
جاری شده از کرب و بلا آمده...و آنگاه
آمیخته با خون سیاووش در ایران
ای جوهر سرداری سرهای بریده
وی اصل نمیرندگی نسل نمیران
خرگاه تو می سوخت در اندیشه تاریخ
هر گاه که آتش زده شد بیشه شیران
آن شب چه شبی بود که دیدند خلایق
نظم تو پراکنـده و اردوی تو ویران
وان روز که با بیرقی از یک تن بی سر
تا شام شدی قافله سالار اسیران
تا باغ شقایق بشوند و بشکوفند
باید که ز خون تو بنوشند کویران
***
حد تو رثا نیست، عزای تو حماسه است
ای کاسته شان تو از این معرکه گیران
زنده یاد حسین منزوی
از بچه های خط نگهدار بود .
شب درکمین صدای مشکوکی شنید سریع به سنگر فرماندهی آمد و گفت :
بجنبید عراقی ها در حال پیشروی هستند .
پرسیدم: از کجا می دانی عراقی ها هستند شاید خودی باشند .
گفت: نه بابا با گوش های خودم شنیدم عربی سرفه می کردند .
" شادی روح بچه های خط نگهدار صلوات "
توفان واژه ها
با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد
در خود، تمام مرثیه ها را مرور کرد
ذهنش ز روضه های مجسم عبور کرد
شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد
احساس کرد از همه عالم جدا شده است
در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است
در اوج روضه، خوب دلش را که غم گرفت
وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت
وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت
مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت
باز این چه شورش است که در جان واژه هاست
شاعر شکست خورده توفان واژه هاست
حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند
دارد غروب فرشچیان گریه می کند
با این زبان چگونه بگویم چه ها کشید
بر روی خاک و خون، بدنی را رها کشید
او را چنان فنای خدا بی ریا کشید
حتی براش جای کفن بوریا کشید ...
***
خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن ...
پیشانی اش پر از عرق سرد و بعد از آن ...
خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن ...
شاعر برید و تاب نیاورد و بعد از آن ...
در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس ...
سیدحمیدر ضا برقعی
رشته قایش
بیسیم چی بودم. کدرمز آب ، 256 بود.
با بیسیم اعلام کردم که 256 بفرستید.
اما خبری نشد.
بعد چند بار تماس با عصبانیت گفتم: 256 چی شد؟
همه از تشنگی مردند ،
یک دفعه بچه ها زدند زیر خنده ...
تازه متوجه شده بودم که رمز رو لو دادم .
" شادی روح بیسیم چی های شهید صلوات "
ظهر محرم
نخستین کس که در مدح تو شعری گفت، آدم بود
شروع عشق و آغاز غزل شاید همان دم بود
نخستین اتفاق تلخ تر از تلخ در تاریخ
که پشت عرش را خم کرد، یک ظهر محرم بود
مدینه نه که حتی مکه دیگر جای امنی نیست
تمام کربلا و کوفه غرق ابن ملجم بود
فتاد از پا کنار رود در آن ظهر دردآلود
کسی که عطر نامش آبروی آب زمزم بود
اگر در کربلا توفان نمی شد، کس نمی فهمید
چرا یک عمر پشت ذوالفقار مرتضی خم بود
علیرضا قزوه
اوایل اسارت ورزش ممنوع بود .
تا یه نفر شروع به ورزش کرد ،
مامور عراقی باقلم و کاغذ اومد سراغش و پرسیدک اسمت چیه ؟
اونم گفت : گچ پژ !
عراقیه تا چند دقیقه هرکاری کرد نتوانست اسمو تلفظ کند ول کردرفت !
