سر بریدند آسمان را در زمین // چیست حسِ مردمِ این سرزمین؟

سر بریدند آسمان را در زمین

 چیست حسِ مردمِ این سرزمین؟

خوابِ دریا غرقِ خون تعبیر شد

 دشنه‌ای با تشنه‌ای درگیر شد

این گذشت اما غزل یک بیت نیست

 حُسنِ مطلع را نمی‌باید گریست

جنسِ تاریخ و حکایت نیست عشق

 کینه و زخم و شکایت نیست عشق

عشق یعنی جمعِ جبر و اختیار

 عشق یعنی مردنی با اقتدار

عشق، جمعِ کفر با ایمانِ محض

 عشق یعنی خلقتِ انسانِ محض

خواب ماندیم و غزل مسکوت ماند

 قلب‌ها در گوشه‌ی تابوت ماند

جهل، در افکارِ مومن عود کرد

 کفر، در ایمانِ مزمن عود کرد

عشق، با مدحی سبک، تحریف شد

 کی چنین مدحی به ما تکلیف شد؟

ما کجا این خانه را در می‌زنیم؟

 ما فقط بیهوده بر سر می‌زنیم

ما به سختی مالِ مردم می‌خوریم

 ما که آسان نانِ مردم می‌بریم

نفس تا در وسعِ خود مسئول نیست

 نذرِ ما پیشِ خدا مقبول نیست

سیرها خوردند و فربه‌تر شدند

 خوب بودند از قضا بهتر شدند

ما به فرعِ عاشقی پرداختیم

 باطنِ حق را به ظاهر، باختیم

ما خدا و خویش را نشناختیم

 عشق را هم پیشِ پا انداختیم

سرّ ِ آن خون و عطش این‌ها نبود

 اتفاق، آن روز در آنجا نبود

پیش از اسماعیل، او را کشته است

 پیش از هابیل، او را کشته است

در ازل، قربانیِ خلقت شد و

 زندگی با خونِ او رؤیت شد و

می کشیم او را و زاری می‌کنیم

 زندگی را سوگواری می‌کنیم

او نه بینِ ایلِ خود مظلوم ماند

 بلکه در تأویلِ خود مظلوم ماند

ما برای خویش می‌گرییم و بس

 منّتش بر گردنِ فریاد رس

این کجا و اشکِ آمرزش کجا؟

 حقِ مردم را نمی‌بخشد خدا

شرم، در چشمِ بیابان سیل شد

 در عبور از خود زمان بی‌میل شد

ماه را از گوشه‌ی شب باد برد

 باد، خود را هم شبی از یاد برد

اثری از افشین یدالهی

میلاد امام رضا ( ع) مبارک ( 2 )

مژده ای اهل وِلا نور خدا گشته پدید

هشتمینِ حجتِ حق آن شهِ فرزانه رسید
 

هم نبی صورت و حیدر صفت است این مهِ ناب

هر که دیدش دل از این خانه و کاشانه برید
 

بهرِ مولایِ جهان بابِ حوائج زِ وفا

پسری همچو رضا داده خداوندِ حمید
 

شبِ میلادِ رضا باده ز میخانه رسد

باید امشب همه دم باده ز پیمانه چشید
 

خنده بر لب بزند موسیِ جعفر همه دم

تا که با یک نظرش آن مهِ دُردانه بِدید
 

مهِ ذیقعده شد و ماهِ خدا گشته عیان

همه تبریک بگویید که عید آمده عید
 

هر که باشد به دلش مهر رضا شاهِ کرم

شک نکن روز جزا می شود همواره سعید
 

میشود بیتِ خدا تا به ابد از سرِ عشق

دلِ هر کس که به یادش دمی الساعه تپید
 

من کجا مدحِ شما ای شهِ فرزانه کجا

مدحتان کرده خداوند ، به قرآنِ مجید
 

آرزویم همه این است که در روز جزا

بشوم مثلِ غلامان شما نامه سپید
 

راستی بهرِ «بداغی» چه خوش است ای صنما

که شود در رهتان نوکرِدلداده شهید
 

سیروس بداغی

میلاد امام رضا ( ع) مبارک ( 1 )

آسمان را عرشیان امشب چراغان می‌کنند

کهکشان در کهکشان آئینه بندان می‌کنند
 

قدسیان امشب به عین مقدم شمس الشموس

اختران را بهر کسب نور مهمان می‌کنند
 

تشنگان معرفت امشب به زیر آسمان

ابرهاى رحمت حق باز باران می‌کنند
 

انجمن آراست نام ثامن ‏الاطهار و باز

نام او را عاشقان شمع شبستان می‌کنند
 

تازه مى‏گردد دل من چون گل شبنم زده

آیه ‏ى نام ورا هر جا که عنوان می‌کنند
 

هر که اشک شوق ریزد از برایش روز حشر

دامن او را پر از یاقوت و مرجان می‌کنند
 

روضه او هست تا آئینه‏ باغ بهشت

زائران او مکان در باغ رضوان می‌کنند
 

در حریم او که باشد بهر ما دارالشفا

دردمندان دردهاى خویش درمان می‌کنند
 

اى " وفائى" هر که گردد زائرش با معرفت

مشکل او را به روز حشر آسان می‌کنند

سید هاشم وفایی

دل که رنجید از کسی .......

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است

 شیشه ی بشکسته را پیوند کردن مشکل است

کوه را با آن بزرگی می توان هموار کرد

حرف ناهموار را هموار کردن مشکل است

صائب_تبریزی

«بدگویی» کردن در کودکان را چگونه رفع کنیم؟

یک روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه بدگویی وغیبت براساس عوامل مختلفی در رفتار کودکان شکل می‌گیرد، گفت: برخی از کودکان به دلیل کمبود اعتماد به نفس و جلب توجه، برخی از روی حسادت و عده‌ای نیز برای جلوگیری از اشتباه همسالان خود، خطای آنها را به والدینشان گزارش می‌دهند.

یک روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه بدگویی وغیبت براساس عوامل مختلفی در رفتار کودکان شکل می‌گیرد، گفت: برخی از کودکان به دلیل کمبود اعتماد به نفس و جلب توجه، برخی از روی حسادت و عده‌ای نیز برای جلوگیری از اشتباه همسالان خود، خطای آنها را به والدینشان گزارش می‌دهند.

مژگان ناقل در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: بدگویی یا چغلی به دلایل مختلفی در برخی کودکان رواج پیدا می‌کند، به طوریکه برخی کودکان از همکلاسی‌هایشان شکایت می‌کنند و برخی حتی ساخته ذهن خود را به دوستان‌شان نسبت و آن را به بزرگترها گزارش می‌دهند که عموماً این رفتار در کودکان زیر هفت سال اتفاق می‌افتد.

ناقل با اشاره به نحوه صحیح برخورد والدین و معلمان با بدگویی کودکان توضیحاتی ارائه کرد و گفت: نحوه برخورد والدین با کودکانی که بدگویی دیگران را می‌کنند چندان ساده به نظر نمی‌رسد، چراکه قصد و نیت اصلی آنها از انجام این کار مشخص نیست، برخی از آنها به دلیل کمبود اعتماد به نفس، برخی از روی حسادت و برخی برای جلوگیری از اشتباه همسالان خود آن رفتار را به والدینشان گزارش می‌دهند.

این روانشناس جلب توجه را یکی دیگر از علل اصلی بدگویی کودکان دانست و افزود: این کودکان با نشان دادن مشکلات رفتاری کودکان دیگر و بزرگ جلوه دادن نکات مثبت رفتاری خود چنین رفتاری دارند، که اگر والدین پیگیر اشتباه کودک متخلف شوند بدگویی و چغلی در او تداوم می‌یابد به همین دلیل والدین باید با نادیده گرفتن و بی‌توجهی به این رفتارها، آنها را از ادامه این رفتار بازدارند تا این ویژگی در آنها خاموش شود.

وی افزود: در صورتی که کودک در محیط مدرسه یا خانواده به بدگویی دیگران اقدام کرد، والدین با استفاده از جملاتی همچون "ما خیلی خوشحالیم که تو قوانین و نحوه رفتار صحیح را می‌دانی و سعی می‌کنی منضبط باشی و حالا که دوستت اشتباه کرده تو متوجه آن شدی، اما اینکه رفتار اشتباه دوستت را به ما اطلاع دهی کار اشتباهی است و در صورت نیاز من با دوستت برخورد خواهم کرد"، می‌توانند کودک را آگاه کنند که خبرچینی وظیفه او نیست و در صورت لزوم بزرگسالان به این مسائل ورود می‌کنند، همچنین در صورتی که والدین قصد دارند به اشتباه آن کودک ورود کنند، نباید این اتفاق به نحوی عملی شود که کودک احساس کند به دلیل گزارش‌دهی او این پیگیری صورت گرفته است.

ناقل در بخش دیگری از این گفت‌وگو با اشاره به اینکه والدین الگوی فرزندانشان هستند، گفت: غیبت کردن یا بدگویی دیگران نه تنها با دین اسلام متناقض است بلکه از نظر روانشناسی نیز بر روی کودک تاثیر دارد، به همین دلیل والدین باید از صحبت‌های بزرگسالانه و خانوادگی در مقابل کودکان بپرهیزند، زیرا غیبت و بدگویی از دیگران موجب تقویت چغلی در کودکان می‌شود.

" پایگاه خبری تحلیلی اعتدال "

حکمت متفاوت بلاها برای افراد

قال‌ الامام علی‌(ع):

«ان البلاء للظالم ادب و للمومن امتحان  و للانبیاء درجه»

امام علی(ع) فرمود:

همانا مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها برای افراد ظالم جنبه تادیبی و برای مومنین به

منزله امتحان و آزمایش و برای انبیای الهی به مثابه ارتقای درجات و مقامات

معنوی آنان است. (1)

________________________

1- بحارالانوار، ج 67، ص 235

چگونه از یاران امام زمان(عج) باشم؟

یاری امام زمان(عج) در این زمان به انجام صحیح وظایف خود در زمان غیبت است .

وظیفه منتظر امام زمان(ع) این است که مانند یک منتظر واقعی زندگی کند.

وقتی انسان حقیقتا منتظر کسی باشد تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد.

به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه را تمیز و مرتب می کند، وسایل پذیرایی

را آماده می کند و با لباس مرتب و چهره ای شاداب در انتظار می ماند.

چنین کسی می تواند ادعا کند که منتظر میهمان بوده است.

اما کسی که نه خانه را مرتب کرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه

لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فکر میهمان است اگر ادعا کند که در

انتظارمیهمان بوده همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه گویی او خواهند خندید.
         
         لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ        
                                             عشق بازان چنین مستحق هجرانند 

بنابراین انتظار باید قبل از آنکه از ادعای انسان فهمیده می شود از رفتار و کردار
او فهمیده شود. نمی توان هر کسی را که ادعای دوستی و ولایت امام زمان(عج) را دارد
در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود. آری «مشک آن است که خود ببوید نه آنکه
عطاربگوید».
با چنین توضیحی روشن است که یک منتظر واقعی امام زمان باید رفتارش به گونه ای باشد
که هر لحظه منتظر ظهور امام زمان(عج) باشد. یعنی در هر لحظه که این خبر را به او
بدهند خوشحال شود و آماده باشد برای یاری امام زمان(عج) با مال و جان خویش جهاد
نماید و خود را درراه آن حضرت فدا نماید. بنابراین یک منتظر واقعی اهل گناه و
دلبستگی به دنیا نیست چرا که چنین کسی نمی تواند از وابستگی ها و دلبستگی ها و
آلودگی ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان(ع) باشد.
با توجه به نکات ذکر شده می توان برخی وظایف منتظر امام زمان(ع) را چنین ذکر کرد:

۱. اولین شرط انتظار؛

معرفت است تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد منتظر او
نخواهد شد. تنها هنگامی انسان در انتظار کسی می نشیند که او را خوب بشناسد اما اگر
انسان کسی را نشناسد ولو بداند که آن شخص خواهد آمد برایش اهمیتی نخواهد داشت و
منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان هم چنین است. کسانی که آن حضرت را
نمی شناسند مانند کفار و یا اهل ادیان دیگر، هرگز انتظار او را نمی کشند اما کسانی
که او را می شناسند و ارزش او را می شناسند و مقام او رامی دانند منتظر او می مانند.
کسانی که امام زمان(عج) را نمی شناسند اگر چه به ظاهر مسلمان باشند چنانچه در این
حال بمیرند در حال جاهلیت از دنیا رفته اند. چنانکه پیامبر اکرم(ص) فرمود:
«من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه؛
هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مردن جاهلیت از دنیا رفته است» (بحارالانوار،
ج ۳۲، ص ۳۳۱).
بنابراین اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان است و طبیعی است که هر
مقدار معرفت انسان نسبت به امام زمان بیشتر باشد انسان ارزش او را بیشتر درک خواهد
کرد و به عظمت او بیشتر پی خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالی
که افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت هرگز احساس تشنگی و عطش نسبت به وجود مقدس
آن حضرت نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران او بیرون هستند. آری:
              
 وصل خورشید به شب پره اعمی نرسد        

    که در این آینه صاحب نظران حیرانند

البته شناخت امام زمان دو گونه است. اول، شناخت تاریخی وجود آن حضرت مانند اینکه
امام دوازدهم است و تاریخ ولادتش در چه سالی است و مانند آن. اما گونه دیگر شناخت
امام زمان(ع)، شناخت مقام نورانیت آن حضرت است که این شناخت کار هر کسینیست و ظرفیت
و لیاقت زیادی می خواهد. و در حقیقت اصحاب خاص امام زمان(ع) کسانی هستند که آن حضرت
را به مقام نورانیت شناخته اند برای آگاهی از مقام عظیم امامت رجوع به زیارت جامعه
کبیره و تأمل در معانی عمیق و عجیب آن توصیه می شود.
همچنین خواندن کتب معتبری که در مورد امام زمان(ع) نوشته شده است می تواند انسان را
تا حدی به مقام و عظمت امام زمان(ع) آشنا سازد.

۲. محبت به امام زمان(ع)؛ 

وظیفه دیگری است کهمنتظران آن حضرت باید در خود ایجاد

کنند و آن را افزایش دهند. بدیهی است که تا انسان از میهمان خویش خوشش نیاید و

نسبت به او محبت نداشته باشد هر چند هم که او رابشناسد نمی تواند واقعا منتظر آمدن

او باشد اگر انسان از میهمان خود بدش بیایدچگونه می تواند منتظر قدم او باشد و خود را

برای پذیرایی از او آماده کند؟ پس تامحبت به امام زمان در وجود انسان شکل نگرفته و

شعله ور نشده باشد نمی تواند به وظایف منتظران واقعی عمل نماید.محبت به امام زمان

وظیفه ای است که پیامبر اکرم(ص) نیز به دستور خدا از ما خواسته است. آنجا که در

قرآن کریم می فرماید:

«قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی»؛ (شوری، آیه۲۳).

۳. ایجاد سنخیت با امام زمان(ع)؛ 

منتظرانواقعی وضعیت روحی و فکری و عملی خودبا به گونه ای سامان می دهند که سنخیت

 کاملی باامام زمان(ع) داشته باشند. آیا می توان منتظر قدوم کسی بود و با او مشابهت و سنخیت 

نداشت؟ آیا می توان محبت کسی را داشت اما با او هیچ سنخیت و مشابهتی نداشت؟ 

ایجاد سنخیت با امام زمان از طریق تقویت ایمان و تقوا و فضایل اخلاقی و درجات معنوی حاصل
می شود. و تنها در این صورت است که می توان ادعای محبت به امام زمان را داشت. در
صورتی که انسان رفتارش مطابق میل امام زمان باشد شعله محبت او در دلش زبانه خواهد
کشید و عشق آن حضرت او را به فریاد خواهد آورد و دوری اش را بر او سخت و ناگوار
خواهد ساخت.
طبیعی است که هر چقدر این سنخیت بیشتر باشد محبت آن حضرت به انسان بیشتر خواهد شد و
محبت انسان نیز به آن حضرت افزون تر خواهد گشت.

۴. ارتباط با منتظران دیگر؛ 

منتظر امام زمان می داند که برنامه آن حضرت یک برنامه جهانی

است و باید یاوران زیادی داشته باشد تا حرکتش پیروز شود. بنابراین به فکر گسترش یاران و

منتظران آن حضرت خواهد افتاد و باارتباط با آنها به تقویت روحیات ایمانی خود و دیگران خواهد

پرداخت تا بر اساس تعاونوا علی البرّ و التقوی به کمک مؤمنان منتظر دیگر خود را آماده ظهور

حضرت بنماید.

۵. دعا برای تسریع در ظهور امام زمان(ع)؛

منتظر واقعی هر لحظه انتظار محبوب را می کشد و از خدا می خواهد که هر چه زودتر او

را برساند بنابراین دعای فراوان برای فرج آن حضرت از وظایف همیشگی منتظرآن حضرتش می
باشد. دعای برای تسریع در فرج امام زمان مورد توصیه آن حضرت نیز می باشد.

۶. ارتباط با امام زمان(ع) به شکل های مختلف؛

اگر انسان منتظر محبوب خویش را نیابد سعی می کند عدم دوری محبوب خویش را از طریق
دیگری مانند تلفن و نامه جبران نماید تا اگر به ملاقات او موفق نشده است لا اقل
ارتباط ضعیفی با او داشته باشد. همچنین منتظر امام زمان وقتی موفق به زیارت آن حضرت
نمی شود از طریق خواندن دعای ندبه، زیارت آل یاسین، دعای عهد که از طرف بزرگان
بسیار توصیه شده است، و نیز از طریق رفتن به مسجد جمکران ارتباط خود را با آن حضرت
حفظ می کند.

۷. یاد فراوان حضرت؛ 

یاد کردن از محبوب عادت دیرینه منتظران عاشق است که چندی منتظر محبوب خویش هستند 

اما نتوانسته اند پس ازمدتها انتظار او را ببینند و حال خود را لا اقل با یاد او و نام او آرام می کنند.

به یاد آوردن امام عصر و عنایت او به شیعیان با ذکر احادیث، کرامات، مقام امام وعنایت امام

به شیعیان وظیفه دیگری است که منتظران واقعی احساس می کنند و بدین طریق همواره نام و 

یاد آن حضرت را زنده نگه می دارند.

۸. دادن صدقه برای سلامتی آن عزیز و یا حواله نمودن ثواب هایی برای آن حضرت

۹. رفع شبهه و مبارزه با شبهه افکنان درباره وجود، طول عمر و آثار وجودی آن

 حضرت دربین منتظران.

۱۰. امیدواری بر قیام و انقلاب آن یوسف زهرا(س) و امید دادن به دیگران

۱۱. ایجاد آمادگی دائم رزمی برای ظهور حضرت چنانکه در روایت آمده است: 

«لیعدن احدکم لخروج القائم و لو سهما؛ هر یک از شما برای قیام قائم(عج)باید آماده گردد

هر چند با تهیه یک تیر باشد» (بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶، ح ۱۴۶).
منتظران و یاوران مصلح جهانی باید خود صالح باشند؛ بنابراین برای فراهم کردن زمینه
ظهور حضرتشان، ما باید از خود آغاز کنیم و با اراده ای محکم، عزمی راسخ و برنامه ای
دقیق به اصلاح افکار و اندیشه ها و نیز تغییر و اصلاح رفتار و کردارمان بپردازیم و
با آگاهی ازوظایف عملی و گسترش شناخت خود از مبانی دینی و معرفتی، در راه تقویت
بنیه اعتقادی و اخلاقی خویش، تلاش و کوشش کنیم. و در یک جمله با اجتناب از معاصی،
لغزش ها و گناهان و انجام دادن واجبات و وظایف دینی ـ در هر محیطی که هستیم ـ به
خودسازی اقدام کنیم و باتوبه از اعمال گذشته، قلب خویش را برای تجلّی نور الهی
آماده سازیم. بنابراین گناهان گذشته ـ هر چند زیاد باشد ـ نمی تواند مانع مهمی در
راه رشد و کمال و پیوستن به جرگه منتظران و یاوران واقعی امام زمان(عج) باشد. پس با
توبه واقعی، می توان سیئات و بدی های گذشته را به حسنه و نیکی تبدیل کرد و به اصلاح
گذشته همت گماشت.
قرآن راجع به حضرت مهدی(ع) و اصحاب ایشان می فرماید: «الدین ان مکناهم فی الارض

اقاموا الصلاه و آتوا الزکاه و آمرو بالمعروف و نَهوا عن المنکر؛

کسانی که اگر در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز را به پا داشته و زکات را [به
مستحق [می بخشند و به معروف امر نموده و از منکر نهیمی کنند (حج، آیه ۴۱).
امام باقر(ع) در تفسیر این آیه می فرماید: «این آیه برای آل محمد و مهدی(ع) و اصحاب
او است».

در نتیجه اگر ما هم می خواهیم از اصحاب و یاران آن حضرت باشیم، باید به این

امور اهتمام ورزیم. در این رابطه به راه کارهای زیر توجه فرمایید:

۱. ارتباط معنوی خود را با خدای متعال تقویت کنید؛

۲. نمازهای یومیه را در اول وقت و حتی المقدور به جماعت بخوانید؛۳. سعی کنید در نماز حضور قلب داشته باشید و همیشه خود را در محضر خداوند متعالبدانید؛۴. از هر گونه گناه و معصیتی اجتناب کنید؛۵. حجاب، متانت و وقار خود را کاملاً رعایت کنید؛۶. بدانید که هر هفته، نامه اعمال شما به حضور امام زمان(عج) عرضه می شود و موردبررسی قرار می گیرد؛۷. اکنون که در دوران تحصیل علم هستید، بیشترین توجه خود را به درس و موفقیت تحصیلیداشته باشید؛۸. با مطالعه کتاب هایی که درباره امام زمان(ع)، آگاهی و شناخت خود را در این زمینهتعمیق و گسترش بخشید؛۹. برای اصلاح اوضاع فرهنگی دانشگاه، به تنهایی یا به کمک دیگر دانشجویان متدین و
دلسوز و یا به کمک بعضی از تشکل های مذهبی دانشگاه، امر به معروف و نهی از منکر
کنید و بدین وسیله جلو بعضی اعمال خلاف را بگیرید. در این راه نهراسید و خجالت هم
نکشید؛زیرا خشنودی و رضایت امام زمان(ع)، در گسترش ارزش های دینی و اخلاقی و اجتناب
از گناه و خلاف است.

شعر انتطار .... 81

من آنگونه که شام را می‌شناسم

 پگاه دلارام را می‌شناسم

گلستان اخلاص را گشته‌ام آه

مه سرو اندام را می‌شناسم

سر آغاز این عشق آن دشت سبز است

من آغاز و انجام را می‌شناسم

کجایید گمگشتگان ره دوست

من آن برزن و بام را می‌شناسم

من از چشمه‌سار زلال نگاهش

مضامین الهام را می‌شناسم 

سید مهدی حسینی

شعر انتطار .... 80

من که حیران توام وقتی تبسم می‌‌کنی

 رعشه بر جان می‌زنی در دل تلاطم می‌کنی

تازگیها می‌نشینم پای حرف چشم تو

نرم نرمک شعر باران را ترنم می‌کنی

چشم من در خلوتت گاهی اگر سر می‌زند

تو چرا شک می‌کنی، سوء تفاهم می‌کنی

اتفاقاً بیشتر حرف تو را می‌زد دلم

خاطراتی را که در باران تبسم ‌می‌کنی

با خلوص چشمهایت صحبت از اشراقها

از سماع ساقه‌های سبز گندم می‌کنی

راستی! گنجشکها با بی‌قراری می‌پرند

در وسیع دیدگانت؟ یا تو هم می‌کنی

ای بهار مهربانم! با طلوعت در زمین

روشنی را جمعه فردا تکلم می‌کنی 

سید حکیم بینش

سر بریدند آسمان را در زمین // چیست حسِ مردمِ این سرزمین؟

سر بریدند آسمان را در زمین

چیست حسِ مردمِ این سرزمین؟

خوابِ دریا غرقِ خون تعبیر شد

دشنه‌ای با تشنه‌ای درگیر شد

این گذشت اما غزل یک بیت نیست

حُسنِ مطلع را نمی‌باید گریست

جنسِ تاریخ و حکایت نیست عشق

کینه و زخم و شکایت نیست عشق

عشق یعنی جمعِ جبر و اختیار

عشق یعنی مردنی با اقتدار

عشق، جمعِ کفر با ایمانِ محض

عشق یعنی خلقتِ انسانِ محض

خواب ماندیم و غزل مسکوت ماند

قلب‌ها در گوشه‌ی تابوت ماند

جهل، در افکارِ مومن عود کرد

کفر، در ایمانِ مزمن عود کرد

عشق، با مدحی سبک، تحریف شد

کی چنین مدحی به ما تکلیف شد؟

ما کجا این خانه را در می‌زنیم؟

ما فقط بیهوده بر سر می‌زنیم

ما به سختی مالِ مردم می‌خوریم

ما که آسان نانِ مردم می‌بریم

نفس تا در وسعِ خود مسئول نیست

نذرِ ما پیشِ خدا مقبول نیست

سیرها خوردند و فربه‌تر شدند

خوب بودند از قضا بهتر شدند

ما به فرعِ عاشقی پرداختیم

باطنِ حق را به ظاهر، باختیم

ما خدا و خویش را نشناختیم

عشق را هم پیشِ پا انداختیم

سرّ ِ آن خون و عطش این‌ها نبود

اتفاق، آن روز در آنجا نبود

پیش از اسماعیل، او را کشته است

پیش از هابیل، او را کشته است

در ازل، قربانیِ خلقت شد و

زندگی با خونِ او رؤیت شد و

 

می کشیم او را و زاری می‌کنیم

زندگی را سوگواری می‌کنیم

او نه بینِ ایلِ خود مظلوم ماند

بلکه در تأویلِ خود مظلوم ماند

ما برای خویش می‌گرییم و بس

منّتش بر گردنِ فریاد رس

این کجا و اشکِ آمرزش کجا؟

حقِ مردم را نمی‌بخشد خدا

شرم، در چشمِ بیابان سیل شد

در عبور از خود زمان بی‌میل شد

ماه را از گوشه‌ی شب باد برد

باد، خود را هم شبی از یاد برد

اثری از افشین یدالهی

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است .....

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است

شیشه ی بشکسته را پیوند کردن مشکل است

کوه را با آن بزرگی می توان هموار کرد

حرف ناهموار را هموار کردن مشکل است

صائب_تبریزی

تشر وزیر بهداشت جواب داد!/ کاریکاتور

 

ماجرای تذکر شدید وزیر بهداشت در بازدید از یکی از بیمارستان ها به دلیل نداشتن

بالش زیر سر یک بیمار 

" پایگاه خبری تحلیلی اعتدال "

پیش از این ها فکر می کردم // خدا خانه ای دارد کنار ابر ها

پیش از این ها فکر می کردم خدا خانه ای دارد کنار ابر ها مثل قصر پادشاه قصه ها خشتی از الماس خشتی از طلا پایه های برجش از عاج و بلور بر سر تختی نشسته با غرور ماه برق کوچکی از از تاج او هر ستاره پولکی از تاج او اطلس پیراهن او آسمان نقش  روی دامن او  کهکشان رعد و برق شب طنین خنده اش سیل و طوفان نعره ی توفنده اش دکمه ی پیراهن او آفتاب برق تیر و خنجر او ماهتاب هیچ کس از جای او آگاه نیست هیچ کس را در حضورش راه نیست پیش از اینها خاطرم دلگیر  بود از خدا  در ذهنم این تصویربود آن خدا بی رحم بود و خشمگین خانه اش در آسمان دور از زمین بود ،اما میان ما نبود مهربان و ساده و زیبا نبود در دل او دوستی جایی نداشت مهربانی هیچ معنایی نداشت ... هر چه میپرسیدم از خود از خدا از زمین از اسمان از ابر ها زود  می گفتند این کار خداست پرس و جو از کار او کاری خطاست هر چه می پرسی جوابش آتش است آب اگر خوردی جوابش آتش است تا ببندی چشم کورت می کند تا شدی نزدیک دورت میکند کج گشودی دست ،سنگت می کند کج نهادی پا ی  لنگت می کند تا خطا کردی عذابت می دهد در میان آتش آبت می کند با همین قصه دلم مشغول بود خوابهایم خواب  دیو و غول  بود خواب می دیدم که غرق آتشم در دهان شعله های سرکشم در دهان اژدهایی خشمگین بر سرم باران گرز آتشین محو می شد نعره هایم بی صدا در طنین خنده ی خشم خدا ... نیت من در نماز ودر دعا ترس بود و وحشت از خشم خدا هر چه می کردم همه از ترس بود مثل از بر کردن یک درس بود .. مثل تمرین  حساب و هندسه مثل تنبیه مدیر مدرسه تلخ مثل خنده ای بی حوصله سخت مثل حل صد ها مسئله مثل تکلیف ریاضی سخت بود مثل صرف فعل ماضی سخت بود تا که یک شب دست در دست پدر راه افتادیم به قصد یک سفر در میان راه در یک روستا خانه ای دیدیم خوب و آشنا زود  پرسیدم پدر اینجا کجاست گفت اینجا خانه ی خوب خداست گفت اینجا می شود یک لحظه ماند گوشه ای ختوت نمازی ساده خواند با وضویی دست ورویی تازه کرد گفتمش پس آن خدای خشمگین خانه اش اینجاست ؟اینجا در زمین؟ گفت :آری خانه ی او بی ریاست فرشهایش از گلیم و بوریاست مهربان و ساده و بی کینه است مثل نوری در دل آیینه است عادت او نیست خشم و دشمنی نام  او نور و نشانش روشنی خشم نامی از نشانی های اوست حالتی از مهربانی های اوست قهر او از آشتی شیرینتر است مثل قهر مهربان مادر است دوستی را دوست معنی می دهد قهر هم با دوست معنی می دهد هیچ کس با دشمن خود قهر نیست قهری او هم نشان دوستی ست تازه فهمیدم خدایم این خداست این خدای مهربان و آشناست دوستی از من به من نزدیکتر از رگ گردن به من نزدیکتر آن خدای پیش از این را باد برد نام او راهم دلم از یاد برد آن خدا مثل خیال و خواب بود چون حبابی نقش روی آب بود می توانم بعد از این با این خدا دوست باشم دوست ،پاک و بی ریا می توان با این خدا پرواز کرد سفره ی دل را برایش باز کرد می توان در بارهی گل حرف زد صاف و ساده مثل بلبل حرف زد چکه چکه  مثل باران  راز گفت با دو قطره صد هزاران  راز گفت می توان  با او صمیمی حرف زد مثل یاران قدیمی حرف زد می توان تصنیفی از پرواز خواند با الفبای سکوت آواز خواند می توان مثل علف ها حرف زد با زبانی بی الفبا حرف زد می توان در باره ی هر چیز گفت می توان شعری خیال انگیز گفت مثل این شعر روان و آشنا تازه فهمیدم خدایم این خداست این خدای مهربان و آشناست دوستی از من به من نزدیک تر از رگ گردن به من نزدیک تر  " دکتر قیصر امین پور

عدم نفوذ موعظه عالم بی‌ عمل در دل‌ها

قال ‌الامام‌الصادق (ع):

«ان العالم اذا لم یعمل بعلمه زلت موعظته عن القلوب کما یزل المطرعن الصفا»

امام صادق(ع) فرمود:

همانا اگر عالم به علم خود عمل نکند، سخنان و مواعظ او از قلب‌ها می‌لغزد

 و بور می‌کند (و در آن نفوذ نمی‌کند) همان‌گونه که آب باران از سنگ صاف 

و صیقلی غیرقابل نفوذ می‌لغزد و عبور می‌کند. (1)

******************************

1-الکافی،‌ ج1، ص44

خانواده و ازدواج از نگاه رهبری

جهیزیّه بهترین عروس عالم

شما نگاه کنید به دختر پیغمبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله)، بهترین دخترهای عالم، فاطمه زهرا(س) بود. بهترین زن‌های اولین و آخرین، فاطمه زهرا(س)بود.

هرگز دختری و زنی به آن خوبی، به آن شرافت و به آن عظمت نیامده است. همه زنهای عالم از اوّل تا آخر در مقابل او مثل خدمتکارهایی هستند. مثل ذراتی هستند در مقابل خورشید جهان افروز.

شوهرش هم امیرالمؤمنین(ع) بهترین مردان عالم. اگر چنانچه همه‌ فضائل و مکارمشان را جمع کنیم، همه‌ مردان عالم به یک ناخن او هم نمی‌رسند؛ این دو مظهر عظمت، مظهر زیبایی و فضیلت، با همدیگر ازدواج کردند. جهیزیّه‌شان همان چند قلم ارزان‌قیمتی بود که در کتاب‌ها نوشته‌اند و ضبط کرده‌اند: یک تکّه حصیر، ‌یک تکّه لیف خرما، ‌یک دست رختخواب و یک دستاس، یک کوزه، یک کاسه.(1)

همه‌اش را اگر چنانچه به پول امروزی روی همدیگر بگذارند، معلوم نیست که چند هزار تومان مختصری بیشتر بشود. همان مهریّه را از امیرالمؤمنین(ع) گرفتند و پولش را دادند جهیزیّه‌ مختصری را فراهم کردند و بردند خانه‌ شوهر.

حالا ما نمی‌گوییم دخترهای ما مثل فاطمه زهرا(س) جهیزیّه بگیرند، نه دخترهای ما مثل فاطمه زهرا هستند و نه خود ماها مثل پدر ایشان هستیم و نه پسرهای ما مثل امیرمؤمنان(ع)، شوهر فاطمه زهرایند، ما کجا و آنها کجا؟ زمین تا آسمان با هم فرق داریم. اما معلوم می‌شود راه، آن راه است؛ جهت، آن جهت است. جهیزیّه را مختصر بگیرید. به این و آن نگاه نکنید، خرج زیادی نکنید. کار را برای کسانی که ندارند مشکل نکنید.(2)

جهیزیّه‌ فاطمه زهرا (س)؛ الگوی سادگی

جهیزیّه‌ فاطمه زهرا(س)، به‌قدری بود که شاید دو نفر آدم با دست می‌توانستند از این خانه بردارند ببرند آن خانه. ببینید افتخار، این‌هاست، ارزش این‌هاست. آیا پیامبر اکرم(ص) نمی‌توانستند یک جهیزیّه‌ مفصل تشکیل دهند؟ اگر پیامبر ‌اشاره‌ای می‌کردند، این مسلمانانی که در اطراف ایشان بودند، بعضی‌هایشان هم آدم‌های متمکّنی بودند، پول هم داشتند، از خدا می‌خواستند که بیایند یک هدیه‌ای بدهند، کمکی بکنند، نکردند. چرا نکردند؟ این برای این است که من و شما یاد بگیریم.

و الّا بنشینیم و تعریف کنیم و خوشمان بیاید و بعد هم یاد نگیریم، چه فایده‌ای دارد؟ استفاده‌اش را نمی‌بریم. نسخه‌ طبیب را که انسان نباید بگذارد روی طاقچه تماشا کند. باید عمل کنیم تا بهره‌اش را ببریم. رژیم غذایی را باید عمل کنید تا فایده‌اش را ببرید. اینها رژیم غذایی روح است، رژیم غذایی صحّت جامعه است، صحّت خانواده است، باید عمل شود، ساده برگزار کنید.(3)

* پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. بحارالانوار، ج۴۳، باب۵، ص۹۴.  

     2. خطبه‌ عقد مورخه‌ ۵/۱/۱۳۷۲

3. خطبه‌ عقد مورخه‌ ۵/۹/۱۳۷۵