سمبوسه پیتزایی 116

150 گرم

گوشت چرخ کرده

250 گرم

قارچ

1 عدد

پیاز

1 عدد

فلفل دلمه ای

به مقدار لازم

پنیر پیتزای رنده شده

1 قاشق غذا خوری

رب گوجه فرنگی

به مقدار لازم

نمک و فلفل

1/2 قاشق چای خوری

زردچوبه

1 قاشق چای خوری

پودر آویشن

چاپ دستور پخت

برای تهیه سمبوسه پیتزایی ، ابتدا پیاز را نگینی خرد کرده و در مقدار کمی روغن تفت می دهیم . ( بهتر است از روغن کمی برای تفت دادن مواد استفاده کنید چون در پایان سمبوسه ها در روغن سرخ می شوند )
بعد از اینکه سبک و طلایی رنگ شدند ، گوشت چرخ کرده را نیز اضافه کرده و تفت می دهیم تا رنگ گوشت تغییر کند .
سپس قارچ های خرد شده و فلفل دلمه ای نگینی شده را نیز اضافه کرده و تفت می دهیم تا آب قارچ ها نیز خشک شده و مواد ما کاملا بپزند . حالا چاشنی ها را اضافه می کنیم . رب گوجه فرنگی ، نمک ، فلفل ، پودر آویشن و زردچوبه را نیز اضافه کرده و تفت می دهیم تا بوی خامی رب هم گرفته شود و بعد زیر حرارت را خاموش می کنیم .
سمبوسه ها را می توانید به دو شکل رولی و مثلثی تهیه کنید . برای سمبوسه به شکل مثلث ، نان لواش را به شکل مستطیل برش داده و مواد گوشتی را در گوشه نان می ریزیم . مقداری پنیر پیتزا روی مواد ریخته و بعد از همان گوشه شروع به مثلثی پیچیدن سمبوسه می کنیم .
برای سمبوسه رولی هم مقداری مواد را در یک طرف نان لواش ریخته و به آرامی رول می کنیم .
حالا در یک تابه روغن ریخته و اجازه می دهیم تا کاملا داغ شود و بعد سمبوسه پیتزایی را داخل روغن قرار می دهیم تا سرخ شود .
وقتی یک طرف سمبوسه سرخ شد ، آن را بر می گردانیم تا طرف دیگر آن هم سرخ شود .
سمبوسه پیتزایی را در ظرف مورد قرار داده و با سس دلخواه سرو می کنیم .

۹ خطر استرس زیاد برای بدن

هورمون کورتیزول که بعنوان هورمون استرس نیز شناخته شده، در تنظیم فشار خون، سوخت و ساز مناسب قند خون، آزادسازی هورمون انسولین برای حفظ سطح مناسب قند خون، سیستم دفاعی بدن، واکنش تحریکی و التهابی نقش دارد. کورتیزول به طور طبیعی صبح‌ ها در بالاترین سطح و شب ‌ها در پایین ترین سطح وجود دارد.

 

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از آوای سلامت کمی افزایش کورتیزول در بدن، تاثیرات مثبتی به دنبال دارد از جمله:

افزایش سریع انرژی به منظور مقابله بدن
افزایش فعالیت‌ های حافظه
بالا رفتن ناگهانی توان دفاعی بدن
حس کمتر نسبت به درد
کمک به حفظ تعادل حیاتی در بدن
برای نگهداری کورتیزول در سطحی مناسب و تحت کنترل، باید واکنش‌ های آرامش بدن پس از هر واکنش به استرس، فعال گردد. نشان داده شده است که وجود سطح بالا و طولانی مدت کورتیزول در جریان خون (آنچنان که در استرس مزمن پیش می ‌آید) دارای اثرات منفی زیر است:
کاهش کیفیت خواب:

همانطور که گفته شد، سطح کورتیزول هنگام خواب کم می شود اما اگر سطح کورتیزول بالا باشد، فرد دچار کاهش کیفیت خواب خواهد شد و لذت خواب عمیق از او سلب خواهد شد.
احساس خستگی بعد از خواب عمیق:

گاهی اوقات کورتیزول بالا منجر به بروز خستگی مزمن می شود به طوری که حتی بعد از استراحت کامل، فرد دوباره احساس خستگی می کند.
کمردرد و سردرد:

سطح کورتیزول بالا منجر به افزایش حساسیت بدن و مغز به درد می شود. بنابراین شما ممکن است احساس کمردرد، سردرد و دردهای عضلانی کنید.
افزایش وزن غیر قابل توضیح:

تحقیقات نشان می دهد که کورتیزول باعث افزایش چربی در بدن بخصوص در ناحیه شکم خواهد شد. تغذیه سالم و ورزش در این میان به تنظیم سطح کورتیزول کمک می کند.
ابتلا به عفونت:

کورتیزول بیش از حد منجر به تضعیف سیستم ایمنی بدن و ابتلای سریع به سرماخوردگی و آنفلوآنزا خواهد شد.
افزایش هوس مواد غذایی نامناسب:

مطالعات مختلف ارتباط بین سطح کورتیزول بالا و افزایش میل به غذاهای نامناسب را در مردان و زنان نشان داده است.
احساس اضطراب همیشگی:

سطح اضطراب و البته بدگمانی هنگام افزایش میزان کورتیزول بیشتر است.
ناراحتی های مکرر معده:

روده ها به استرس مزمن بسیار حساس هستند و سطح کورتیزول بالا می تواند منجر به یبوست، سوزش معده و گرفتگی عضلات گوارشی شود.
مشکلات قلبی:

تحقیق محققان هلندی بیانگر آن است که میزان بالای کورتیزول با مرگ در اثر بروز عوارض قلبی ارتباط تنگاتنگی دارد. در تحقیقی که به مدت شش سال روی ۸۶۰ نفر از افراد بالای ۶۵ سال که دارای بالاترین میزان کورتیزول در خون‌ شان بودند، انجام گرفت، مشخص شد که این افراد در معرض فزاینده خطر مرگ در اثر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی قرار دارند.

" جام جم "

شیعیان در زمان غیبت امام عصر (عج) چه وضعیتی دارند؟

 

امام باقر(ع) در پاسخ به این سوال که فرج چه‌زمانی خواهد بود، فرمودند: هیهات، هیهات!فرج نخواهد رسید، تا شما غربال شوید باز غربال شوید و باز غربال شوید، تا کدرها برود و صاف‌ها بماند.

 از امیر مؤمنان(ع) نقل است که رسول خدا(ص)  فرمود:«ای ابا الحسن بر خدا محقّق است این‌که اهل ضلال (گمراهان) را به بهشت داخل نماید» منظور رسول خدا(ص) از این گفتار، مؤمنانی هستند که در زمان فتنه (فساد) بر امامت امام غایب و پوشیده شده از چشم‌ها، پابرجا بمانند، کسانی که به امامت امام زمان(ع)  اقرار کنند و به ریسمانش چنگ زنند و منتظر ظهورش باشند. آنان که صبر در مصایب دوران غیبت دارند و تسلیم اوامر ائمّه دین هستند و در اطّلاع از وضعیت امام غایبشان دچار گمراهی شدند.

حضرت امیر(ع) می‌فرماید: دلیل صحّت این تفسیر این است که اگر خداوند، خورشید را که برای شناختن اوقات نماز، راهنما قرار داده است، در پشت پرده قرار دهد در آن صورت برای مردم وجوب نماز خواندن در اوّل وقت موسّع (آزاد) می‌شود تا برای ایشان، با برآمدن آفتاب وقت شناخته شود و یقین کند که ظهر شده است.

به همین نحو است برای کسی که منتظر خروج امام و چنگ‌زده به امامتش باشد، عمل به واجبات خداوند برایش موسّع است و با(رعایت)حدودش از او پذیرفته و از معنای آن‌چه که بر او واجب شده است، بیرون نمی‌شود، پس او صبرکننده و تحمّل شونده‌ای است که غیبت امامش برایش ضرر نمی‌رساند.(۱)

امیرمؤمنان(ع) می فرماید: در میان پرندگان مانند زنبور عسل باشید. همۀ پرنده‌ها او را ناتوان می‌شمارند و اگر پرنده‌ها بدانند در جوف آن‌ها چه برکتی نهفته است، این رفتار را به آن‌ها روا نمی‌داشتند!(شما هم با)مردمان با زبان و بدن‌هایتان به هم بپیوندید و معاشرت کنید،اما با دل‌ها و رفتارتان از آن‌ها دوری کنید. قسم به کسی که جان من در دست(قدرت)اوست!آن‌چه را که دوست می‌دارید، به آن نمی‌رسید(ظهور امامتان را نمی‌بینید)تا به روی همدیگر آب دهان بیندازید و تا بعضی بعضی دیگر(یکدیگر)را دروغ‌گو بنامید و تا از شما-شیعیانم-نماند،مگر مانند سرمه در چشم و نمک در طعام. به‌زودی به شما مثلی می‌زنم،مثل مردی را که طعامی(حبوباتی)داشته باشد و آن را تصفیه و پاک کند و بعد آن را در خانه‌ای جا دهد و تا خدا خواهد مدّتی صبر کند و دوباره به‌سوی آن طعام برگردد و ببیند سوس افتاده است،باز آن را تمیز نماید و تصفیه کند و سپس به خانه برگرداند،باز آن را بیرون نموده و ببیند مقداری از آن را بید زده است و هم‌چنین این کار را تکرار نماید تا از آن مقدار اندکی بماند که دیگر آفت نتواند به آن ضرر برساند،شما نیز چنین هستید(آن‌قدر تصفیه و غربال می‌شوید)تا از شما نماند مگر گروه کمی که هیچ‌فتنه‌ای نتواند(آن‌ها را از راه حقّ منحرف نماید و)به آن‌ها ضرر برساند.(۲)

جعفی گوید:به امام باقر علیه السّلام گفتم فرج چه‌زمانی خواهد بود، فرمود: هیهات،هیهات!

فرج ما نخواهد شد(سه‌بار فرمود) تا شما غربال شوید باز غربال شوید و باز غربال شوید،تا

کدرها برود و صاف‌ها بماند.»(۳)

محمد بن منصور از پدرش نقل می کند که گروهی خدمت امام صادق(ع) نشسته بودیم و صحبت می کردیم که ایشان به ما فرمودند: «چه می گویید؟- و به اصطلاح کجای کار هستید؟- هیهات! هیهات! نه به خدا قسم، آنچه چشم انتظار آن هستید نخواهد شد مگر اینکه غربال شوید، نه به خدا قسم، آنچه چشم انتظار آن هستید نخواهد شد مگر اینکه - مؤمن و متزلزل شما- از هم جدا شوند، نه به خدا قسم آنچه چشم انتظار آن هستید نخواهد شد مگر اینکه آزمایش شوید؛ نه به خدا قسم، آنچه چشم انتظار آن هستید نخواهد شد مگر بعد از اینکه ناامید شوید، نه به خدا قسم، آنچه چشم انتظار آن هستید نخواهد شد مگر بعد از آنکه شقی و بدبخت به شقاوتش برسد و سعید و نیک انجام به سعادتش دست یابد.» (۴)

محمد بن ابی نصر می گوید: «امام موسی کاظم علیه السلام فرمود: «بدانید که به خدا قسم، آنچه چشم انتظار آن هستید نخواهد شد مگر آنکه - مؤمن و متزلزل- از هم جدا شوند، مورد آزمایش قرار گیرید تا اینکه جز افراد بسیار نادری از شما باقی نماند»، آنگاه آیاتی از قرآن تلاوت فرمود که: (ام حسبتم ان تترکوا و لما یعلم الله الذین جاهدوا منکم)،(۵)(و یعلم الصابرین)، (۶) «آیا پنداشتید که بدون مشخص شدن مجاهدان و استقامت کنندگان، - از شما دست برداشته می شود؟» (۷)

امام رضا(ع) از پدران بزرگوارش از امیر المؤمنین نقل می کند که فرمود: «...در دوران غیبت، جز دینداران ناب که یقین در جانشان رسوخ کرده و خداوند از آنان بر ولایت ما پیمان گرفته و ایمان را در جانشان ثابت کرده و به دم الهی یاریشان نموده است، کسی بر اعتقاد خود، استوار نخواهد ماند.» (۸)

 اسحق بن سعد اشعری می گوید: امام عسکری(ع) فرمود: «به خدا قسم غیبتی خواهد داشت که جز آنها خداوند در اعتقاد به امامت او استوارشان کرده و برای دعا در تعجیل فرجش موفقشان کرده، کسی دیگر، از نابودی رهایی نخواهد یافت.» به آن حضرت عرض کردم: «یا بن رسول الله! آیا غیبتش به طول می انجامد؟» فرمود: «آری به خدا قسم، تا آن قدر به درازا می کشد که بیشتر معتقدان به او از اعتقادشان بر می گردند و جز آنها که خداوند درباره‌ ولایت ما از آنها پیمان گرفته و ایمان را در قلبشان راسخ کرده و به دم الهی یاریشان کرده است کسی دیگر بر اعتقاد به او باقی نخواهد ماند.» (۹)

منابع:

۱-بحار الأنوار:١۴٣/۵٢ ب ٢٢ ح ۶١ از تفسیر نعمانی

۲- سیمای جهان در عصرامام زمان عج ج ۱ ص۵۹۱-۵۹۰ به نقل از غیبت نعمانی:

ص ٨ و ١١٢؛بحار الأنوار:١١۵/۵٢ ب ٢١ ح ٣٧ از غیبت نعمانی؛بشارة الإسلام:

ص ۵٢؛الزام النّاصب:ص ٨٠؛یوم الخلاص:ص ١٨٨         

۳- بحار ج۵۲ص۱۱۳ب۲۱ ح۲۸ از غیبت طوسی

۴- ظهور نور ص ۹۷ به نقل از اثبات‌الهداه، ج ۳، ص ۵۱۰، روایت ۳۲۹

 ۵-توبه: ۱۶- آیا گمان کردید که بدون آزمایش الهی و مشخص شدن مجاهدانتان، از شما

دست برداشته می شود؟

۶-آل عمران:۱۴۲

۷ -ظهور نور ص ۹۷ به نقل از اثبات‌الهداه، ج ۳، ص ۵۱۰، روایت ۳۳۰

۸- همان ص ۴۶۴، روایت ۱۱۷

۹- همان ص ۴۷۹، روایت ۱۸۰

فریب عبادت کسی را نخورید!

 

از وصایای امام علی(ع) به کمیل بن زیاد: ای کمیل! شیفته کسانی که نماز طولانی می‌خوانند و مدام روزه می‌گیرند و صدقه می‌دهند و گمان می‌کنند که آدم‌های موفقی هستند، مباش و فریب آنها را نخور! زیرا ممکن است که به این عبادات عادت کرده باشند، یا بخواهند عمدا مردم را فریب دهند.
ای کمیل! شیطان وقتی قومی را دعوت به گناهانی مثل زنا، شراب‌خواری، ریا و آنچه شبیه این گناهان است می‌نماید، عبادات زیاد را با طول رکوع و سجود و خضوع و خشوع پیش آنان محبوب می‌گرداند. وقتی خوب آنها را به دام انداخت، آنگاه آنان را دعوت به ولایت و دوستی پیشوایان ظلم و ستم می‌نماید. (1)

ــــــــــــــــــــــــــــــ

1- بحارالانوار، ج 84، ص 229

راستگویی و امانت‌داری شاخص‌های خوبی افراد

 

 قال‌الامام الصادق‌(ع):

لاتنظروا الی طول رکوع الرجل و سجوده فان ذلک شیئ قد اعتاده، فلو ترکه استوحش

لذلک، ولکن انظروا الی صدق حدیثه و اداء امانته»

امام‌صادق(ع) فرمود: برای اینکه پاکی و خوبی مردی را بشناسید به رکوع و سجده

طولانی او نگاه نکنید، زیرا او به این عمل معتاد شده، اگر ترک کند از ترک عادت

وحشت زده می‌شود، ولی به راستگویی و ادای امانتش نگاه کنید، و او را

از این راه بشناسید. (1)

ــــــــــــــــــــــــــــــ

1- اصول کافی، ج 2، ص105

بحث ایمان دگر

بحث ایمان دگر و جوهر ایمان دگر است

جامــــه پاکـــی دگــر وپاکی دامان دگر است

کــــس ندیدیم کـــــه انکــــار کــــــــند وجدان را
حــــرف وجــــــدان دگـــر و گوهر وجدان دگـر است

کــــس دهـــان را به ثناگـــــویی شیــــطان نگــشود
نفــــی شیطان دگــــر و طاعت شیـــــطان دگــــر است

کـــس نگــــفته است ونگـــــوید کــــــه دد ودیــــو شویــــد
نقــــش انســـــان دگــــــر ومعنــــــی انســــان دگـر است

کــــس نیامـــــد کــــــه ستایــــد ستــــم وتفرقــــــــه را
سخـــن از عـــدل دگـــــــر ، قصه احسان دگــر است

هــــــرکـــــــه دیدم بخدمت کــــمری بست بعهــــد
مــــرد پیمان دگــــــر وبستـــــن پیمان دگر است

هــــرکــــه دیدیــــم بحفظ گـــــله از گرگان بود
قصد قصاب دگر ، مقصد چوپان دگر است...

رحیم معینی کرمانشاهی

سمبوسه خوزستانی 115

مناسب برای

3 نفر

150 گرم

گوشت چرخ کرده

1 عدد

پیاز

1 عدد

سیب زمینی

1 عدد

فلفل دلمه ای

3 حبه

سیر

1/2 قاشق چای خوری

زردچوبه

2 قاشق غذا خوری

رب گوجه فرنگی

2 قاشق غذا خوری

گشنیز خرد شده

به مقدار لازم

نمک و فلفل

چاپ دستور پخت

برای تهیه سمبوسه خوزستانی ، ابتدا پیاز را نگینی خرد کرده و در مقدار کمی روغن تفت می دهیم تا نرم شود . سیر رنده شده را هم اضافه کرده و تفت می دهیم تا بوی سیر نیز در آید . حالا گوشت چرخ کرده و فلفل دلمه ای را هم اضافه کرده و تفت می دهیم تا رنگ گوشت تغییر کند . نمک ، فلفل فراوان ، زردچوبه و رب را هم اضافه کرده و تفت می دهیم تا بوی خامی رب گرفته شود .
سیب زمینی را پوست گرفته و نگینی خرد می کنیم . سپس آن را به صورت جداگانه در تابه ای دیگر تفت می دهیم تا سرخ شود . سیب زمینی های سرخ شده را به سس گوشت اضافه کرده و تفت می دهیم تا تمامی مواد کاملا باهم مخلوط شوند . در پایان گشنیز خرد شده را نیز اضافه کرده و بعد از چند دقیقه زیر حرارت را خاموش می کنیم . خمیر آماده را روی سطح کار آرد پاشی شده قرار داده و با وردنه به قطر ۳ میلی متر باز می کنیم . خمیر را با کاتر به صورت مستطیل برش داده و سس گوشتی را در گوشه ای از خمیر ریخته و به صورت مثلثی تا می کنیم .
تمامی سمبوسه ها را به همین روش آماده کرده و در روغن داغ سرخ می کنیم .
وقتی یک طرف سمبوسه ها سرخ شد ، آن را بر می گردانیم تا طرف دیگر آن نیز سرخ شود .

پیراشکی مرغ 114

مناسب برای

4 نفر

300 گرم

فیله مرغ

1 عدد

پیاز

1 عدد

فلفل دلمه ای

1 عدد

گوجه فرنگی

3 پیمانه

آرد

1 پیمانه

شیر ولرم

1 قاشق سوپخوری

خمیر مایه

1/2 پیمانه

روغن

1 قاشق چای خوری

شکر

1 قاشق چای خوری

نمک

به مقدار لازم

پودر آویشن

به مقدار لازم

نمک و فلفل

1 عدد

تخم مرغ

چاپ دستور پخت

برای تهیه پیراشکی مرغ ، ابتدا خمیر آن را آماده می کنیم . شیر ولرم و شکر را باهم ترکیب کرده و سپس مایه خمیر را به آن اضافه کرده و به مدت ۱۰ دقیقه کنار می گذاریم تا خمیر مایه عمل آید و پف کند .
سفیده تخم مرغ را جدا کرده و روغن را به همراه خمیر مایه به عمل آمده به آن اضافه کرده و مخلوط می کنیم .
آرد و نمک را باهم ترکیب کرده و کم کم به مایع بالا اضافه می کنیم و خمیر را ورز می دهیم تا زمانی که خمیر یک دستی به دست آمده و به دست نچسبد . ( آرد را حتما کم کم اضافه کنید چون شاید نیازی به اضافه کردن همه آن نباشد )
خمیر به دست آمده را روی سطح کار قرار داده و حسابی ورز می دهیم و یا اینکه به اندازه کافی روی سطح کار می کوبیم .
حالا ظرف مورد نظر را کمی چرب کرده و خمیر را داخل آن قرار داده و سپس روی آن را با پارچه تمیزی می پوشانیم و به مدت ۱ ساعت در جای گرمی قرار می دهیم تا خمیر عمل بیاید و حجم آن دو برابر شود .
تا آن زمان مواد میانی پیراشکی مرغ را آماده می کنیم .
فیله مرغ را خرد کرده و در مقدار کمی روغن تفت می دهیم تا رنگ مرغ تغییر کند . سپس پیاز نگینی شده را اضافه کرده و تفت می دهیم تا پیاز ها هم سرخ شوند . حالا فلفل دلمه ای و گوجه فرنگی نگینی شده را نیز اضافه کرده و به آن نمک ، فلفل و پودر آویشن را اضافه کرده و تفت می دهیم . سپس در تابه را می بندیم و اجازه می دهیم تا مواد داخل پیراشکی با حرارت ملایم بپزد . سپس زیر حرارت را خاموش کرده و در تابه را باز می کنیم تا مواد پیراشکی خنک شود .
حالا خمیر به عمل آمده را آورده و با دست پف اضافی آن را می گیریم .
خمیر را به چند قسمت تقسیم کرده و هربار یک چانه از آن را روی سطح کار آرد پاشی شده قرار داده و با وردنه به شکل دلخواه باز می کنیم . سپس از مواد آماده شده داخل خمیر قرار داده و پیراشکی مرغ را می پیچیم .
تمامی پیراشکی ها را به همین روش آماده کرده و آنها را در سینی فر قرار می دهیم . روی پیراشکی ها را با زرده تخم مرغ رومال کرده و در صورت تمایل کمی کنجد و یا سیاه دانه می پاشیم .
پیراشکی مرغ را در فر از قبل گرم شده به مدت نیم ساعت قرار می دهیم تا بپزد . سپس گریل را روشن کرده و اجازه می دهیم تا روی آن نیز طلایی رنگ شود .

کدام نماینده ها با موگرینی سلفی گرفتند؟! +تصاویر

مراسم تحلیف رییس جمهوری دیروز با حاشیه هایی همراه بود که یکی از این

 

حاشیه ها گرفتن عکس سلفی با فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی

 

اتحادیه اروپا بود.

 

به گزارش جام جم آنلاین، برخی از نمایندگان مجلس روز گذشته در حاشیه مراسم تحلیف رییس جمهوری عکس گرفتند که این عکس ها برخی به صورت سلفی و یکهویی و برخی نیز بصورت دسته جمعی گرفته شد.

این اقدام نمایندگان که با واکنش هایی همراه بود سبب شد برخی همچون نماینده شیراز در پستی در اینستاگرام خود از مردم بخاطر این رفتار خود عذرخواهی کند.

" جام جم "

حدیث روز

پیامبر (ص):

 

دعا کردن هنگام رقّت قلب را غنیمت شمرید، که رقت قلب، رحمت است.

 

منبع: نهج الفصاحه

انتخاب رشته

اندر حکایت سه راهی زندگی : سقوط یا عروج

 

 

 " جام جم "

سلفی عجیب با موگرینی در مجلس

نمایندگان ملت ، واقعا جای تاسف دارد 

" پایگاه خبری تحلیلی اعتدال "

واکنش بازیگر زن به سلفی با موگرینی/ عکس

واکنش بهنوش بختیارى به اقدام عجیب نمایندگان ملت در روز تحلیف

" پایگاه خبری تحلیلی اعتدال "

چیستی کینه

چیستی کینه

کینه، واژه‌ای فارسی است که در برابر واژگان عربی چون حقد،‌ ضغن،‌ غل و مانند آن به کار می‌رود. در آیات قرآن از غل سخن به میان آمده است و این واژه چندین بار مطرح شده و آن را صفتی زشت و ناپسند در آدمی دانسته و پیامبران(ع)، مومنان و اهل بهشت را از آن مبرا و پاک دانسته است. (آل عمران، آیه ۱۶۱؛ حشر، آیه ۱۰)
از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود: حِقدُ المُوًمِن مقامُهُ ثُم یفارقُ اخاهُ فلا یجِد علیهِ شیْئا وحِقْد الکافر دهره؛ کینه مؤمن همان جا و در زمان درگیری است و هنگامى که جدا شد در دل خود چیزى ندارد؛ اما کینه و دشمنى کافر همیشگى است. (بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۲۱۱)
غل حالتی است که ریشه در حسادت دارد. از این رو مومنان از خداوند می‌خواهند تا غل و کینه‌ای نسبت به برادران ایمانی خود نداشته باشند؛ چرا که این حالت بیانگر وجود صفت زشت حسادت است. خداوند درباره نیایش مومنان می‌فرماید: و نیز از اهل ایمان کسانى که بعد از آنان (مهاجران و انصار) آمده‏اند و مى‏گویند: پروردگارا، بر ما و بر آن برادرانمان که در ایمان آوردن بر ما پیشى گرفتند ببخشاى و در دل‌هایمان نسبت به کسانى که ایمان آورده‏اند هیچ‌گونه‏ کینه‏اى مگذار. پروردگارا، براستى که تو رئوف و مهربانى. (حشر، آیه ۱۰)
در حقیقت یکی از عوامل ایجاد حقد و کینه، حسادت شخص نسبت به موفقیت‌های دیگری است که موجب می‌شود تا شخص نسبت به او نفرتی در نفس احساس کند و عامل بیزاری پایدار می‌گردد. بنابراین، همواره حقد و کینه نسبت به دوستان و آشنایان است و انسان نسبت به کسی که شناختی ندارد کینه نمی‌ورزد.
می‌گویند اگر شتر در هنگام نحر بگریزد، تا زمانی که از شخص نحرکننده انتقام نگیرد و او را با لگدهایش نکشد دست‌بردار نیست. پس کینه شتری به سبب رفتار خصومت‌آمیز نحرکننده پدید آمده است. بنابراین می‌توان ریشه و خاستگاه کینه‌توزی باطنی را حسادت و دشمنی دانست.
کینه، بیزاری و نفرت درونی و خشم فروخورده است که شخص نه به قصد گذشت و عفو (کظم‌الغیظ) بلکه به قصد انتقام در دل نگه می‌دارد. کینه، عقده درونی است که در بسیاری از موارد به سبب عدم امکان مقاومت و یا مقابله با دشمن یا از روی حسادت شکل می‌گیرد و این تنفر و بیزاری همواره در نفس آدمی باقی است. بنابراین، حقد و کینه‌توزى، ثمره تلخ خشم و حسادت است.
امیرمومنان على(ع) در بیان خاستگاه و ریشه کینه، به حسادت ‌اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که حسود دارای کینه عمیق است و می‌بایست از چنین شخصی پرهیز کرد؛ چرا که کینه‌توزی او پایدار است و دیر درمان است و می‌تواند زیانی بس بزرگ به آدمی وارد سازد. آن حضرت(ع) در بیان خصوصیات حسود به کینه‌توزی او ‌اشاره کرده و می‌فرماید: اَلحَسودُ سَریعُ الوَثبَهِ، بَطىءُ العَطفَهًِْ؛ حسود زود خشمگین مى‌شود و دیر کینه از دلش مى‌رود. (بحارالانوار، ج۷۳، ص۲۵۶، ح۲۹)

البته امیرمومنان علی(ع) از علل کینه‌توزی را سرزنش افراطی می‌داند. به این معنا که اگر نسبت به خطا و ‌اشتباهات دیگران چشم‌پوشی نداشته باشیم، زمینه کینه‌توزی را در آنها پدید آورده‌ایم. آن حضرت می‌فرماید: اِحتَمِل أَخاکَ عَلى ما فیهِ وَلاتُکثِرِ العِتابَ، فَإِنَّهُ یورِثُ الضَّغینَهًَْ؛ برادرت را با همان وضعى که دارد تحمل کن و زیاد سرزنش نکن، زیرا این کار کینه مى‌آورد.(تحف‌العقول، ص۸۴)

آثار کینه‌توزی

چنانکه گفته شد،‌ ریشه و خاستگاه کینه‌توزی خشم، خصومت و حسادت است. هر گاه انسانی از کسی خشمگین می‌شود و نمی‌تواند به هر دلیلی آن را بروز دهد، نفرت و بیزاری در درون پدید می‌آید که از آن به کینه یاد می‌شود. همچنین نسبت به کسانی که دشمن است و خصومت دارد، اگر نتواند بر آنها غلبه کند و چیره شود، این خصومت در نفس او جای می‌گیرد و به شکل کینه باقی می‌ماند. همچنین اگر نسبت به موفقیت‌های کسی حسادت ورزد، گاه این حسادت به هر دلیلی عمق می‌یابد و به شکل کینه درمی‌آید.
بر این اساس می‌توان آثار کینه‌توزی را در ابعاد چندی تحلیل و تبیین کرد؛ چرا که کینه‌توزی به عنوان حسادت یا خصومت و یا خشم عمق‌یافته‌ای است که تمام فکر و ذهن کینه‌توز را به خود مشغول داشته است و به عنوان یک دغدغه ذهنی با او همراه است و دست از او برنمی‌دارد.
از آنجا که کینه از جمله گناهان قلبى است، تاثیر آن در روح و روان کینه‌توز بیشتر است. مثلا انسان وقتى خشم خود را به دل مى‏گیرد مسلماً قادر بر تشفّى قلب نخواهد بود، لذا این حالت در درون او نفوذ کرده و آنجا پایدار و محفوظ مى‏ماند و بالاخره سر از کینه بر مى‏آورد. در این حالت شخص همواره با خود درگیر است و هرگز آرام و قرار ندارد و پریشان‌حال و پریشان‌خاطر بوده و از تعادل شخصیتی و روانی برخوردار نخواهد بود؛ چرا که جاى کینه در نفس است. پس چون نفس درگیر و پریشان است آن را در رفتار و کردار خویش به نمایش می‌گذارد.
شخص کینه‌جو، چون توان زمین زدن طرف مقابل را ندارد و یا آبرویش را کسى برده و به او تهمت زده شده و یا از کسی فحش و دشنامی شنیده، یا از ریاست و مال او را محروم کرده و یا بلاهای دیگری را بر سرش آورده؛ دشمنى او را به دل مى‌گیرد تا در موقع حساس و وقت مناسب او را به زمین بزند و نابودش کند. پس همواره فکر و ذهن کینه‌توز درگیر انتقام است.
از آنجا که بدترین تاثیر کینه‌توزی در خود شخص کینه‌توز و روح و روان او ایجاد می‌شود، امیرمومنان على(ع) پیشنهاد می‌دهد که خود را از کینه‌توزی برهانیم تا به آسایش و آرامش قلب و عقل و روح برسیم؛ چراکه کینه‌توزی قلب و ذهن و عقل را درگیر خود می‌کند و آرامش را از عقل و قلب سلب می‌کند. آن حضرت می‌فرماید: مَنِ اطَّرَحَ الحِقدَ استَراحَ قَلبُهُ وَلُبُّهُ؛ هر کس کینه را از خود دور کند، قلب و عقلش آسوده شوند.(غررالحکم، ج۵، ص ۳۲۶، ح۸۵۸۴)
همیشه کینه‌توز از دیدن شخص رنج مى‌برد و روزبه‌روز آتش کینه در دلش بیشتر و فروزان‌تر مى‌شود. به گونه‌ای که قوه عاقله او مغلوب قوه غضب مى‌شود. چنین حالتی آرامش را از او می‌گیرد و روان و روحش را خسته می‌کند و جسمش را به تحلیل می‌برد، از این رو می‌توان گفت که یکی از علل لاغری و رنجوری و بی‌حوصلگی در برخی از افراد را می‌بایست در کینه‌توزی برخاسته از دشمنی و خشم و حسادت دانست.
امام علی(ع) در‌باره تاثیر زیانبار روانی و روحی کینه‌توزی برای خود کینه‌توز می‌فرماید: اَلْحَقودُ مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ الهَمِ؛ کینه‏توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان. (غررالحکم، ح ۱۹۶۲)
پس کینه‌توزی هم روح و روان کینه‌توز را می‌آزارد و هم غم و اندوهش را دوچندان می‌کند. از این رو افسردگی در کینه‌توزان امری عادی و طبیعی است؛ زیرا کینه‌توزی چرکی در روح و روان شخص است که او را روزبه‌روز بیمارتر می‌کند و زمینه افسردگی را در او فراهم کرده و تقویت می‌کند.
بر پایه آموزه‌های اسلامی کسانی که گرفتار دنیا هستند اهل کینه‌توزی هستند و انسان مومن به سبب اینکه از دنیا رها شده و در بند محبت دنیا نیست، هیچ کینه‌ای ندارد.(بحارالانوار، ج۶۸، ص۱۵۶، ح۱۱)
اما انسان‌های دنیاطلب و دنیاپرست برای هر چیز کوچک و بزرگ دنیوی، دچار کینه‌توزی می‌شوند. آنان به سبب هر عمل خطا و یا گناهی که دیگری مرتکب شده و منفعت دنیوی آنها را از میان می‌برند، نسبت به او کینه‌توزی می‌کنند. امیرمومنان على(ع) با ‌اشاره به حقارت دنیا به مردمان هشدار می‌دهد که دنیا ارزش این را ندارد که آدمی برای آن کینه ورزد. آن امام می‌فرماید: اَلدُّنیا أَصغَرُ وَ أَحقَرُ وَ أَنزَرُ مِن أَن تُطاعَ فیهَا الحقادُ؛ دنیا کوچک‌تر و ناچیز‌تر از آن است که در آن از کینه‌ها پیروى شود. (غررالحکم، ج۲، ص ۵۲، ح۱۸۰۴)
کینه‌توزی به سبب آنکه عقل و هوش آدمی را می‌رباید و تمام هم و غم افراد را به خود مشغول می‌دارد،‌ اجازه نمی‌دهد تا کارهای خوب بکند یا کارهای نیک دیگران را بپذیرد. از این رو با نفرت و بیزاری به کارهای نیک شخصی که نسبت به او کینه دارد، می‌نگرد و خوبی‌های او را بد می‌بیند.
کینه‌توزی همانند حسادت پیش از آنکه به دیگری ضرر و ضربه بزند به خود کینه‌توز ضرر و زیان می‌رساند و حتی کارهای نیک او را تباه می‌سازد. امیرمومنان علی(ع) کینه‌توزی را نابودگر کارهای نیک انسانی برمی‌شمارد و به آدمی نسبت به کینه‌توزی هشدار می‌دهد و می‌فرماید: اَلغِلُّ یُحبِطُ الحَسَناتِ؛ کینه، خوبى‌ها را نابود مى‌کند. (غررالحکم، ج۱، ص ۱۶۸، ح ۶۴۲۹)

کینه‌توزی موجب می‌شود تا انسان و جامعه در فتنه و آشوب گرفتار آید؛ بسیاری از درگیری‌ها، خشونت‌ها و فتنه‌هایی که در میان خانواده‌ها و جامعه بشری پدید می‌آید،‌ ریشه در کینه‌توزی و کینه شتری انسان‌ها دارد. امیرمومنان علی(ع) فتنه‌ها را نتیجه کینه دانسته و نسبت به آن هشدار می‌دهد و می‌فرماید: سَبَبُ الفِتَنِ الحِقدُ؛ علت فتنه‌ها و آشوب‌ها کینه‌توزى است.(غررالحکم، ج۴، ص ۱۲۱، ح۵۵۲۲)

راه‌های درمان کینه‌توزی

گذشت و احسان

با توجه به علل و عواملی که برای کینه‌توزی بیان شده می‌توان برای درمان، نخستین گام را در از میان بردن علل و عوامل و بسترهای کینه‌ورزی برداشت. از آنجا که ریشه بسیاری از کینه‌توزی‌ها حسادت و خشم است می‌بایست با پیروی از آموزه‌های قرآن به جای دل بستن به امور مادی و دنیوی به مسائل معنوی و اخروی توجه کنیم. این امر موجب می‌شود تا از حسادت و خشم در امان باشیم و اهل احسان و عفو و گذشت گردیم. همچنین به جای حسادت اهل غبطه شویم و موفقیت دیگران را الگوی موفقیت خود قرار دهیم و با بهره‌گیری از روش‌های او امکان موفقیت را برای خود فراهم آوریم.
بی‌گمان گذشت از خطا و ‌اشتباه دیگران بهترین راه برای جلوگیری از گرفتارشدن در کینه‌توزی است. رسول اکرم(ص) در این باره می‌فرماید: تَعافَوا تَسقُطِ الضَّغائِنُ بَینَکُم؛ از یکدیگر گذشت کنید، تا کینه‌هاى میان شما از بین برود.(کنزالعمال، ج۳، ص۳۷۳، ح۷۰۰۴)
اگر اهل گذشت و احسان و عفو باشیم هرگز گرفتار کینه‌توزی نخواهیم شد و از این بیماری و رذیلت اخلاقی در امان خواهیم ماند و در واقع گذشت، شاه کلید درمان کینه‌ورزی به‌شمار می‌رود.
درباره دوستان و خویشان یا هر فردی که آدمی را با عمل ناپسند و ناسنجیده یا زشت خود می‌آزارد می‌بایست عفو و احسان و گذشت داشته باشیم و پوزش آنان را بپذیریم و اگر از کسی آزرده هستیم، از او گلایه و شکایت کنیم تا دل‌هایمان دچار عقده روحی نشده و آرام گیرد. امام هادى(ع) پیشنهاد می‌کند که برای رهایی از کینه‌توزی راه گلایه و سرزنش را در پیش گیریم تا گرفتار حقد و کینه نشویم. آن حضرت(ع) می‌فرماید: اَلعِتابُ مِفتاحُ الثِّقالِ وَالعِتابُ خَیرٌ مِنَ الحِقدِ؛ گلایه کردن کلید سرسنگینى و بهتر از کینه است. (بحارالانوار، ج۷۸، ص۳۶۹، ح۴)

البته باید توجه داشت که در سرزنش کردن راه افراط را نپیماییم؛ چرا که عتاب زیادی هم خود کینه‌توزی را سبب می‌شود؛ چنانکه امام على(ع)  فرموده است: اِحتَمِل أَخاکَ عَلى ما فیهِ وَلاتُکثِرِ العِتابَ، فَإِنَّهُ یورِثُ الضَّغینَهَ؛ برادرت را با همان وضعى که دارد تحمل کن و زیاد سرزنش نکن، زیرا این کار کینه مى‌آورد. (تحف‌العقول، ص۸۴)

هدیه دادن

هدیه دادن یکی از راه‌های از بین برنده کینه در دل‌های دیگران است. ما برای اینکه از شر و زیان کینه‌توزی دیگران در امان باشیم، با استفاده از هدیه، خود را در دژ استواری قرار دهیم که کینه به آن راه نمی‌یابد. رسول اکرم(ص) در این باره سفارش کرده و می‌فرماید: الهَدِیَّهًُْ تُذهِبُ الضَّغائنَ مِن الصُّدورِ؛ هدیه دادن، کینه‏‌ها را از سینه‌‏ها مى‏برد. (میزان‌الحکمه، ح ۲۱۲۰۰)
در روایتی دیگر از آن حضرت (ص) روایت شده که در این باره فرموده است: تَهادَوا فَإِنَّها تَذهَبُ بِالضَّغائِنِ؛ به یکدیگر هدیه بدهید، زیرا کینه‌ها را از بین مى‌برد. (کافى، ج۵، ص ۱۴۴، ح۱۴)
البته امیرمومنان علی(ع) روش دیگری را نیز سفارش می‌کند که با آن می‌توان از کینه دیگران در امان ماند. آن حضرت(ع) می‌فرماید: اِحصِدِ الشَّرَّ مِن صَدرِ غَیرِکَ بِقَلعِهِ مِن صَدرِکَ؛ براى دِرو کردن بدى از سینه دیگران، آن را از سینه خودت ریشه‌کَن کُن. (نهج‌البلاغه، حکمت ۱۷۸)
در حقیقت اگر انسان آنچه خود می‌پسندد برای دیگران بپسندد یا آنچه برای خود نمی‌پسندد برای دیگران هم نپسندد، آن زمان از کینه‌توزی دیگران در امان خواهد بود؛ چراکه خود اهل حقد و کینه نیست و همین خصلت موجب تغییر در رفتار دیگران می‌شود. البته همواره افرادی هستند که بیرون از این قاعده قرار می‌گیرند؛ چرا که هر کار خوبی بکنید، تغییر روحیه و رفتار نخواهند داد. از این رو پیامبر(ص) با آن همه خلق عظیم و نیکوی خویش از سوی برخی‌ها گرفتار کینه بود.
گاه شرایط محیطی می‌تواند عامل زدودن کینه شود. امام على(ع) سختی‌ها و شداید در زندگی فردی و اجتماعی را بستری برای از میان رفتن کینه‌ها می‌داند و می‌فرماید: عِندَ الشَّدائِدِ تَذهَبُ الأَحقادُ؛ در هنگام سختى‌ها و گرفتارى‌ها کینه‌ها از بین مى‌رود. (غررالحکم، ج۴، ص۳۲۳، ح۶۲۱۲)
پس در شرایط سخت از جمله جنگ‌ها، افراد جامعه چون دغدغه مهم‌تری دارند، از کینه‌توزی رهایی می‌یابند. این بدان معنا خواهد بود که شرایط رفاه و رفاه‌زدگی خود عامل تشدید‌کننده کینه‌توزی است. بنابر این می‌بایست در میان علل و عوامل یا بسترسازهای کینه‌توزی به مسئله آسایش و رفاه افراطی نیز ‌اشاره کرد؛ چرا که اگر در شرایط سخت کینه‌توزی‌ها از میان می‌رود؛ در شرایط رفاه و آسایش و ترف کینه‌توزی یا ایجاد یا تشدید می‌شود.

کارتون / سماجت خورشید!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   

         این روزها مردم تلاش می‌کنند خود را به گرمای شدید هوا عادت دهند.

 

"پایگاه خبری تحلیلی اعتدال "