1- روز 12 بهمن 1357، قرار بود اتومبیل حامل امام که از فرودگاه مهرآباد به قصد بهشت زهرا حرکت کرده بود در دانشگاه تهران توقف و رهبر فقید انقلاب در دانشگاه هم سخنرانی کند. به عبارت دیگر سه سخنرانی برای امام برنامه ریزی شده بود:
اول به محض ورود و در همان سالن فرودگاه که انجام شد. دوم دانشگاه تهران و سوم بهشت زهرا. اما ظاهرا خبر می رسد که نیروهای مجاهدین خلق و فدایی ها کنترل دانشگاه را بر عهده دارند و احتمال حضور آنان در کنار امام و روی جایگاه و استفاده تبلیغاتی در شعار و عکس وجود دارد. امام در دانشگاه تهران توقف نکرد و به حرکت خود ادامه داد. در آن زمان تلفن همراه نبود و این اطلاع رسانی سریع و منتفی شدن سخنرانی اسباب شگفتی بسیاری شد.
2- در روز 21 بهمن، پس از آن که فرمانداری نظامی تهران ساعت حکومت نظامی و منع آمد و شد را 4 بعد از ظهر تعیین کرد مرحوم آیت الله طالقانی اطلاعیه ای صادر کرد و هشدار داد می خواهند حمام خون برپاکنند. تصور طالقانی که تنها سه ماه قبل از زندان آزاد شده بود این بود که کودتایی تدارک دیده شده است.
این اطلاعیه چاپ هم شده و آماده توزیع بود. اما رهبری انقلاب موضع متفاوتی گرفت وبه عکس از مردم خواست بیرون بیایند. طالقانی نیز بلافاصله دستور داد اطلاعیه توزیع نشود هر چند که انقلابیون نزدیک به آیت الله آن اعلامیه را نزد خود داشتند و بعضا هنوز دارند. اقدام امام چنان جسورانه و غافل گیر کننده بود که برخی گفتند امام بین دو نماز ظهر پیامی از عالم غیب دریافت کرده و در این باره مواردی مطرح کردند. اما نه شخص رهبری فقید انقلاب نه بستگان هیچ یک چنین داعیه ای را مطرح نکرده اند.
3- روز 22 بهمن 57 آیت الله حسن لاهوتی در پادگان باغشاه و در میانه درگیری ها بود و بعد از سقوط پادگان از مردم می خواست سلاح ها را تحویل او دهند و چون روحانی شناخته شده و مبارزی بود به او اعتماد می کردند و از او حرف شنوی داشتند.
جالب این که هواداران مجاهدین و فداییان که اتفاقا مدعی دوستی با این روحانی مبارز بودند از تحویل سلاح خودداری می کردند و ترجیح می دادند از این فرصت استفاده کنند و بیشتر مسلح شوند. نقش لاهوتی چنان بود که مردم و انقلابیون به صورت خودجوش نام پادگان را از باغشاه به لاهوتی تغییر دادند. همان گونه که خود مردم نام پارک فرح را به «گلسرخی» تغییر دادند. اما این گونه تغییر نام ها بعدا تصویب نشد و پادگان باغشاه به «حُرّ» و نه لاهوتی تغییر نام داد. چنان که پارک فرح هم پارک لاله شد نه گلسرخی.
4- یک روز پس از پیروزی انقلاب این شایعه در تهران پیچید که آب لوله کشی مسموم شده است و موجی از نگرانی در میان مردم به وجود آمد. همان شب (شامگاه 23 بهمن 57) مهندس بازرگان به رادیو رفت و به گواه مجری یک لیوان آب نوشید و گفت: خیال مردم آسوده باشد. هیچ مسمومیتی در کار نیست و اگر باشد تا پایان این برنامه مشخص می شود.
بازرگان نه تنها نخست وزیر بود که در خاطره نسل قبل به عنوان مجری پروژه لوله کشی آب تهران در اوایل دهه 30 نیز شناخته می شد و از این نظر سخن او حجت به شمار می رفت و خوش بختانه شایعه تکذیب شد. جسارت و ابتکار بازرگان اما در خاطره ها ماند.
5- در همان شب های اول شماری از فرماندهان و مقامات رده اول بازداشت شده را مقابل دوربین تلویزیون آوردند. سر نعمت الله نصیری رییس ساواک باند پیچی شده بود و چون یکی از انقلابیون که از آنها پرسش و نه بازجویی می کرد دکتر یزدی بود سال هاست که برخی رسانه های خارجی این شایعه را ساخته اند که انگار در حال بازجویی است.
حال آن که طبعا نیروهای انقلابی گرد سران دستگیر شده جمع شده بودند تا زندان بانان سابق خود را از نزدیک ببینند. در همان برنامه نصیری گفت: از شکنجه های ساواک اطلاع نداشته! در این لحظه آیت الله لاهوتی جلو آمد و گفت: مگر خودت به گوش من سیلی نزدی؟! کاش تلویزیون به جای اصرار بر پخش صدباره ماجرای اختلافات سال 60 این گونه برنامه های مربوط به همان روزها را بی کم و کاست پخش کند. قبل از آن که «من و تو» از آنها استفاده کند!
6- در همان نخستین روزهای پیروزی خبرنگار کیهان با صادق قطب زاده که رییس رادیو وتلویزیون شده بود مصاحبه کرد و از او پرسید: آیا شما در این زمینه (رسانه) تخصص دارید که مسوولیت چنین کاری را پذیرفته اید؟ او پاسخ داد: اگر بنا بر واگذاری مسوولیت بر اساس تخصص باشد من باید وزیر «مبارزه با رژیم» می شدم چون تخصص من همین است ولی چنین وزارتخانه ای نداریم!
پرسش دیگر از او درباره سرود «ای ایران» بود و این که چرا از تلویزیون پخش نمی شود؟ قطب زاده گفت: سرود ای ایران فاشیستی است و مربوط به دوره رضاخان! این در حالی بود که این سرود اساسا پس از سقوط رضاخان سروده شد و بر سر زبان ها افتاد!
7- با پیروزی انقلاب، راهنمایی و رانندگی تا ماه ها هیچ اتومبیلی را جریمه نمی کرد و تنها برچسب هایی توزیع می شد که در آن آمده بود: « پلیس ما وجدان ماست. تخلف نکنیم». اکنون که برای برخی از جرایم رانندگی مانند رانندگی حین مستی 400 هزار تومان جریمه تعیین شده بیشتر می توان به تفاوت های اجتماعی پی برد.
8- شاید خیلی ها باور نکنند که گوینده تلویزیون در عید نوروز سال 1358 یعنی تنها 38 روز پس از پیروزی انقلاب یک خانم بی حجاب بود که البته با لباس پوشیده و بدون آرایش و در عین حال بدون روسری یا مقنعه اعلام برنامه کرد. هم او که روز اول فروردین 1358 بر صفحه تلویزیون ظاهر شد. در اولین نوروز پس از انقلاب دیگر شاهی در کار نبود تا پیام بفرستد.
سه پیام پخش شد: امام خمینی، آیت الله سید کاظم شریعتمداری و مهندس مهدی بازرگان. البته قطب زاده به مرور کوشید گویندگان با حجاب را مقابل دوربین بیاورد و یکی از نخستین مجریان باحجاب دختر نوجوان 16 ساله ای بود که اجرای برنامه کودک را بر عهده گرفت و حالا همه او را می شناسیم و به یکی از نوستالژی های دهه 60 تبدیل شده است: خانم الهه رضایی.
9- در روزهای اولیه عید 58 مراسم نوروز در ورزشگاه صد هزار نفری آزادی برگزار شد. استادیومی که پیش از انقلاب آریامهر نامیده می شد هر چند که عنوانی که مردم برای آن به کار می بردند « استادیوم صد هزار نفری » بود.
در این آیین مهندس بازرگان شرکت کرد و هنگامی که برای او صلوات فرستادند از مردم خواست برای او کف بزنند و صلوات را برای طالقانی بفرستند که روحانی است. هر چند که آقای طالقانی به اتفاق چند تن دیگر از اعضای شورای انقلاب به سفر رفته بودند و در این برنامه حاضر نشدند.
هنگامی که بازرگان نام امام خمینی را آورد و جمعیت سه بار صلوات فرستاد به طعنه گفت نمی دانم چرا برای پیامبر یک بار و برای امام خمینی سه بار صلوات می فرستند؟! برخی از روحانیون اما به او پاسخ دادند آن سه صلوات هم درواقع برای پیامبر است.
10- در روزهای انقلاب برخی از فروشگاه ها با تغییر موقت کاربری به عرضه مواد غذایی می پرداختند. این واحدهای کسب و کار به «فروشگاه اسلامی» مشهور شدند. در این فروشگاه ها مرغ به قیمت هر کیلوگرم 95 ریال عرضه می شد. در آن روزها حقوق روزانه یک کارگر ساده ساختمانی 750 ریال بود.
در سالروز پیروزی انقلاب وقت آن است که خاطرات آن روزها را تازه کنیم. هر قضاوت و ارزیابی درباره عملکردهای سال های بعد داشته باشیم نباید در حلاوت امید های آن روزها خدشه ای وارد کند.
عصر ایران؛ مهرداد خدیر
کشور من نگین درخشان آسیاست
کشور من خاکش قدمتی دارد
ز تمدن کوروش تا عدالت محمد
ز سکه زرین ناب داریوش تا برق شمشیر محمد
دسته دسته بت پرستان آن روزگار
ما که ز یکتا پرستان نسل زرتشت بودیم
وطنم چو دژ محکمی است در سرد و گرم روزگار
زمینش را که تصرف کردند
اصالت محکم آریایی پابرجا ماند
عشقی که شعله می کشد ز سواحل خزر
تا خلیج همیشه پارس
کشور من ز سرخی خون شهیدانش
تا رنگارنگ خاک هرمزش عظمت دارد
به مردانگی آن رستم دستان قسم
قصه عشقت را با خون خواهم نوشت
به تیر و کمان آرش کمانگیر قسم
تیر دشمن به سینه خواهم کشید در دفایت
بر تمامی دوران ها هویداست
آن خوش نقشی که بر دل سنگ است
همان نگین آسیاست
فرشته لاشاری بلوچی - یازدهم علوم ریاضی - دبیرستان شیخ الاسلام
درآن سال ها که ظلم و ستم شاه و اطرافیانش به اوج رسیده بود و مردم عادی باهمه بدبختی و سختی هایی راکه نتیجه ی خوشگذرانی و جشن های سلطنتی شاه و عواملش بود را به گرده کشیده بودند مردی آمدکه با گفته هایش همه ی قلب ها رابا نور امید روشن کرد و راه روشن فرداها را به مردم نشان داد. او بود که وقتی با وعده های شاه به اعتمادمردم و اعتقاد خودش پشت پانزد و برسرحرف خودماندتاآخر ...
آری او کسی نیست جز امام خمینی (ره ) در آن سال ها که همچون زمستانی سردو برخی همه جا رادرخواب فروبرده بود همه ی مردم را به خواب خرگوشی برده بود . زمستانی سرد که از سوزسرما همه قلب ها یخ زده بود و هیچ نورامیدی درآن رخنه نمی کرد درآن سال ها امام خمینی ( ره ) با حرف ها و گفته هایش خواب را از چشمان مردم برد و نور امید را دوباره زنده کرد از طرفی ترس وحشت را به جان آن هایی انداخت که با تمام حرص و طمع چنگ به احوال و ثروت این مملکت انداخته بودند و داشتند تمام سرمایه کشور را به تاراج می بردند
مردم که از ستم شاه و اطرافیانش خسته شده بودند با فرمایشات امام ( ره ) و با راهنمایی های او توانستند در آن فصل زمستان که همه جا یخ بسته بود توانستند بهار را به ایران بیاورند بهاری که گرما را به قلب ها هدیه کرد و امیدوار در دل ها زنده .
این انقلاب دست بیگانگان را هم که به نفت و دیگر ثروت ایران چشم داشتند را کوتاه کرد که می توان به امریکا و انگلیس اشاره کرد که ثروت نفت را جزوء دارایی و ثروت خود می دانستند این طلای سیاه رابه کم ترین قیمت از ایران خارج می کردند تنها نفت نبود که مورد دستبرد آن ها قرار می گرفت که انواع جواهرات سلطنتی که از قدیم و گذشته ما بود نیز از ایران خارج می کردند .
همین طور انواع و اقسام کتیبه ها و عتیقه ها بود که به هردلیلی از ایران به سوی غرب می رفت امام در آن سال یعنی بهمن 57 دست همه ی آن ها از ثروت های بیشمارایران کوتاه ماند همان طور که امام ( ره )گفت انقلاب ما واقعا انفجار نور بود که در کل منطقه فروغ و روشنی خودرابه نمایش گذاشت این انقلاب هم چون زلزله سهمگین بنیان ظلام و ستم در منطقه را لرزاند و همه ی ستمگران و زورگویان را ترساند انقلاب اسلامی ایران نشانه ایستادگی مردم ستمدیده و رنج کشیده ایران اسلامی است که با دست خالی برشاه ستمگر پیروز شدند .
زینب دستمزد - دهم علوم تجربی - دبیرستان شیخ الاسلام
شیعیان در مورد تاریخ در گذشت حضرت فاطمه ( س ) در روایت متفاوت این که 75 روز
بعد از درگذشت پدربزرگوارشان حضرت محمد (ص ) و دیگری 95 روز بعد از رحلت پدر
بزرگوارشان می باشد از آن ها که رحلت پیامبراکرم (ص ) در بیست وهشتم صفربوده است
به روایت 75 روز درتاریخ های سیزدهم تا پانزدهم جمادی الاول را فاطمیه اول می دانند و
براساس روایت 95 روز تاریخ شهادت حضرت فاطمه (س) رادرسوم تا پنجم جمادی الثانی
می دانند و آن را فاطمیه دوم می گویند که براین ایام ، ایام فاطمیه نام نهاده اند .
چهره نورانی حضرت فاطمه ( س ) در تاریخ اسلام آن قدرپرواضح و روشن است که نیازی
به تحقیق و بحث در این موارد وجود ندارد و همگان به آن واقف می باشند .
ما شیعیان به این امر معتقدهستیم که دراثرصدمات و جراحات وارده به حضرت فاطمه (س )
و شکستگی پهلو و سقوط جنین وی باعث شهادت این بانوی بزرگ گردیده است .
رنج وسخنی های زیادی رااین بانوی بزرگ متحمل شدند و آن قدر سختی کشیدند تا ین که به
درجه رفیع شهادت نایل آمدند . مراسم کفن و دفن این بانوی بزرگوار شبانه انجام گردید و
هیچ کس از مردم از تشییع این بانوی بزرگ شرکت نکردند .
همه شیعیان و محبان اهل بیت در ایام فاطمیه برای این بانوی بزرگ سیاه می پوشیم و
عزاداری می کنیم در این امیدهستیم بتوانیم راه این عزیز را الگوی خود قرار داده وپیرو
راستین این عزیز باشیم .
زینب دستمزد - دهم تجربی - دبیرستان شیخ الاسلام
با تو ام ای دشت بی پایان، سوار ما چه شد؟
یکه‌تاز جاده‌های انتظار ما چه شد؟
آشنای «لا فتی الا علی» آنک کجاست؟
صاحب «لا سیف الا ذوالفقار» ما چه شد؟
چهارده قرن است چهل منزل عطش پیموده ایم
التیام زخمهای بی شمار ما چه شد؟
چشم یوسف انتظاران را کسی بینا نکرد
روشنای دیده امیدوار ما چه شد؟
باز ای موعود! بی تو جمعه‌ای دیگر گذشت
کشت ما را بی قراری پس قرار ما چه شد؟
می‌نشینم تا ظهور سرخ مردی سبزپوش
آن زمان دیگر نمی پرسم بهار ما چه شد؟
مهدی جهاندار
با چشم های نیمه بازت گاه گاهی
وقتی تنور خانه روشن شد برایت
دستاس را چرخاندی اما رنگ خون شد
از بس به پای گریه هایت آب رفتی
پهلو به پهلو می شوی و می چکد خون
از درد شانه ، شانه می افتد ز دستت
در خواب بودی چادرت را باز کردم
دیدم که پائین تر ز چشمان تو پیداست
زخم عمیق پنج انگشت سیاهی
این چند شب از سرنوشتم روضه خواندی
از سر گذشتم از جدایی بی پناهی
گفتی غروبی شعله می پیچد به بالم
گفتی که می سوزم میان خیمه گاهی
در حلقه ی نامحرمان و نیزه داران
هرجا که می گردم ندارم تکیه گاهی
***حسن لطفی***
گر نگاهی به ما کند زهرا
دردها را دوا کند زهرا
بر دل وجان ما صفا بخشد
گوشه چشمی به ما کند زهرا
کم مخواه از عطای بسیارش
کآنچه خواهی عطا کند زهرا
نه عجب به شأن او گویند
خاک را کیمیا کند زهرا
این مقـام کنیز او باشد
تا دگر خود چه هـا کند زهرا
روز محشر که از شفاعت خویش
حشر دیگر به پا کند زهرا
همچو مرغی که دانه برچیند
دوستان را جدا کند زهرا
***سید رضا موید***
باران گرفت و قصه ی دریا شروع شد
بابا که رفت دختر خود را بغل کند
کوثر به جوش آمد و رضوان خروش کرد
آئینه ای شکست و غمی انعکاس کرد
مشعل گرفته است که آتش به پا کند
دیر آمدم بگو که چه کردند کوچه ها
***حسن اسحاقی***
برگرد ای توسل شب زنده دارها
پایان بده به گریه ی چشم انتظارها
از یک خروش ناله ی عشاق کوی تو
حاجت روا شوند هزاران هزارها
یکبار نیز پشت سرت را نگاه کن
دل بسته این پیاده به لطف سوارها
از درد بی حساب فقط داد می زنم
آیا نمیرسند به تو این هوارها
ما را به جبر هم که شده سر به زیر کن
خیری ندیده ایم از این اختیارها
باید برای دیدن تو "مهزیار" شد
یعنی گذشتن از همگان "محض یار" ها
دیگر برای تو صدقه رد نمی کنم
بیهوده نیست اینکه گره خورده کارها
یکبار هم مسیر دلم سوی تو نبود
اما مسیر تو به من افتاد بارها
شب ها بدون آمدنت صبح می شوند
برگرد ای توسل شب زنده دارها
این دست ها به لطف تو ظرف گدایی اند
یا ایها العزیز تمام ندارها
***علی اکبر لطیفیان***
